«فیل-مرغ»؛ عجیب‌ترین و بزرگترین پرنده‌ جهان که ساکن ماداگاسکار بود

راز بقا: محققان طی مطالعات جدید خود موفق به رمزگشایی از نوعی جانور منقرض شده بسیار عجیب به نام فیل مرغ شدند که در ماداگاسکار زندگی می‌کرده و منقرض شده است.

تجزیه و تحلیل دی ان‌ای پوسته‌های فسیلی تخم فیل مرغ با قدمت بیش از هزار سال، بینش جدیدی در مورد این پرنده منقرض شده ارائه می‌کند. این یافته‌ها درک ما را از روند تکامل و توزیع فیل مرغ در جزیره ماداگاسکار بهبود بخشیده و نشان می‌دهد که ممکن است یک اصل و نسب ناشناخته قبلی از این پرنده وجود داشته باشد.

فیل مرغ یک پرنده بزرگ و فاقد قابلیت پرواز بود که روند انقراضش حدود ۱۰۰۰ سال پیش با ورود انسان به ماداگاسکار شروع شد. استخوان‌های محدود موجود حاکی از وجود چهار گونه فیل مرغ است، اما تاریخچه تکاملی این جانور عجیب نامشخص است. تجزیه و تحلیل دی ان‌ای باستانی حفظ شده در پوسته تخم این پرنده منبع اطلاعاتی امیدوارکننده‌ای محسوب می‌شود که بواند دیرینه شناسان را در مورد روند تکاملی این موجودات آگاه کند.

در شرایطی که فسیل‌های اسکلتی فیل مرغ‌ها محدود هستند، پوسته تخم این پرنده یک منبع اطلاعاتی ارزشمند محسوب می‌شود. به عنوان مثال، در تحقیقات قبلی، چنین تجزیه و تحلیل‌هایی از ارتباط فیل مرغ و پرنده‌ای موسوم به کیوی حمایت می‌کند.

طی این پژوهش، دکتر آلیشیا گریلی و همکارانش ۹۶۰ تکه پوسته تخم فیل مرغ را که در ۲۹۱ سایت در سراسر ماداگاسکار یافت شده بود، تجزیه و تحلیل کردند. پوسته‌های فوق بین ۶۱۹۰ تا ۱۲۹۰ سال سن داشتند که مطابق با زمان زندگی این پرندگان در این منطقه بود. با اندازه گیری ضخامت پوسته‌های این تخم ها، نویسندگان تخمین زدند که وزن آن‌ها بین ۰.۸۶ تا ۱۰.۴۷ کیلوگرم و اندازه پرندگانی که آن‌ها را گذاشته اند بین ۴۱ تا هزار کیلوگرم است. به گزارش سیناپرس، تجزیه و تحلیل دی ان‌ای موجود در ساختار پوسته‌های فوق نیز نشان داد که فیل مرغ‌ها در جنوب ماداگاسکار دارای تنوع ژنتیکی پایینی هستند و گونه‌های کمتری نسبت به فسیل‌های اسکلت تخمین زده می‌شود.

با این حال، نویسندگان احتمال وجود دودمان ناشناخته قبلی از فیل مرغ در شمال ماداگاسکار را پیشنهاد می‌کنند که هنوز هیچ اسکلتی از آن پیدا نشده است. این یافته‌ها نشان می‌دهد:چگونه پوسته تخم این پرندگان می‌تواند اطلاعات مهمی را حفظ کرده و پیچیدگی تکاملی فیل مرغ‌ها را نشان دهد.

شرح کامل این پژوهش در آخرین شماره مجله تخصصی Nature Communications منتشر شده است.

مترجم: احسان محمدحسینی