












راز بقا: در میان نژادهای خاص کبوتران مصری، نام «قرمز غُزار» (Ahmar Gohzar Pigeon) با رنگی عمیق و چشمگیر و شناسنامهای ریشهدار به چشم میخورد. این نژاد که اغلب با کبوتـرانی، چون «اوتاتی» و «عنبری» مقایسه میشود، تفاوت اصلیاش در رنگ منحصربهفرد پر و بال آن است.
به گزارش راز بقا، «احمر» به معنای «قرمز» و «أکول» نیز به طیف خاصی از قرمز - نزدیک به زردآلویی - اشاره دارد. این کبوتر که در زبان محلی بهنام «غُزار» شناخته میشود، از لحاظ ظاهری و منشأ با آنچه در غرب با عنوان نادرست «گونهی مصری سویفت» (Egyptian Swift) نامبرده میشود، متفاوت است و هویتی مستقل دارد.
به گزارش راز بقا، اصطلاح «غُزار» در واقع نام اصیل مصری این نژاد است که به اشتباه در متون انگلیسی با عنوان Egyptian Swift معرفی شده است؛ عنوانی که نه با شکل بدن پرنده تطابق دارد و نه با ویژگیهای رفتاریاش.
غزار نامیست برخاسته از فرهنگ بومی مصر که برای توصیف نژادی خاص با اندام کشیده، سینه باریک و دم بلند به کار میرود. این پرنده در بین پرورشدهندگان سنتی مصر جایگاه ویژهای دارد و انتقال شفاهی ویژگیهای آن از نسلی به نسل دیگر، آن را به بخشی از هویت پرورش کبوتر در این منطقه تبدیل کرده است.
به گزارش راز بقا، نژاد «قرمز غُزار» از نظر ساختار بدنی مشابه نژادهای «اوتاتی» و «عنبری» است، اما آنچه آن را متمایز میسازد، رنگ پرهای آن است. رنگ غالب در این نژاد، قرمز مایل به قهوهای عمیق و غنی است که از نظر ژنتیکی در دستهی رنگهای قرمز «رِسسیو» (recessive red) قرار میگیرد. این رنگ نه تنها در بالها بلکه در سرتاسر بدن کبوتر پراکنده است و جلوهای باشکوه به آن میبخشد.
برای مطالعه بیشتر بخوانید:
کبوتر نوک دندانی؛ عجیبترین کبوتر دنیا که دندان دارد و فقط در یک نقطه از جهان زندگی میکند
کبوتر قلمکار کلهپفکی؛ کبوتر معروف به «شاهنقش» که یکی از زیباترین نژادهای زینتی ایران است
نوعی دیگر از این نژاد با نام «أکوَل» شناخته میشود که رنگ آن بین زردآلویی تیره تا نارنجی متمایل به قرمز متغیر است و در برخی موارد دارای بالهای سفید یا پرهای سفید پروازی است که به آن در اصطلاح محلی «مُرَقَّا» (Morraca) میگویند. این ترکیب رنگی، نمایی چشمنواز و کمیاب به پرنده میبخشد.
به گزارش راز بقا، احمر غزار نهتنها از نظر رنگ بلکه به خاطر اصالت منطقهای و پیوندش با فرهنگ کبوترپروری در مصر جایگاه ممتازی دارد. پرورشدهندگان حرفهای این نژاد را بهدلیل رنگ خاص، ترکیب بدنی متعادل و نایاببودن آن در سایر کشورها، بسیار ارزشمند میدانند.
برخی نیز تلاش کردهاند این نژاد را در اروپا و آسیا معرفی کنند، اما بهدلیل اشتباه در ترجمه نام (مانند Egyptian Swift) هویت اصلی آن در بسیاری از منابع نادیده گرفته شده است.
با اینحال، در سالهای اخیر، علاقهمندان به پرورش نژادهای اصیل به دنبال مستندسازی و حفظ خط خونی خالص احمر غزار هستند. ثبت رنگهای دقیق، ریشهی نامگذاری، و تفاوت آن با دیگر نژادها، به احیای جایگاه واقعی این پرنده در عرصهی جهانی کمک میکند.
به گزارش راز بقا، قرمز غُزار نمونهای اصیل از تنوع نژادی در دنیای کبوتران است؛ پرندهای با رنگی بیمانند و پیشینهای فرهنگی غنی که از مصر برخاسته و هنوز هم در قلب پرورشدهندگان محلی جای دارد. شناخت دقیق این نژاد، گامی مهم در جهت حفظ میراث زندهی کبوترپروری خاورمیانه به شمار میآید.