داگو آرژانتینو؛ سگ سفید رنگ و ترسناکی که به دلیل خشونت زیادش نگهداری آن ممنوع است!

راز بقا: «داگو آرژانتینو» یک نژاد آرژانتینی از سگ‌های بزرگ از نوع ماستیف است. در اوایل قرن بیستم در کوردوبا مرکز آرژانتین پرورش داده شد و عمدتاً برای شکار‌های بزرگ مانند پکاری، گراز وحشی و پوما مورد استفاده قرار می‌گرفت.  نژاد پایه داگو آرژانتینو شامل سگ جنگی کوردوبای منقرض شده، سگ جنگی از نوع بولداگ، بول تریر و «ماستین دل پیرینئو» بود.

تاریخچه و ریشه داگو آرژانتینو

به گزارش راز بقا، در دهه ۱۹۲۰، آنتونیو نورس مارتینز، دانشجوی جوان کوردوبا در مرکز آرژانتین، به همراه برادرش آگوستین نورس مارتینز برای ایجاد یک نژاد جدید از سگ‌های شکارچی باری شکار‌های بزرگ به ویژه گراز وحشی، اقدام کردند. او می‌خواست که ویژگی‌های جنگی سگ جنگی قدیمی کوردوبا را داشته باشد، اما با جثه و قدرت بیشتر. مارتینز از ماده بول تریر با توانایی جنگی فوق العاده شروع کرد و آن را با یک نوع خالدار بولداگ جنگی جفت کرد.

مارتینز فرزندان آن‌ها را انتخاب و با هم جفت کرد و رنگ کت سفید را انتخاب کرد و هر حیوانی را که «رتروگناتوز» (پس رفتگی فک) بود رد کرد. در نسل هشتم او یک ماده ماستیف پیرنه‌ای را معرفی کرد. در نسل دوازدهم سگ‌های او به درستی و با همان هدف مشخص تولید مثل کردند. آن‌ها به دلیل موفقیت خود در رینگ به خوبی شناخته شدند. به گزارش راز بقا نورس مارتینز بعداً تلاقی‌هایی را با انواع سگ‌های دیگر از جمله ایرلندی وولف‌هاند، باکسر، گریت دین، بول تریر، دوگ د بوردو و ماستیف اسپانیایی انجام داد. 

برای مطالعه بیشتر بخوانید:

کین کورسو؛ سگ غول‌پیکر ایتالیایی که خطرناک‌ترین ابزار جنگی روم باستان بود!

سگ بلوچی یا تازی ایرانی؛ سگ منحصر به فرد سیستان و بلوچستانی که ملکه انگلیس عاشق آن بود

در سال ۱۹۴۷ او نژاد خود را به «کنل کلاب آرژانتین» در بوئنوس آیرس ارائه کرد. در سال ۱۹۴۸ استانداردی برای این نژاد در مجله دیانا منتشر شد. آنتونیو مارتینز در سال ۱۹۵۶ به قتل رسید، اما آگوستین، که اکنون یک سفیر بین‌المللی است، در طول سفر‌های خود به تبلیغ داگو ادامه می‌دهد. داگو آرژانتینو به طور قطعی در سال ۱۹۷۳ توسط FCI پذیرفته شد.

ویژگی‌های داگو آرژانتینو

به گزارش راز بقا، داگو آرژانتینو سگ بزرگی است. وزن سگ‌های نر ۴۰ تا ۴۵ کیلوگرم و سگ‌های ماده کمی کمتر است. قد داگوی ماده تا کتف در محدوده ۶۰ تا ۶۵ سانتی متر برای نر‌ها ۶۰ تا ۶۸ سانتی متر است. طول بدن اندکی بیشتر از قد است و حدود یک دهم بیشتر است. 

پوشش بدن داگو کوتاه و همیشه سفید است و تنها با این رنگ شناخته می‌شود. یک نقطه سیاه یا تیره رنگ روی سر تا زمانی که بزرگتر از یک دهم اندازه کله نباشد قابل قبول است. طول پوزه تقریباً به اندازه جمجمه است. مانند بسیاری از نژاد‌های دیگر، داگو دارای استعداد ژنتیکی برای ناشنوایی مادرزادی است. همچنین مستعد فلج حنجره/ کمپلکس پلی نوروپاتی است. این سگ معمولا بین ۱۰ تا ۱۲ سال عمر می‌کند. 

داگو عمدتاً برای شکار‌های بزرگ مانند پکاری، گراز وحشی و پوما نگهداری می‌شود. سرعت و استقامت این سگ خوب است و گاهی اوقات برای کار‌های پلیسی یا نظامی آموزش می‌بینند. این سگ عمدا و با هدف برای خشن بودن ترتبیت شده است و به همین دلیل یک سگ شکاری بسیار خطرناک است. اگرچه رفتار خوبی با صاحبش دارد، اما هر آن احتمال حمله به افراد غربیبه را دارد و به هچی عنوان نباید نزدیک این سگ شد. اگر داگو تصور کند که فردی قصد دارد به اموال و دارایی‌هایی که از ان‌ها نگهبانی می‌کند تجاوز کند به شدت خشن و بی‌رحم می‌شود. داگو آرژانتینو به شدت جسور و شجاع است و در برابر درد نفوذناپذیر است. 

مقررات

به گزارش راز بقا، مالکیت سگ‌های این نژاد در برخی کشور‌ها غیرقانونی یا محدود شده است، از جمله استرالیا، اتریش، جزایر کیمن، هنگ کنگ، نیوزلند، نروژ، ترکیه و بریتانیا. این سگ به دلیل اینکه بسیار خشن است در این کشور‌ها ممنوع شده است و اساسا یک سگ جنگی است و برای همین هدف تولید شده است به همین دلیل اصلا برای افراد عادی سگ مناسبی محسوب نمی‌شود.