«بانگو» زیباترین بز کوهی جهان؛ بزی ۴۰۰ کیلویی که یک متر شاخ دارد!

راز بقا: باغ وحش «پاینتون» در ناحیه «دوون» انگلستان از ورود یک بانگوی کوهستانی شرقی به این باغ وحش خبر داد. این بز کوهی جنگلی یا همان «آنتلوپ» در حال حاضر توسط اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت در فهرست در معرض خطر انقراض قرار دارد. این پسر ۱۱ ساله، به نام «بووی»، از پارک سافاری «ووبُرن» برای پیوستن به دو ماده با امید به تولید مثل به این باغ وحش سفر کرده است.  این باغ وحش گفت که ورود این حیوان کمیاب «گامی مهم» در جهت حفاظت از موجودات و حفظ بقای آنهاست.

به گزارش راز بقا، «سام گری»، سرپرست تیم پستانداران بزرگ باغ وحش «پاینتون»، گفت که از ورود این «بز کوهی» در باغ وحش بسیار خوشحال است. وی همچنین گفت: مشارکت «بووی» در این برنامه اصلاح نژاد بر تعهد ما به حفظ تنوع زیستی و تضمین آینده‌ای روشن‌تر برای بانگوی کوهستانی شرقی تاکید دارد. «بووی» قرار است برای چند روز اول از ماده‌ها دور نگه داشته شود، اما همچنان برای عموم قابل مشاهده خواهد بود.

یک بز کوهی بونگو که در طبیعت به شدت در خطر انقراض است، در سال ۲۰۱۹ در باغ وحش همپشایر متولد شد. نگهبانان باغ وحش مارول در نزدیکی وینچستر در آن زمان اعلام کردند که گوساله ماده به نام «آدا»، اولین گوساله برای والدین کایلینا و ایتوری بود.

بانگو‌های کوهستانی در کنیا یافت می‌شوند، جایی که تعداد آن‌ها در حال کاهش است و کمتر از ۱۰۰ عدد در طبیعت باقی مانده است. باغ وحش مارول در همان زمان تولد «آدا» گفته بود که اولین بار است که این گونه بعد از ۱۰ سال در محل تولید مثل می‌کند.

به گزارش راز بقا؛ باغ وحش با توصیف این اتفاق به عنوان «فوق العاده نادر»، اعلام کرد که تعداد بانگو‌های کوهستانی وحشی کمتر از اورانگوتان‌های سوماترا است. دکتر «تانیا گیلبرت»، زیست شناس حفاظتی افزود: «این واقعاً ویژه است، نه فقط برای ما به عنوان یک باغ وحش، بلکه برای حفاظت از گونه‌ها به طور کلی». این حیوان به خاطر گوشت و پوشش خز قرمز مایل به قهوه‌ای در شرق آفریقا شکار می‌شود و به همین دلیل این گونه اکنون به شدت در معرض خطر انقراض است.

بانگو یک بز کوهی بزرگ، عمدتاً شب‌زیست، ساکن جنگل، بومی جنوب صحرای آفریقا است. بانگو‌ها با پوشش قهوه‌ای متمایل به قرمز، خطوط سیاه و سفید، راه راه‌های سفید مایل به زرد و شاخ‌های بلند و کمی مارپیچی مشخص می‌شوند. این تنها گونه از تراژلافیدهاست که هر دو جنس آن شاخ دارند. بانگو‌ها تعامل اجتماعی پیچیده‌ای دارند و در موزاییک‌های جنگلی انبوه آفریقا یافت می‌شوند. آن‌ها سومین بز بزرگ جهان هستند. 

بانگوی شرقی یا کوهستانی اهل کنیا، پوششی حتی سرزنده‌تر دارد. بانگوی کوهستانی فقط در طبیعت چند منطقه کوهستانی مرکزی کنیا یافت می‌شود. این بانگو توسط گروه تخصصی بز کوهی سازمان حفاظت از طبیعت به عنوان در معرض خطر انقراض طبقه بندی شده است. 

در سال ۲۰۰۰، انجمن باغ‌وحش‌ها و آکواریوم‌ها در ایالات متحده آمریکا بانگو را به یکی از شرکت‌کنندگان در طرح بقای گونه ارتقا داد و در سال ۲۰۰۶ پروژه احیای بانگو در کوه کنیا را به فهرست ده داستان موفقیت برتر حفاظت از حیات وحش سال اضافه کرد. با این حال، به نظر می‌رسد در سال ۲۰۱۳، این موفقیت‌ها با گزارش‌هایی مبنی بر اینکه احتمالاً تنها ۱۰۰ بانگوی کوهی در طبیعت به دلیل قطع درختان و شکار غیرقانونی باقی مانده اند، به خطر افتاده است.

