مومیایی عسل؛ چینی‌ها چگونه مردگان خود را مومیایی می‌کردند؟

راز بقا: مومیایی کردن یکی از روش‌های مرموز حفظ اجساد است که معمولاً با تمدن مصر باستان شناخته می‌شود. اما در چین نیز روش‌های خاصی برای حفظ اجساد وجود داشته که به‌ویژه در دوران سلسله هان رواج داشته است. یکی از عجیب‌ترین روایت‌ها درباره مومیایی کردن در چین، استفاده از عسل برای غرق کردن جسد و حفظ آن است. در این مقاله، به بررسی روش‌های مختلف مومیایی کردن در چین و افسانه مرد عسل می‌پردازیم.

روش‌های مومیایی کردن در چین

به گزارش راز بقا، در چین، برخلاف مصر که اجساد را با نوار‌های کتانی می‌پوشاندند و اندام‌های داخلی را خارج می‌کردند، روش‌های متفاوتی برای حفظ اجساد به کار گرفته می‌شد. برخی از این روش‌ها طبیعی بودند و برخی با دخالت انسان انجام می‌شدند.

یک. مقبره‌های مهروموم‌شده

یکی از رایج‌ترین روش‌های حفظ اجساد در چین، دفن آنها در مقبره‌هایی مهروموم‌شده بود که ورود هوا، باکتری و رطوبت را به حداقل می‌رساند.

استفاده از زغال و خاک رس: چینی‌ها در ساخت مقبره‌ها از زغال و خاک رس استفاده می‌کردند تا رطوبت به درون قبر نفوذ نکند.

تابوت‌های چندلایه: برخی از اجساد در تابوت‌های چوبی چندلایه قرار می‌گرفتند که علاوه بر محافظت فیزیکی، از تجزیه سریع جلوگیری می‌کردند.

مهروموم کردن اتاقک دفن: در مواردی، مقبره‌ها با لایه‌های ضخیمی از لاک مخصوص یا ترکیبات گیاهی مهروموم می‌شدند تا جسد برای قرن‌ها سالم بماند.

دو. استفاده از مایعات مخصوص

در برخی از نمونه‌های کشف‌شده، اجساد در مایعات ناشناخته‌ای نگهداری شده‌اند که احتمالاً ترکیبی از گیاهان دارویی و مواد شیمیایی خاص بوده است. به گزارش راز بقا یکی از مهم‌ترین نمونه‌های این روش، بانوی دای (Xin Zhui) از دوره هان است که بدن او پس از بیش از ۲ هزار سال سالم باقی مانده است. جسد او در مایعی ناشناخته غوطه‌ور بود که از تجزیه آن جلوگیری کرده است.

برای مطالعه بیش‌تر بخوانید:

مومیایی‌های مصری چه بویی می‌دهند و چرا افرادی که مومیایی بو می‌کنند سرنوشت وحشتناکی پیدا می‌کنند؟

مومیایی باردار ورشو؛ تصاویری از کشف شگفت‌انگیز مومیایی زنی باردار با جنین ۲۸ هفته‌ای!

معجزه مومیایی‌های مصر؛ کشف دست شاهزاده ۳۰۰۰ ساله با حنای باقی‌مانده روی ناخن!

سه. حفظ اجساد در محیط‌های طبیعی

در برخی مناطق چین، شرایط محیطی به‌طور طبیعی باعث حفظ اجساد شده است. نمونه‌هایی از مومیایی‌های اویغورها در بیابان تاکلامکان کشف شده که به دلیل محیط خشک و عدم وجود اکسیژن، تقریباً دست‌نخورده باقی مانده‌اند.

مومیایی کردن با عسل؛ افسانه یا واقعیت؟

یکی از عجیب‌ترین روش‌های مومیایی کردن که در برخی متون تاریخی به آن اشاره شده، استفاده از عسل برای حفظ اجساد است. به گزارش راز بقا این روش که با نام مرد عسل (Mellified Man) شناخته می‌شود، بیشتر در منابع عربی و اسلامی قرون وسطی ذکر شده است.

یک. روایت تاریخی مرد عسل

بر اساس این داستان، برخی از راهبان یا مرتاض‌های چینی، پیش از مرگ، تنها عسل مصرف می‌کردند تا بدنشان با این ماده اشباع شود. پس از مرگ، جسد آنها را در تابوتی پر از عسل قرار می‌دادند و آن را برای ده‌ها سال نگهداری می‌کردند. اعتقاد بر این بود که پس از گذشت چندین دهه، بدن آنها به یک داروی شفابخش تبدیل می‌شود که در درمان بیماری‌ها مورد استفاده قرار می‌گرفت.

دو. آیا این روش واقعاً در چین اجرا شده است؟ 

نبود شواهد علمی: تاکنون هیچ شواهد تاریخی و علمی معتبری مبنی بر انجام این روش در چین یافت نشده است.

خواص نگهدارنده عسل: عسل خاصیت ضدعفونی‌کننده بالایی دارد و می‌تواند از فساد جلوگیری کند، اما مشخص نیست که آیا به‌طور گسترده برای مومیایی کردن استفاده شده است یا خیر.

ذکر این روایت در متون عربی و اسلامی: بسیاری از گزارش‌ها درباره مومیایی کردن با عسل از منابع عربی و اسلامی قرون وسطی آمده و در منابع چینی به این روش اشاره‌ای نشده است.

چینی‌ها از روش‌های متفاوتی نسبت به مصریان باستان برای حفظ اجساد استفاده می‌کردند که شامل دفن در مقبره‌های مهروموم‌شده، استفاده از مایعات نگهدارنده و شرایط محیطی خاص بود. به گزارش راز بقا درحالی‌که افسانه مرد عسل به‌عنوان یکی از عجیب‌ترین روایت‌های مربوط به مومیایی کردن شناخته می‌شود، اما هیچ سند معتبری مبنی بر انجام این روش در چین وجود ندارد. با این حال، نقش عسل به‌عنوان یک ماده ضدعفونی‌کننده طبیعی در فرآیند‌های حفظ اجساد غیرقابل‌انکار است. در نهایت، مومیایی‌های چینی همچنان یکی از شگفتی‌های باستان‌شناسی محسوب می‌شوند که راز‌های زیادی را در خود پنهان کرده‌اند.