اسرار تکامل آلت‌ جنسی؛ رابطه جنسی انسان‌های اولیه مثل گوریل‌ها بود؟

راز بقا: خاستگاه میل جنسی پستانداران به بیش از ۶۰ میلیون سال یعنی به اواخر دوران مزوزوئیک باز می‌گردد یعنی زمانی که اولین پستاندار تکامل یافت. از آن زمان انواع مختلفی از روابط جنسی گسترش یافته است، و بخش قابل توجهی مبتنی بر انتخاب ماده بین نر‌های رقیب بوده است.

به گزارش راز بقا، نخستی‌های ماده می‌توانستند ارگاسم‌های متعددی را تجربه کنند، و این نظریه مطرح شده که ماده‌های انسان اجدادی به دنبال مردانی بودند که از نظر جنسی آن‌ها را ارضا کند. از طریق مکانیسم انتخاب جنسی، این امر باعث افزایش اندازه آلت تناسلی و تغییر ساختار آن شده است. 

امروزه، آلت تناسلی گوریل نعوظ به طور متوسط ۳ سانتی متر طول دارد، آلت تناسلی شامپانزه یا بونوبو به طور متوسط حدود ۸ سانتی متر و متوسط آلت تناسلی انسان حدود ۱۳ سانتی متر است. بیشتر نخستی‌ها، از جمله شامپانزه‌ها، استخوان آلت تناسلی دارند و از طریق انقباض عضلانی به نعوظ دست می‌یابند. آلت تناسلی انسان سیستم غیرعادی احتقان عروق را برای دستیابی به نعوظ تکامل داده است، که باعث می‌شود اندام نعوظ بسیار انعطاف‌پذیرتر از سایر گونه‌های پستانداران باشد.

تصور می‌شود که این اقتباس منحصربه‌فرد از طریق انتخاب همسر ایجاد شده است، و زمانی که هومو ارکتوس (تحریک شدن کامل آلت تناسلی انسان) به صحنه آمد، آلت تناسلی انسان‌ها به طور قابل‌توجهی بلندتر و قطورتر از اجداد خود شد. حتی این تئوری مطرح شده که دوپا بودن در انسان به این دلیل تکامل یافته تا آلت تناسلی جدید، بزرگتر و منعطف نشان داده شود.

جالب اینجاست که در حالی که آلت تناسلی انسان از نظر طول و قطر از تمامی انواع میمون‌ها بزرگ‌تر است، هم به صورت مطلق و هم به نسبت اندازه بدن، بیضه‌های انسان اینطور نیستند. به نسبت اندازه کلی بدن، بیضه‌های شامپانزه و بونوبو دو برابر بزرگتر از بیضه‌های انسان هستند، در حالی که اندازه بیضه‌های گوریل نصف است. چرا؟‌

می‌توان همبستگی‌هایی بین سیستم‌های جفت گیری پستانداران و آناتومی دستگاه تناسلی نر پیدا کرد. در گروه‌های چند نر/ چند ماده، نر‌ها باید برای تولید مثل رقابت کنند و اغلب رقابت در داخل دستگاه تناسلی ماده انجام می‌شود. هر چه یک مرد اسپرم بیشتری تولید و در داخل یک ماده انزال کند، احتمال اینکه یکی از این اسپرم‌ها تخمک را بارور کند بیشتر است. شامپانزه‌های ماده یا بونوبو‌های ماده در دوران برانگیختگی اغلب با چندین نر مختلف جفت می‌شوند، بنابراین نر‌ها باید از نظر تولید مثلی به این طریق رقابت کنند و در نتیجه ایجاد تناسب تولیدمثلی بیشتر بیضه‌های بزرگتری را ایجاد می‌کنند.

در مقابل، گوریل‌های ماده در حرمسرا‌ها زندگی می‌کنند و اغلب فرصتی برای انتخاب بین جفت ندارند، اگرچه گاهی اوقات یک ماده و یک نر خارج از گروه ممکن است این قانون را به خطر بیندازند. گوریل ۲۰۰ کیلوگرمی پشت نقره‌ای کوچکترین آلت تناسلی و بیضه را در میان میمون‌های نر دارد، اما دندان نیش و عضله جلوبازو و خلق و خوی کنترل کننده و حسادت او به او اجازه می‌دهد تا رقبای احتمالی را بترساند و با آن‌ها مبارزه کند.

اندازه بیضه انسان نشان می‌دهد که مردان در شرایطی تکامل یافته‌اند که در آن اسپرم‌های آن‌ها در آلت تناسلی ماده‌ها رقابت می‌کردند، اما شاید نه به اندازه اسپرم شامپانزه‌ها. اما آلت تناسلی بزرگ‌تر انسان نشان می‌دهد که انسان‌ها طوری تکامل یافته اند که برای تداوم تولید مثل و بقا، باید شریک جنسی خود را راضی نگه دارند.