ویژگی‌های ظاهری بانگوی کوهستان

بانگو‌ها از بزرگ‌ترین بز‌های جنگلی هستند. آن‌ها علاوه بر رنگ عمیق شاه بلوطی پوشش خود، دارای نوار‌های سفید روشن در کناره‌های خود هستند که به استتار آن‌ها در شرایط خاص کمک می‌کند. بزرگسالان هر دو جنس از نظر اندازه شبیه هم هستند. قد بزرگسالان حدود ۱.۱ تا ۱.۳ متر تا شانه و طول آن‌ها ۲.۱۵ تا ۳.۱۵ متر است که شامل دم ۴۵-۶۵ سانتی متر نیز می‌شود. متوسط وزن ماده‌ها حدود ۱۵۰ تا ۲۳۵ کیلوگرم است، در حالی که نر‌ها حدود ۲۲۰ تا ۴۰۵ کیلوگرم وزن دارند. اندازه بزرگ آن، این گونه را به عنوان سومین گونه بزرگ در دسته «بوویدا استرپسیسروتینی»، پس از دو نوع گاو کوهی آفریقایی با حدود ۳۰۰ کیلوگرم و بالاتر از کودو بزرگ با حدود ۴۰ کیلوگرم قرار می‌دهد.

هر دو جنس دارای شاخ‌های مارپیچی سنگین هستند. شاخ‌های نر‌ها بلندتر و حجیم‌تر هستند. همه بانگو‌های در اسارت از کوه‌های منزوی «آبِردار» در مرکز کنیا هستند.

بانگو دارای یک پوشش قهوه‌ای روشن یا شاه بلوطی است که گردن، سینه و پا‌ها به طور کلی تیره‌تر از بقیه بدن است، به خصوص در نرها. پوشش بانگو‌های نر با افزایش سن تیره‌تر می‌شود تا زمانی که به رنگ قهوه‌ای ماهاگونی تیره می‌رسند. رنگ پوشش‌های بانگو‌های ماده معمولاً روشن‌تر از پوشش‌های نر است. بانگوی شرقی تیره‌تر از غربی است و این به ویژه در نر‌های مسن‌تر که مایل به قهوه‌ای بلوطی هستند، به‌ویژه در قسمت جلویی بدنشان، مشخص است.

پوشش صاف با ۱۰ تا ۱۵ نوار عمودی به رنگ سفید مایل به زرد مشخص شده است که در امتداد پشت از پایه گردن تا قسمت پشتی گسترده شده است. تعداد نوار‌ها در هر طرف به ندرت یکسان است. همچنین دارای یک برجستگی کوتاه، براق و قهوه‌ای از مو‌های پشتی از شانه تا پشت است.

یک جهت‌نمای سفید بین چشم‌ها ظاهر می‌شود که در هر گونه دو نقطه سفید بزرگ وجود دارد. یک جهت‌نمای سفید دیگر نیز دارند که از گردن به سینه می‌رسد. بانگو‌ها غدد ترشح خاصی ندارند، بنابراین به احتمال زیاد کمتر از سایر بز‌های مشابه، برای یافتن یکدیگر به رایحه متکی باشید. لب‌های یک بانگو سفید است که روی آن یک پوزه سیاه قرار دارد. 

شاخ‌های بانگو 

بانگو‌ها دو شاخ سنگین و کمی مارپیچ دارند که در پشت آن‌ها شیب‌دار است. نر‌های بانگو شاخ‌های بزرگ‌تری دارند، در حالی که ماده‌ها شاخ‌های کوچک‌تر، نازک‌تر و موازی‌تری دارند. اندازه شاخ‌ها بین ۷۵ تا ۹۹ سانتی متر است. شاخ‌های بانگو‌ها مارپیچی است و این ویژگی را با شاخ‌های گونه‌های بز کوهی مرتبط مانند نالاها، سیتاتونگا، بوش‌باک‌ها، کودوس و گاو کوهی آفریقایی مشترک دارند. شاخ بانگو‌ها فقط یک پیچ دارد. 

برخلاف گوزن‌ها که شاخ‌های‌شان سالانه می‌ریزد، بونگو‌ها و سایر آنتلوپ‌ها شاخ‌های بدون انشعاب دارند که در کل طول زندگی خود نگه می‌دارند.

مانند سایر شاخ‌های بز کوهی، هسته شاخ بانگو توخالی است و لایه بیرونی شاخ از کراتین ساخته شده است، همان ماده‌ای که ناخن‌های دست، پا و موی انسان را می‌سازد. بانگو با ظرافت و با تمام سرعت از میان ضخیم‌ترین توده‌های لیانا می‌دود و شاخ‌های مارپیچی سنگین خود را روی پشت خود می‌گذارد. بانگو‌ها برای شاخ هایشان توسط انسان‌ها شکار می‌شوند.