کبوتر جغد چینی؛ کبوتری شبیه دراکولا که عجیب‌ترین پَر در میان کبوتران را دارد

راز بقا: کبوتر جغد چینی (Chinese Owl Pigeon) نژادی از کبوتر‌های فانتزی است که در طی سالیان متمادی پرورش انتخابی ایجاد شده است. جغد‌های چینی، همراه با انواع دیگر کبوتر‌های اهلی، همگی از نوادگان کبوتر کوهی هستند. 

به گزارش راز بقا، این نژاد به دلیل جثه کوچک و پر‌های فرفری فراوانش شناخته شده است. بسیاری از نمونه‌های این نژاد دارای یک تاج چانه در اطراف ناحیه جلویی گردن خود هستند که البته تا پشت سر گسترش نمی‌یابد. 

پر‌ها بیشتر «طوق‌دار» هستند و بیشتر به جای اینکه فرفری باشند به نظر می‌رسند که «باد خورده هستند و انگار در معرض باد‌های شدید قرار گرفته‌اند.».

این نژاد در رنگ‌های مختلفی وجود دارد: سیاه، قهوه‌ای (از رنگ‌های مختلف از زنگ نزدیک به حنایی)، آبی/آبی مایل به خاکستری، راه راه، یخی، بلوندنت ساتینت (این دو مورد آخر احتمالا نژاد‌های ترکیبی هستند)، سفید، رنگارنگ و سفید- سیاه. 

تاریخچه کبوتر جغد چینی 

منشأ این کبوتر در واقع چین نیست، و در طی چندین سال پرورش انتخابی توسعه یافته است. این نژاد احتمالاً از اسپانیا یا هند سرچشمه گرفته است.

منشأ این نژاد به طور دقیق نامشخص است، اما گفته می‌شود آن‌ها احتمالاً از نژاد Chorrera اسپانیایی هستند، اما این احتمالا مربوط به نسل‌های قبلی است که خیلی نسبت به جغد چینی امروزی دور است، زیرا امروزه نژاد‌ها از هم جدا شده اند. 

اگرچه ممکن است تصور شود این نژاد از چین منشا گرفته، اما این نادرست است، جایی که منشا آن به طور قطعی مشخص نیست، اما بسیاری گمان می‌کنند که از اسپانیا و هند نشأت گرفته است. 

یک دلال کبوتر فرانسوی به نام Destriveaux آن‌ها را در پاریس داشت و نام جغد چینی توسط این دلال کبوتر فرانسوی ساخته شد. او تعدادی «جغد چینی» را در سال ۱۸۶۵ به پادشاه آلمان فروخت. پادشاه آن‌ها را در تمام زندگی خود پرورش داد و در توسعه این نژاد منحصر به فرد نقش داشت. امروزه می‌توان پرورش دهندگان جغد چینی را در سراسر جهان پیدا کرد، اما با این حال، آلمان به دلیل اینکه اولین بار آن‌ها را رشد و پروش داد اعتبار ویژه‌ای دارد. 

برای مطالعه بیشتر بخوانید:

کبوتر زاغی؛ گردن درازترین کبوتر جهان معروف به «ملکه کبوترها» که شباهت عجیبی به کلاغ دارد

کبوتر «چِر آمی»؛ کبوتر یک پا معروف به «دوست خوب» که قهرمان جنگ جهانی شد

نام جغد از این ایده گرفته شده که این کبوتر سر گرد و منقار کوتاه‌اش یک دایره تشکیل داده است. این کبوتر به نام «کبوتر جغد سبیل‌دار» نیز شناخته می‌شود و این نژاد به دلیل اندازه کوچک و پر‌های فراوانش به خوبی شناخته شده است.

ویژگی‌های کبوتر جغد چینی 

کبوتر‌های جغد به خاطر منقار بسیار کوتاه و سر‌های گرد خود مشهور هستند. آن‌ها همچنین بدن نسبتا بزرگی دارند. به دلیل کوتاهی منقار، بسیاری از نژاد‌های جغد چینی در تغذیه بچه‌های خود مشکل دارند. 

کبوتر‌های جغد چینی منقار بلندتری نسبت به دیگر جغد‌ها دارند و به همین دلیل بیشتر به بچه‌های خود غذا می‌دهند. مانند بسیاری از نژاد‌های فانتزی، آن‌ها پر‌های به شدت زیادی در اطراف مخرج خود دارند. 

نر‌های جغد چینی پرندگان بسیار سرزمینی هستند و زمانی بهترین عملکرد را دارند که منطقه تولید مثل خود را دور از جفت‌های دیگر داشته باشند. ماده‌ها منفعل هستند و به نظر می‌رسد که از همراهی با انسان لذت می‌برند. این نژاد می‌تواند آزادانه پرواز کند. آن‌ها در کل نسبتاً خوب پرواز می‌کنند. 

به گزارش راز بقا کبوتر جغد چینی پرنده‌ای با جثه کوچک با ظاهری بسیار زیبا و غیر معمول است. این پرنده یک پرنده نمایشی عالیست، عمدتاً به دلیل پر‌های فرفری فانتزی که به صورت طبیعی روی سینه به دو قسمت تقسیم شد‌ه‌اند. نوک پر‌های قسمت زیرین به سمت پایین است که جذابیت پر بودن پر‌ها را افزایش می‌دهد. پر‌های قسمت بالایی به سمت بالا هستند تا تصور یک یقه بلند را ایجاد کنند، مانند آنچه در شنل دراکولا دیده می‌شود.

کبوتر جغد چینی در واقع به دلیل منقار بسیار کوتاه و سر‌های گردش شناخته شده است. این نژاد در رنگ‌های زیادی ظاهر می‌شود. میانگین وزن بدن کبوتر جغد چینی بالغ حدود ۲۸۰ تا ۳۴۰ گرم است. کبوتر جغد چینی عمدتاً به عنوان پرنده نمایشی یا نمایشگاهی پرورش داده می‌شود و برای مصارف زینتی نیز خوب است.

کبوتر جغد چینی پرنده‌ای نسبتا آرام با ظاهری غیر معمول است. نر‌ها تا حدودی سرزمینی هستند، بنابراین به فضای کافی، تغذیه و آبخوری مناسب احتیاج دارند و این در حالیست که ماده‌ها به ملایم بودن و علاقه به نگهبانان خود شهرت خوبی دارند. در کنار پرورش برای اهداف نمایشگاهی، این نژاد برای پرورش به عنوان حیوانات خانگی نیز بسیار خوب است. میانگین طول عمر این پرندگان بین ۷ تا ۱۰ سال است.