راز بقا: جنگلهای هیرکانی، که بهعنوان میراث طبیعی جهانی یونسکو به ثبت رسیدهاند، نوار سبز و پرتنوعی در شمال ایران هستند که از غرب استان گلستان آغاز شده و تا استان اردبیل ادامه دارند. این جنگلها با قدمتی بالغ بر ۴۰ میلیون سال، یکی از قدیمیترین و غنیترین اکوسیستمهای جهان محسوب میشوند.
به گزارش راز بقا، وجود این جنگلها باعث ایجاد زیستگاهی گسترده برای گونههای مختلف گیاهی و جانوری شده است و اهمیت بالایی در حفظ تعادل اکوسیستمهای طبیعی دارد. تنوع گونههای جانوری این جنگلها نشاندهنده غنای طبیعی و بکر بودن این مناطق است. در ادامه به معرفی گونههای مختلف جانوری ساکن این جنگلها و جزئیات بیشتری از زندگی آنها پرداخته میشود.
جنگلهای هیرکانی زیستگاه بیش از ۹۸ گونه پستاندار هستند که برخی از آنها در معرض خطر انقراض قرار دارند. این پستانداران نقش بسیار مهمی در زنجیره غذایی و اکوسیستم جنگل ایفا میکنند.
خرس قهوهای یکی از شناختهشدهترین پستانداران جنگلهای هیرکانی است. این گونه بیشتر در مناطق مرتفع و پر درخت سکونت دارد و از میوهها، ریشهها، حشرات و حیوانات کوچک تغذیه میکند. خرسهای قهوهای در این جنگلها به دلیل کاهش زیستگاه طبیعی و شکار غیرقانونی با تهدید مواجه هستند، اما هنوز جمعیت قابل توجهی از آنها در پارکهای ملی گلستان و گلستان شمالی یافت میشود.

پلنگ ایرانی گونهای دیگر از پستانداران بزرگ و در خطر انقراض است که در جنگلهای هیرکانی زندگی میکند. این گونه یکی از مهمترین شکارچیان بالای زنجیره غذایی است و کنترل جمعیت دیگر گونهها مانند گوزنها و آهوها را بر عهده دارد. پلنگهای ایرانی معمولاً شبانه فعال هستند و با دقت به دنبال شکار حرکت میکنند. وجود این حیوانات نشاندهنده سلامت اکوسیستم و تنوع زیستی جنگلها است.

گراز وحشی یکی از گونههای پراکنده در جنگلهای شمال است که نقش مهمی در پراکندگی دانهها و تشکیل خاک جنگل دارد. گرازها حیواناتی همهچیزخوار هستند و از ریشهها، میوهها، حشرات و حتی لاشه حیوانات کوچک تغذیه میکنند. آنها با کندن خاک و جستجوی غذا، اکوسیستم جنگل را زنده نگه میدارند.

گوزن قرمز و آهو از دیگر پستانداران شاخص این جنگلها هستند. گوزنهای قرمز در مناطق کوهستانی و آهوها در مناطق کمارتفاعتر و حاشیه رودخانهها دیده میشوند. این حیوانات نقش مهمی در چرخه غذایی دارند و شکارچیان بزرگ مانند پلنگ و گرگ از آنها تغذیه میکنند.

همچنین گرگ، شغال طلایی، روباه معمولی، گربه جنگلی، گربه وحشی، خرگوش، سمور، جوجهتیغی و راکون نیز در این مناطق زندگی میکنند. هر کدام از این گونهها نقش خاص خود را در اکوسیستم ایفا میکنند؛ برای مثال گرگها با شکار حیوانات ضعیف و بیمار، جمعیت گونهها را سالم نگه میدارند، در حالی که جوجهتیغیها و خرگوشها به کنترل حشرات و گیاهان کوچک کمک میکنند.

به گزارش راز بقا این جنگلها محل سکونت بیش از ۳۴۰ گونه پرنده هستند که برخی از آنها بومی و در معرض خطر انقراض محسوب میشوند. پرندگان نه تنها زیبایی و صداهای خاص خود را به جنگلها میآورند، بلکه نقش مهمی در پراکندگی دانهها و حفظ تعادل زیستگاه دارند.
کبک دریای خزر گونهای بومی است که بیشتر در مناطق مرطوب و پر درخت زندگی میکند. این پرنده به دلیل استتار مناسب و زندگی در مناطق پرتراکم جنگلی کمتر دیده میشود. کبک کوهی نیز در مناطق مرتفع و صخرهای جنگلها زندگی میکند و شکارچیان طبیعی خود را با حرکات سریع و پرواز کوتاه به سختی شناسایی میکند.

از دیگر پرندگان مهم میتوان به عقاب طلایی، عقاب کوچک، شاهین، دارکوب و کبوتر چوبی معمولی (در واقع کبوتر کلاهروشن) اشاره کرد. عقابها بهعنوان شکارچیان بالای زنجیره غذایی، تعادل جمعیت جوندگان و پرندگان کوچک را حفظ میکنند، در حالی که دارکوبها با کندن تنه درختان، حشرات مخرب را کنترل کرده و در تهویه درختان نقش دارند.
قرقاول خزری و گونههایی مانند بلدرچین، کرکس و سار نیز در این جنگلها یافت میشوند. بسیاری از پرندگان جنگلهای هیرکانی برای مهاجرتهای فصلی از مناطق جنوبی به شمال کشور سفر میکنند و این جنگلها را به محلی ایدهآل برای توقف و تغذیه تبدیل میکنند.

