راز بقا: یکی از چالشبرانگیزترین پرسشها در حوزه دیرینهشناسی این است که آیا دایناسورها پیش از برخورد شهابسنگ عظیم چیکشلوب، دچار افت جمعیت و کاهش تنوع شده بودند یا خیر؟ سالهاست دانشمندان درباره این مسئله بحث میکنند. گروهی باور داشتند تغییرات اقلیمی و عوامل محیطی باعث ضعیف شدن دایناسورها شده و شهابسنگ تنها ضربه نهایی را وارد کرده است. اکنون، یافتههای جدید از نیومکزیکو ورق را برگرداندهاند.
به گزارش راز بقا، در یک مطالعه تازه که نتایج آن در مجله معتبر Science منتشر شده، گروهی از محققان فسیلهای بهدستآمده از سازند «ناشویبیتو» در نیومکزیکو را با روشهای تاریخگذاری دقیق بررسی کردند. این منطقه میزبان آخرین دایناسورهای آمریکای شمالی بوده است. نتیجه حیرتانگیز بود: آخرین دایناسورهای نیومکزیکو تا حدود ۶۶ میلیون سال پیش درست پیش از انقراض بزرگ در اوج سلامت و تنوع زیستی زندگی میکردند.

در میان گونههای شناساییشده، میتوان به آلاموسور غولپیکر با طول ۲۱ متر، دایناسورهای شکارچی مانند تیرانوسورها، دایناسورهای شاخدار و گروهی از دایناسورهای منقاراردکی اشاره کرد. این ترکیب متنوع نشان میدهد اکوسیستم منطقه بسیار پویا و پایدار بوده است.
دانشمندان برای تعیین سن دقیق سنگها از دو روش علمی استفاده کردند:
تجزیه ایزوتوپهای آرگون؛ که از واپاشی رادیواکتیو برای تعیین سن بهره میگیرد.
بررسی قطبنمای مغناطیسی فسیلها؛ چرا که میدان مغناطیسی زمین در طول تاریخ بارها وارونه شده و این تغییرات در سنگها ثبت شده است.
ترکیب این دو روش نشان داد دایناسورها در این منطقه تنها چند صد هزار سال پیش از برخورد شهابسنگ مرگبار زندگی میکردند؛ یعنی فاصله بسیار کمی با رویداد انقراض جمعی.
به گزارش راز بقا برخورد شهابسنگ چیکشلوب حدود ۷۵ درصد گونههای زنده آن زمان از جمله تمام دایناسورهای غیرپرنده را از بین برد. پرندگان تنها بازماندگان این خانواده عظیم بودند و بعدها به یکی از موفقترین گروههای جانوری سیاره تبدیل شدند. اگر این برخورد صورت نمیگرفت، بهگفته پژوهشگران، هنوز هم دایناسورها بر زمین حکومت میکردند.

این مطالعه نشان میدهد برخلاف برخی نظریهها، دایناسورها پیش از برخورد شهابسنگ در حال افول نبودند. آنها قوی، متنوع و سازگار بودند و تنها یک رویداد فاجعهبار کیهانی موجب نابودیشان شد. این یافتهها همچنین ثابت میکند مناطق مختلف آمریکای شمالی دارای تنوع زیستی متفاوتی بودهاند و هنوز بخشهای ناشناخته بسیاری وجود دارد که میتواند حقیقتهای تازهای را آشکار کند.
پژوهشگران امیدوارند با بررسی دقیقتر مناطق کمتر مطالعهشده در جهان، تصویر کاملتری از آخرین روزهای دایناسورها به دست آورند. هر کشف تازه، شاید روایت انقراض این غولهای شگفتانگیز را دقیقتر و جذابتر کند.
