کین کورسو؛ سگ غول‌پیکر ایتالیایی که خطرناک‌ترین ابزار جنگی روم باستان بود!

راز بقا: «کین کورسو» (Cane Corso) یک نژاد ماستیف ایتالیایی است. کین کورسو در واقع معادل لاتین «سگ نگهبان» (Bodyguard Dog) است. این سگ باستانی معمولاً به عنوان سگ همراه یا سگ نگهبان نگهداری می‌شود و البته برای محافظت از دام نیز استفاده می‌شود. در گذشته برای شکار‌های بزرگ و همچنین برای نگهبانی از گله گاو مورد استفاده قرار می‌گرفت. 

تاریخچه کین کورسو

به گزارش راز بقا، طبق استاندارد نژادی FCI، کین کورسو زمانی در سراسر شبه جزیره ایتالیا گسترده بود، اما در گذشته نزدیک فقط در «پوگلیا»، در جنوب ایتالیا یافت می‌شد. پس از فروپاشی سیستم کشت «متایاژ» در دهه ۱۹۶۰ (سیستمی از کشاورزی که کسسی که زمین را کشت می‌کند سهم خود را از آن دریافت می‌کند)، این سگ‌ها کمیاب شدند. نژاد مدرن کین کورسو در قالب پرورش انتخابی در حدود سال ۱۹۸۰ از ترکیب چند سگ زنده نشأت گرفته است. 

منشاء کین کورسو به هزاران سال قبل و در قالب گروهی از نژاد سگ‌های کارگر به نام «مولوسر» باز می‌گردد. مولوسر برگرفته از نام یک قبیله یونان باستان معروف به «مولوسی» است که این سگ‌های بزرگ و از نوع ماستیف را برای نگهبانی پرورش می‌دادند. پس از فتح و اشغال جزایر یونانی توسط رومیان، رومی‌ها این سگ‌ها را به ایتالیا بازگرداندند و در آنجا آن‌ها را با نژاد‌های بومی تلاقی دادند و اجداد نژاد‌های سگ «کین کورسو» و «ماستیف ناپلی» امروزی را به وجود آوردند. رومی‌ها در اصل از «کین کورسو» در جنگ استفاده می‌کردند. در جنگ رومیان، این سگ‌ها سطل‌های نفتی شعله‌ور را بر پشت خود حمل می‌کردند و بر روی سربازان دشمن می‌ریختند. 

پس از انحلال امپراتوری روم در قرن پنجم، به این نژاد ایتالیایی کار‌های کمتر هیجان انگیزی مانند شکار گراز وحشی، نگهبانی از دام و مزارع داده شد. آن‌ها این نقش‌ها را در سراسر ایتالیا تا اواسط قرن بیستم ایفا کردند، زمانی که دو جنگ جهانی، رکود اقتصادی و شیوه‌های کشاورزی شراکتی باعث شد این نژاد تقریباً منقرض شود.

برای مطالعه بیشتر بخوانید:

سگ کاکل‌دار چینی؛ سگ خانگی عجیبی که زشت‌ترین سگ دنیاست

سگ تبتی؛ غول یال‌دار با چهره شیر که تا ۱۰۰ میلیارد تومان هم قیمت دارد!

سگ آلابای؛ سگی که ولادیمیر پوتین عاشق آن است و نماد غرور ملی ترکمنستان است

به گزارش راز بقا؛ خوشبختانه در دهه ۱۹۷۰ تعدادی از کین کورسو‌هایی که جان سالم به در برده بودند کشف شد و گروهی از علاقه‌مندان به این سگ ایتالیایی برای احیای این نژاد اقدام کردند. انجمن نژاد «کین کورسو»، در سال ۱۹۸۳ تشکیل شد و در سال ۱۹۹۶ توسط «کنل کلاب ایتالیا» شناسایی شد و در سال ۲۰۰۷ کاملا پذیرش شد. «کین کورسو یا کانه کورسو» در سال ۲۰۱۰ توسط «کنل کلاب» ایالات متحده به رسمیت شناخته شد. در دوره بین سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۹ تعداد ثبت سالانه کین کورسو در ایتالیا در محدوده ۳۰۰۰ تا ۴۲۵۰ قلاده بوده است. امروزه استاندارد‌های این نژاد عمدتاً توسط انجمن «کین کورسو» آمریکا اداره می‌شود.

