












راز بقا: در ارتفاعات مهآلود تانزانیا، میان دامنههای آتشفشانی و درههای یخزده، یکی از شگفتانگیزترین گیاهان قاره آفریقا میروید: درخت لوبلیا (Lobelia deckenii). این گیاه غولپیکر از خانوادهی لوبلیا، نمونهای درخشان از سازگاری گیاهان با شرایط سخت اقلیمی است.
به گزارش راز بقا، تنها در ارتفاعات کوه کلیمانجارو، کوه کنیا و کوه مِرو یافت میشود و نشان میدهد که چگونه طبیعت میتواند در دل سرما و تابش شدید خورشید، شکوهی زنده بیافریند.
به گزارش راز بقا، درخت لوبلیا بومی نواحی کوهستانی شرق آفریقاست و معمولاً در ارتفاعی بین ۳۰۰۰ تا ۴۵۰۰ متر از سطح دریا رشد میکند. این گیاه در مناطق مرطوب مانند کف درهها، کناره جویبارها و پایه صخرههای کوهستانی میروید، جایی که مه و یخبندان، بخشی از زندگی روزمره است.
ارتفاع آن ممکن است به سه متر برسد و برگهای بلند و نیزهای آن به شکل یک رزت متراکم در اطراف ساقه مرکزی قرار دارند. سطح برگها با موهای نرم پوشیده شده که هم نقش محافظ در برابر نور شدید خورشید را دارند و هم در برابر سرمای شب عایق حرارتی ایجاد میکنند.
از میان این برگها، سنبلهای از گلهای بنفش تا آبی تیره سر برمیآورد که ممکن است بیش از یک متر ارتفاع داشته باشد. این ساختار نه تنها زیبا بلکه از نظر زیستی، یکی از پیچیدهترین نمونههای سازگاری گیاهی با شرایط سخت است.
به گزارش راز بقا، درخت لوبلیا برای زندهماندن در شرایط کوهستانی خشن، سامانهای منحصربهفرد موسوم به «مخزن آبی» ایجاد کرده است. در طول روز، این گیاه آب را در پایه برگهای خود ذخیره میکند و در شب، هنگامی که دما به زیر صفر میرسد، این آب در سطح بیرونی منجمد میشود و مانند یک ژاکت یخی محافظ از یخزدگی بافتهای حساس درون گیاه جلوگیری میکند.
این فرایند که به نوعی ضد یخ طبیعی شباهت دارد، یکی از عجیبترین راهکارهای زندهمانی در جهان گیاهان است.
علاوه بر این، موهای ظریف و برگهای رویهمافتاده، گرما و رطوبت را درون گیاه حفظ میکنند و نوعی ریزاقلیم خودساخته به وجود میآورند. پژوهشها نشان دادهاند که حتی در زمانی که دمای هوای بیرون چند درجه زیر صفر است، دمای درون رزت لوبلیا بالاتر از نقطه انجماد باقی میماند.
برای مطالعه بیشتر بخوانید:
درخت عرعر؛ گیاه معروف به «درخت بهشت» که رفتاری جهنمی دارد و حتی در آسفالت و هوای سمی نیز رشد میکند
برخلاف بیشتر گیاهان مرتفع که کوتاه و چسبیده به زمیناند، این گونه قدبلند و برجسته رشد میکند. ارتفاع زیاد آن باعث میشود از یخبندان سطح زمین در امان بماند و ساقه ضخیمش نیز بهعنوان مخزن ذخیرهی آب و مواد غذایی عمل میکند.
لوبلیا نقشی حیاتی در اکوسیستمهای شکننده کوهستانهای تانزانیا دارد. گلهای پرشهد آن زنبورها، پروانهها و بهویژه مرغهای آفتابخوار را جذب میکنند که گردهافشانی را انجام میدهند. برگها و ساقههای در حال پوسیدگی آن نیز به خاک آتشفشانی فقیر منطقه مواد آلی میافزایند و به رشد دیگر گیاهان مرتفع کمک میکنند.
این گیاه دارای چرخهی زندگی تکباردهی (monocarpic) است؛ یعنی فقط یکبار در طول عمر خود گل میدهد، معمولاً پس از چند دهه رشد. پس از شکوفهدهی و پراکنده کردن هزاران دانه کوچک، گیاه مادر میمیرد و نسل جدید از بذرهایش سر برمیآورد.
معمولاً لوبلیا بهصورت تودهای از گیاهان در سنین مختلف رشد میکند تا همواره تعدادی در حال گلدهی و تولیدمثل باشند.
دانشمندان نگراناند که تغییرات اقلیمی زیستگاه این گونه را تهدید کند. با افزایش دما، تعادل ظریف بین یخ، مه و رطوبتی که گیاه به آن وابسته است ممکن است بر هم بخورد و گونه را به ارتفاعات بالاتر براند. از این رو، لوبلیا نهتنها نمادی از سازگاری، بلکه معیاری برای تغییرات زیستمحیطی شرق آفریقا محسوب میشود.
به گزارش راز بقا، لوبلیا به همان اندازه که زیباست، عجیب نیز هست. یکی از ویژگیهای منحصربهفرد آن سامانه ضدیخ طبیعیاش است. برخلاف بیشتر گیاهان که در اثر یخزدگی میمیرند، این گیاه اجازه میدهد آب بیرونیاش یخ بزند تا بخشهای درونی از سرما در امان بمانند؛ پدیدهای کمیاب در میان گیاهان.
ویژگی شگفتانگیز دیگر، چرخه زندگی طولانی و سیستم تکباردهیاش است: ممکن است تا ۴۰ سال زمان ببرد تا برای نخستین بار گل بدهد و سپس بلافاصله بمیرد تا نسل جدید را پدید آورد. این فرایند آهسته و پرشکوه، به آن حالوهوایی اسطورهای بخشیده است.
به گزارش راز بقا، لوبلیا همچنین مانند هتل کوچکی برای موجودات دیگر عمل میکند آب و مواد آلی جمعشده در میان برگهایش پناهگاهی گرم برای حشرات، قورباغهها و حتی پرندگان کوچک فراهم میآورد. دمای داخل رزت آن در شب ممکن است تا ۱۰ درجه بیشتر از هوای اطراف باشد، و همین، پناهی امن برای موجودات کوهستانی ایجاد میکند.
به گزارش راز بقا، با وجود اینکه در یکی از خشنترین زیستبومهای زمین زندگی میکند، چهرهای تقریباً استوایی دارد: برگهای سبز پرپشت و گلهای درخشان. لوبلیا نمادی از پارادوکس طبیعت است؛ گیاهی استوایی در هوای یخزده، نشانهای از نبوغ بیپایان زندگی برای بقا.