کشف تکان‌دهنده؛ مردم این شهر برای توقف ال‌نینو فرزندانشان را سلاخی کردند!

راز بقا: پرو در سال ۲۰۲۳ بدترین اپیدمی‌های «دنگی» را تجربه کرد که بیش از ۱۷۰۰۰۰ پرویی از این ویروس منتقل شده توسط پشه رنج بردند و بیش از ۲۲۵ نفر جان خود را از دست دادند. این شیوع تا حدی ناشی از شرایط غیرمعمول رطوبت ناشی از پدیده آب و هوایی معروف به ال نینو بود.

به گزارش راز بقا، اگرچه بسیاری از دانشمندان بر این باورند که تاثیر چرخه‌های ال نینو به طور فزاینده‌ای توسط تغییرات آب و هوایی تشدید می‌شود، اما شواهد باستان شناسی نشان می‌دهد که پدیده آب و هوا برای بیش از هزار سال زندگی در منطقه را به شدت تحت تاثیر قرار داده، به طوری که جوامع گذشته هنوز هم با اثرات آن در حال مبارزه هستند از جمله روش‌هایی از قبیل مهندسی زمین و همچنین توسل‌های معنوی به خدایان؛ توسل‌هایی که شامل اعمال آیینی قربانی کردن کودکان می‌شود که به نوع خود در تاریخ جهان بی سابقه است.

از سال ۲۰۱۱، «گابریل پریتو»، باستان شناس پرویی شواهدی مبنی بر قربانی کردن دسته جمعی کودکان در اطراف «چان چان»، یک شهر خشتی عظیم در شمال پرو کشف کرده که از قرن یازدهم تا زمانی که در سال ۱۴۷۰ میلادی توسط اینکا‌ها فتح شد، پایتخت مردم چیمو بوده است. بیش از ۲۵۰ قربانی کودک، که مرگ وحشتناک آن‌ها در حدود ۱۴۰۰-۱۴۵۰ رخ داده، تا به امروز شناسایی شده اند. اکثر آن‌ها با یک برش سریع روی سینه کشته شده و در کفن‌های ساده در کنار بچه لاما‌ها دفن شدند.

ال نینو و چیمو

اکثر قربانیان کودک چیمو در یک سایت باستان شناسی در سواحل پرو کشف شد که شواهد روشنی از یک رویداد مهم ال نینو دارد: لایه ضخیم گل خشک باستانی که قربانیان در آن دفن شده بودند. پریتو توضیح می‌دهد که گل عمیق به معنای باران شدید است، و در سواحل خشک شمال پرو، «این گونه باران‌ها معمولا فقط با ال نینو می‌آیند». 

جمعیت «چان چان» توسط سیستم‌های دقیق آبیاری و ماهیگیری ساحلی دام پیدا کرد، که هر دوی این‌ها می‌توانستند به دلیل دمای بالاتر دریا و بارندگی‌های شدید مرتبط با پدیده مکرر آب و هوایی به هم ریخته باشند. محققان معتقدند یک ال نینوی شدید ممکن است ثبات سیاسی و اقتصادی پادشاهی چیمو را متزلزل کرده باشد. کاهنان و رهبران آن احتمالا در تلاشی ناامیدانه برای متقاعد کردن خدایان برای توقف باران و هرج و مرج، دستور قربانی دسته جمعی را صادر کرده باشند.

«هاگن کلاوس»، استاد انسان‌شناسی دانشگاه «جورج میسون»، می‌گوید: «قربانی کردن‌ها گفتگو‌هایی هستند که بسیار دقیق طراحی شده و شکل‌های ارتباطی با ماوراء طبیعی هستند. «چیمو است با کیهان همانطور که آن‌ها آن را فهمیده اند در حال تعامل بوده‌اند».  پریتو می‌افزاید: «این تعداد کودک، این تعداد حیوان، سرمایه‌گذاری هنگفتی از طرف دولت بود».

«جین ایوا باکستر»، استاد مردم‌شناسی دانشگاه دیپل که در تاریخ کودکان و کودکی متخصص است، خاطرنشان می‌کند که اهالی چیمو احتمالا فرزندان خود را از ارزشمندترین هدایایی می‌دانستند که می‌توانستند به خدایان تقدیم کنند.

