تصاویر تکاندهنده از قورباغه مادهای که پس از جفتگیری نر خود را قورت میدهد!
قورباغههای سبز و طلایی زنگدار در استرالیا در صورتی که صدای جفتگیری قورباغههای نر را نپسندند، همتایان نر خود را میخورند.
به گزارش راز بقا، فصلهای زادآوری میتواند برای قورباغههای نر خطرناک باشد؛ چراکه آنها برای تحت تأثیر قرار دادن جفت احتمالی خود تلاش میکنند و ممکن است به سرعت توسط یک قورباغهٔ مادهٔ ناراضی کشیده شده و خورده شوند.
برای اولین بار، دانشمندان در جزیرهٔ کُوراگرنگ در نیو ساوت ولز استرالیا، مشاهده کردهاند که قورباغههای مادهٔ بالغ سبز و طلایی زنگدار (Litoria aurea) در طول فصل زادآوری به همتایان نر خود حمله میکنند.
به گزارش راز بقا محققان این رفتار را هنگامی مشاهده کردند که صدای جیغ بلندی را شنیدند. جان گولد، محقق پستدکترا در بومشناسی جمعیت در دانشگاه نیوکاسل استرالیا، به Live Science گفت:
«شما این صدا را گاهی در جنگل میشنوید و معمولاً قورباغهای است که مورد حمله قرار میگیرد».
پس از پیگیری این جیغها، گولد کشف کرد که صداهای ناراحتی از یک نر بود که رانهایش تقریباً کاملاً توسط یک مادهٔ بزرگتر بلعیده شده بود و در حال کشیده شدن به درون حفرهای در کنار یک برکه بود. گولد گفت:
«قورباغهٔ نر واقعاً تلاش کرد که از این وضعیت جلوگیری کند و به هر چیزی که در اطرافش بود، مانند شاخههای روی زمین، چنگ انداخت تا از کشیده شدن به درون جلوگیری کند».
این نر در نهایت موفق شد فرار کند. این مشاهده باعث شد که گولد و تیمش مشاهدات شبانهٔ میدانی خود را در طول سه فصل زادآوری متوالی با سایر مطالعاتی که مواردی از کنابالیسم جنسی را گزارش کرده بودند، مقایسه کنند. کنابالیسم در دوزیستان به خوبی مستند شده است، اما بیشتر موارد گزارششده شامل بزرگترها هستند که به خوردن جوانترها میپردازند یا بچه وزغها که یکدیگر را میخورند.
کنابالیسم دوزیستان معمولاً زمانی رخ میدهد که تعداد زیادی از این موجودات در یک منطقه جمع میشوند، مانند زمانی که بچه وزغها از تخمها بیرون میآیند و زمانی که تفاوتهای قابل توجهی در اندازه بین شکارچی و طعمه وجود دارد.
قورباغههای ماده معمولاً به طور قابل توجهی بزرگتر از نرها هستند. گولد گفت:
«فرصت بسیار خوبی وجود دارد که مادهها بتوانند از همتایان نر خود نه تنها به عنوان جفتهای زادآوری، بلکه به طور بالقوه به عنوان طعمه بهرهبرداری کنند».
محققان حدس زدند که این کنابالیسم ممکن است به عنوان یک فرآیند انتخاب طبیعی عمل کند. مادهها ممکن است بسته به کیفیت صدای جفتهای احتمالی خود در طول فصل زادآوری، آنها را از یکدیگر متمایز کنند.
نرهای بزرگتر با صداهای عمیقتر ممکن است به عنوان جفتهای زادآوری بهتری دیده شوند، و نرهای کوچکتر و ضعیفتر به عنوان طعمههای احتمالی باقی بمانند.
با این حال، جفتهای برتر نیز ممکن است از حمله در امان نمانند. در عوض، پس از اینکه مادهها تمام تخمهای خود را پس از زادآوری تخلیه کردند، ممکن است تصمیم بگیرند که جفت خود را بخورند.