جنگلهای هیرکانی میزبان گونههای متنوعی از خزندگان و دوزیستان هستند که در تنظیم جمعیت حشرات و جانوران کوچک نقش دارند.
مارهای غیرسمی و سمی در کف جنگلها و اطراف رودخانهها دیده میشوند و به کنترل جمعیت جوندگان و برخی حشرات کمک میکنند. همچنین، لاکپشتهای خشکیزی و مارمولکها در مناطق مرطوب و سایهدار جنگلها زندگی میکنند و به پراکندگی دانهها و تعادل اکوسیستم کمک میکنند.
قورباغهها و وزغها در نواحی مرطوب و کنار رودخانهها زندگی میکنند و به دلیل مصرف حشرات، نقش مهمی در کنترل جمعیت آفات جنگلی دارند. برخی گونهها مانند قورباغه هیرکانی (Rana pseudodalmatina) بومی این مناطق هستند و تنها در جنگلهای هیرکانی یافت میشوند.

در جنگلها و رودخانههای شمال ایران، تنوع ماهیان آب شیرین بسیار بالاست و نقش مهمی در اکوسیستم این مناطق دارند. از جمله ماهیهای شاخص میتوان به سلمون قزلآلا اشاره کرد که در رودخانههای سرد و تمیز این مناطق زندگی میکند و برای صید ورزشی و غذایی محبوب است، کپور معمولی که یکی از مهمترین ماهیان غذایی رودخانهها و دریاچههای شمال به شمار میرود، و سفید ماهی که در آبهای سرد و آرام یافت میشود.
همچنین سلمون خزر گونهای بومی و در خطر انقراض است که برای تخمریزی به رودخانهها مهاجرت میکند، ماهی کولی و سنجاق ماهی که در رودخانهها و تالابهای جنگلی پراکندهاند، و سارگ که کفزی بوده و در زنجیره غذایی اهمیت دارد، از دیگر ساکنان این آبها هستند.
به گزارش راز بقا علاوه بر این، ماهیان گیاهخوار مانند آمور در آبهای آرام و دریاچهها زندگی میکنند و گونههای بومی و حساس همچون کوسه ماهی خزر و ماهی سفید کوتوله نشاندهنده سلامت اکوسیستم جنگلها و رودخانههای شمال ایران هستند. تمامی این گونهها نقش مهمی در حفظ تعادل اکوسیستم، پراکندگی دانهها و کنترل جمعیت حشرات و موجودات کوچک دارند و حفاظت از آنها اهمیت ویژهای برای پایداری طبیعت شمال کشور دارد.

جنگلهای هیرکانی محل زندگی گونههای بومی و نادری هستند که تنها در این منطقه یافت میشوند. چرخریسک هیرکانی (Caspian Tit) نمونهای از پرندگان بومی است که با آواز خاص خود و رفتار اجتماعی ویژه، نقش مهمی در جنگل ایفا میکند. همچنین مارمولکهای بومی مانند سوسمار کَمّی (Darevskia kamii) و Darevskia caspica و قورباغه هیرکانی نمونههایی از گونههای نادری هستند که نیازمند حفاظت ویژهاند.

حفاظت از جنگلهای هیرکانی بیش از هر چیز به دلیل اهمیت اکولوژیکی آنها حیاتی است. این جنگلها با تنوع زیستی فوقالعاده خود، در حفظ تعادل اکوسیستم، کنترل سیلابها، جلوگیری از فرسایش خاک، تأمین منابع آب و اکسیژن نقش دارند. کاهش زیستگاه طبیعی، آلودگی و شکار غیرقانونی تهدیدهایی جدی برای حیات وحش این مناطق هستند. بنابراین، حفاظت از جنگلها نیازمند همکاری دولت، سازمانهای محیط زیستی و مشارکت مردم است. آموزش و آگاهی عمومی، ایجاد مناطق حفاظتشده، و اعمال قوانین سختگیرانه علیه شکار غیرقانونی میتواند به حفظ این اکوسیستمهای ارزشمند کمک کند.
جنگلهای هیرکانی شمال ایران با تنوع زیستی شگفتانگیز خود، گنجینهای زنده برای کشور و جهان هستند.

به گزارش راز بقا پستانداران بزرگ و کوچک، پرندگان رنگارنگ، خزندگان، دوزیستان و ماهیان این جنگلها، همگی بخشی از شبکه پیچیده و پویا اکوسیستم هستند. حفاظت از این مناطق نه تنها به معنای حفظ گونههای جانوری و گیاهی است، بلکه به معنای حفاظت از کیفیت زندگی انسانها و پایداری محیط زیست برای نسلهای آینده نیز میباشد. با افزایش آگاهی عمومی و اجرای اقدامات حفاظتی، میتوانیم از این میراث طبیعی گرانبها محافظت کنیم و آن را به آیندگان منتقل کنیم.