وی می‌گوید: «شما آینده و تمام پتانسیل آن را قربانی می‌کنید. وقتی بچه‌ای را قربانی می‌کنید، تمام انرژی و تلاشی که برای تداوم خانواده و جامعه در آینده را از بین می‌برید.»

ردپا‌های آشکار

نیاز به آرام کردن ارواح و توقف باران‌های ناشی از ال نینو احتمالا یک مسئله ضروری برای جامعه چیمو بوده، اما به نظر می‌رسد که قربانی‌های جمعی به دقت سازماندهی شده است. به نظر می‌رسد صد‌ها پسر و دختر سالم از بسیاری از مناطق وسیع امپراتوری آورده شده است. تحقیقات برای تعیین دلیل انتخاب آن‌ها برای سرنوشت وحشتناک‌شان ادامه دارد. لاما‌های جوان (شترها) - یکی دیگر از منابع مهم که از گله‌های دولتی جمع آوری شده - به نظر می‌رسد که به طور ویژه بر اساس سن و رنگ موی‌شان برای این رویداد انتخاب شده اند.

در «هوانچاکیتو لوس لاما»، جایی که پریتو و همکارش «جان ورانو»، انسان‌شناس دانشگاه تولان، اکثر قربانیان جوان را بین سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۸ حفاری و شناسایی کردند، نشانه‌های گویایی وجود دارد و سرنخ‌های پزشکی قانونی به آن‌ها کمک می‌کند تا توالی رویداد‌ها را بازسازی کنند.

الگوی ردپا‌هایی که در گل خشک شده حفظ شده نشان می‌دهد که یک راهپیمایی رسمی به سمت محل قربانی برگزار شده است. نقش پا‌های برهنه کوچک و همچنین حیوانات چهارپا که برخلاف میل آن‌ها کشیده شده‌اند، باعث می‌شود پریتو و ورانو تصور کنند که قربانیان زنده به قبرهایشان برده شده و در آنجا کشته شده اند. فقدان حشرات در بقایای بدن به این معنی است که کودکان به دقت در کفن پیچیده شده و بلافاصله در کنار لاما‌ها دفن شده اند.

آیا هدایای گران‌قیمت باعث تسکین باران‌های سیل‌آسا شد؟ دانستن آن غیرممکن است، اما این رویداد نگران کننده احتمالا دریچه‌ای به آخرین سال‌های نومیدانه یک امپراتوری در حال مرگ باشد.

جلوگیری از فاجعه

اخیراً، «پریتو» یک دیوار خاکی به طول بیش از هفت مایل در شمال چان چان را بررسی کرده که مدت‌ها تصور می‌شد یک سازه دفاعی برای جلوگیری از هجوم دشمنان است. اکنون پس از بررسی‌های بییشتر به نظر می‌رسد که دیوار احتمالا برای جلوگیری از نیروی مخرب دیگری ساخته شده باشد - امواج گل و لای، آب، و آوار که در طول بارندگی‌های ال نینو از کوه‌ها به سمت شرق سرازیر می‌شدند. بر اساس قدمت رادیوکربن، دیوار قبل از سال ۱۴۵۰ ساخته شده و این باستان شناس حدس می‌زند ساخت این دیوار پس از یک رویداد «فاجعه بار» ال نینو که تصور می‌شود در حدود سال ۱۱۰۰ رخ داده، آغاز شده است. ضلع شرقی دیوار همچنین احتمالا به عنوان یک محل ذخیره مناسبی برای گل و رسوبات باشد که توسط مردم «چیمو» به عنوان مصالح ساخت دیوار استفاده شده است. 

همانطور که باستان شناسان به کار در محوطه میراث جهانی چان چان و اطراف آن ادامه می‌دهند، ممکن است شواهد بیشتری از تلاش‌های باستانی برای مقابله با اثرات مخرب ال نینو - چه از نظر معنوی و چه از نظر عملی - آشکار شود.

 پریتو خاطرنشان می‌کند: «از یک طرف، مردم چیمو خدایان را خشنود می‌کردند و به مردم خود نشان می‌دادند که هر کاری را بتوانند انجام می‌دهند. اما در عین حال، آن‌ها پاسخ‌های فنی واقعی موثری (ساخت دیوار) برای محافظت از مردم، زیرساخت‌ها و محصولات خود داشتند. آن‌ها در زمان ال نینو همزمان در بسیاری از جبهه‌ها عمل می‌کردند؛ و این جذاب است».