خوشمزهترین غذای نئاندرتالها چه بود؟
راز بقا: خوشمزهترین غذاهای نئاندرتالها بسته به محیط زندگی، زمان و در دسترس بودن منابع غذایی، متفاوت بوده است. با این حال، چند نوع غذا وجود دارد که به عنوان وعدههای پر از مواد مغذی و رضایتبخش برای بقای آنها شناخته میشود. تحقیقات اخیر همچنین جزئیات جدیدی از رژیم غذایی نئاندرتالها در اختیار عموم قرار داده است.
شکارهای بزرگ
اساس رژیم غذایی نئاندرتالها گوشت بود، به ویژه گوشت پستانداران بزرگ مانند ماموتها، رینوسرادهای پشمالو و گوزنهای غولپیکر. این حیوانات مقدار زیادی گوشت، چربی و مغز استخوان فراهم میکردند که برای زنده ماندن در زمستانهای سخت عصر یخبندان ضروری بودند.
بر اساس گزارش OPB قسمتهای چرب این حیوانات بهویژه ارزش بیشتری داشتند، زیرا کالری زیادی داشتند که برای تأمین انرژی در ماههای سرد ضروری بود. شواهد از سایتهای باستانشناسی نشان میدهد که نئاندرتالها شکارچیان ماهری بودند که قادر به شکار این حیوانات عظیم با استفاده از ابزارهایی مانند نیزهها و دیگر سلاحها بودند.
غذاهای دریایی
در مناطق ساحلی، نئاندرتالها رژیم غذایی خود را با انواع غذاهای دریایی تکمیل میکردند. در مناطقی مانند سواحل اسپانیا و پرتغال، آنها مهرهها، دلفینها، ماهیها و صدفها شکار میکردند. این منابع دریایی احتمالاً به عنوان رژیمهای مغذی و غنی از پروتئین و اسیدهای چرب امگا-۳ شناخته میشدند.
«هیستوری تولز» در گزارشی به تاریخ می ۲۰۲۴ نوشت: داده مطالعاتی از سایتهای نئاندرتال در این مناطق نشان میدهند که غذاهای دریایی بخش ارزشمندی از رژیم غذایی آنها بوده و به احتمال زیاد در فصول خاصی برای آنها بهراحتی در دسترس بودند.
غذاهای گیاهی
به گزارش راز بقا با وجود شهرت نئاندرتالها به مصرف زیاد گوشت، آنها همچنین غذاهای گیاهی متنوعی را جمعآوری میکردند که این نیز در تحقیقات جدید مشخص شده است. آجیلها، میوهها، ریشهها و توبورها مواد مغذی ضروری مانند کربوهیدراتها، ویتامینها و مواد معدنی را فراهم میکردند.
مغز کاج، توتها، سیبها و خرماها از جمله گیاهانی بودند که در مناطقی که به طور طبیعی رشد میکردند، توسط نئاندرتالها جمعآوری میشدند. همچنین نئاندرتالها دانههای گیاهان، دانههای حبوبات و گیاهان وحشی را جمعآوری میکردند که غنی از فیبر و سایر مواد مغذی بودند.
این تعادل در رژیم غذایی گوشتی و گیاهی به نئاندرتالها کمک میکرد تا انرژی و سلامت خود را حفظ کنند و در چالشهای محیطی خود موفق باشند.
ترکیب پروتئین حیوانی ناشی از مصرف گوشت شکارهای بزرگ، حیات دریایی و غذاهای گیاهی جمعآوری شده برای نئاندرتالها وعدهای مغذی و پرکالری بود.
نئاندرتالها نه تنها شکارچیان ماهری بودند، بلکه به عنوان جمعکنندگانی هوشمند از منابع متنوع محیطهای خود استفاده میکردند. وعدههای غذایی آنها معمولاً شامل بخشهای قابل توجهی از گوشت، به ویژه گوشت حیوانات بزرگ، همراه با برداشتهای فصلی از گیاهان و غذاهای دریایی بود.
این رژیم غذایی بهخوبی با اقلیمهای سخت آنها سازگار بود و به نئاندرتالها کمک میکرد تا در یکی از چالشبرانگیزترین محیطها در دوران پیشاتاریخ زندگی کنند.