ویژگی‌های کین کورسو

«کین کورسو» یک سگ بزرگ از نوع مولوسوئید است و نزدیک به ماستیف ناپلی است. عضلات خوبی دارد و نسبت به سایر نژاد‌های ماستیف حجم کمتری دارد. طبق استاندارد بین‌المللی، این سگ‌ها باید حدود ۶۲ تا ۷۰ سانتی‌متر در قسمت کتف باشند و وزنشان ۴۵ تا ۵۰ کیلوگرم باشد. سگ‌های ماده کین کورسو حدود ۴ سانتی‌متر کوچک‌تر و حدود ۵ کیلوگرم وزن کمتری دارند.

سر این سگ بزرگ است و کلا به خاطر سر بزرگش شناخته می‌شود و کمی بیش از یک سوم قد حیوان ارتفاع دارد. بالای جمجمه صاف است و کمی به سمت پوزه همگرا می‌شود. چشم‌ها بیضی شکل هستند و به خوبی از هم جدا شده اند. عنبیه چشم تا حد امکان تیره باشد.

موی این حیوان کوتاه، متراکم و براق است و رنگ پوشش در قالب طیف‌های مختلف سیاه، سایه‌های مختلف خاکستری (سربی - خاکستری، خاکستری روشن یا خاکستری لوح) یا حنایی (حنایی تیره، حنایی روشن، یا قرمز گوزن)، یا گندمی تیره باشد. بر اساس استاندارد نژادی تعریف شده علائم سفید جزئی روی سینه، پا‌ها یا بینی قابل تحمل است.

«کین کورسو» از نظر ژنتیکی مستعد دیسپلازی آرنج و لگن، لوکساسیون کشکک و دیسپلازی شبکیه است. حساسیت بالاتر از حد متوسطی به برخی از بیماری‌ها از قبیل دمودیکوز، اکتروپیون، انتروپیون، ولولوس اتساع معده (نفخ)، کم کاری تیروئید، صرع ایدیوپاتیک، اوتیت قارچی و پرولاپس غده نیکیتان (چشم گیلاسی) دارد.

در سال ۲۰۱۷ مطالعه‌ای روی ۲۳۲ سگ «کین کورسو» از ۲۵ کشور نشان داد که طول عمر متوسط این سگ ۹.۳ سال است که البته با رنگ‌های مختلف پوشش متفاوت است. به گزارش راز بقا؛ طولانی‌ترین عمر مربوط به خالدار سیاه (۱۰.۳ سال) و پس از آن خالدار (۱۰.۱ سال) بود. خالدار خاکستری (۹.۸ سال)؛ سیاه، حنایی و خاکستری (همه ۹ سال)؛ و سگ‌های رنگ‌های دیگر (۸.۱ سال) عمر کردند. مطالعه‌ای روی همین سگ‌ها در بریتانیا که در سال ۲۰۲۴ منتشر شد، میانگین طول عمر این نژاد را به طور کلی ۱/۸ سال نشان داد. یک مطالعه ایتالیایی در سال ۲۰۲۴ نشان داد که امید به زندگی برای این نژاد ۹ سال در مقایسه با ۱۰ سال در بهترین حالت است.

بر اساس استاندارد «کنل کلاب آمریکا» گوش این حیوان هم می‌تواند بریده شود و هم به صورت افتاده باشد. بریدن گوش شامل بریدن قسمت بیرونی گوش حیوان است. برخی از کشور‌ها و ایالت‌ها به دلیل پزشکی بریدن گوش این حیوان را ممنوع کرده‌اند و برخی از فعالان حقوق حیوانات نیز با این شیوه رفتار با سگ مخالفند. 

چشم‌های کین کورسو متوسط و بادامی‌شکل هستند و به رنگ قهوه‌ای تیره است. البته در سگ‌های پوزه خاکستری سایه‌های روشن‌تر چشم نیز ممکن است وجود داشته باشد. بینی کین کورسو همسطح با پوزه، به رنگ مشکی یا خاکستری است.  استاندارد کنل کلاب آمریکا اجازه بریدن دم را می‌دهد، اما باز هم بسیاری از کشور‌ها و ایالت‌ها این کار را ممنوع کرده‌اند. 

کاربرد کین کورسو

«کین کورسو» معمولاً به عنوان سگ همراه یا سگ نگهبان نگهداری می‌شود. همچنین برای محافظت از دام نیز استفاده می‌شود. در گذشته از این سگ برای شکار بزرگ و همچنین برای نگهبانی از گله گاو استفاده می‌شد.