گربه رِگدال؛ گربه خانگی ۱۰ کیلویی که حاصل جفت‌گیری برادر و خواهر است!

راز بقا: «رگدال» (Ragdool) یک نژاد گربه با موی رنگی مشخص و چشمانی آبی است. مورفولوژی این گربه بزرگ و سنگین است و دارای مو‌های نرم نیمه بلند و ابریشمی است. یک پرورش دهنده آمریکایی به نام «آن بیکر» رگدال را در دهه ۱۹۶۰ توسعه داد. آن‌ها بیشتر به خاطر خلق و خوی مطیع، آرام و طبیعت مهربانشان شناخته می‌شوند. نام «رگدال» برگرفته از تمایل گربه‌های نژاد اصلی به سست و آرام شدن هنگام بغل کردن است. این نژاد در هر دو کشور انگلستان و ایالات متحده محبوبیت خاصی دارد.

به گزارش راز بقا، «رگدال» اغلب به عنوان «گربه سگ مانند» یا «گربه توله سگ‌مانند» شناخته می‌شود، دلیل این لقب تمایل آن‌ها به دنبال کردن مردم اطراف، پذیرش آن‌ها برای دست زدن و عدم پرخاشگری نسبی آن‌ها نسبت به سایر حیوانات خانگی است.

رگدال‌ها با رنگ‌های خالدارشان (جایی که بدن روشن‌تر از صورت، گوش‌ها، پا‌ها و دم است)، چشم‌های آبی گرد بزرگ، مو‌های نرم و ضخیم، اندام‌های ضخیم، دم‌های بلند و بدن نرم قابل تشخیص هستند. حلقه‌های رنگی آن‌ها معمولاً سه رنگ یا دو رنگ است. 

تاریخچه گربه رگدال

به گزارش راز بقا؛ این نژاد در ریورساید کالیفرنیا، توسط پرورش دهنده‌ای به نام «آن بیکر» توسعه یافت. در سال ۱۹۶۳، یک گربه معمولی و غیر نژادی با رنگ سفید و مو‌های بلند خانگی به نام «ژوزفین» چندین گربه معمولی زایید. ژوزفین از نژاد خاصی نبود. گربه نری که با ژوزفین جفت‌گیری کرد نیز از نژاد خاصی نبود. خود «آن بیکر» زمانی گفت که گربه‌های والدین نژاد «رگدال» گربه‌های کوچه و خیابان بودند. ژوزفین بعداً بچه گربه‌هایی با خلق و خوی مطیع، آرام، طبیعت مهربان و آرام و سست در هنگام بغل کردن به وجود آورد.

از میان آن گربه‌های خیابانی اولیه، «بلکی»، گربه نری کاملاً سیاه و «ددی وارباکس»، گربه‌ای با پا‌های سفید زاده شدند. «ددی وارباکس» بعدا با گربه ماده‌ای دو رنگ به نام «فوجیانا» و بلکی نیز با «باک ویت»، یک گربه ماده برمه‌مانند قهوه‌ای - سیاه تیره جفت‌گیری کردند. «فوجیانا» و «باک ویت» هر دو دختر ژوزفین بودند. نکته دقیقا اینجاست که همه راگدال‌ها از گربه‌های بیکر و از طریق جفت‌گیری «ددی وارباکس» با فوجیانا و «باک‌ویت» به وجود آمدند. 

بیکر، در اقدامی غیرمعمول، انجمن‌های سنتی پرورش گربه را رد کرد و در حدود سال ۱۹۷۱ نام «رگدال» را به یک نشان تجاری تبدیل کرد و انجمن اختصاصی خود را تحت عنوان «انجمن بین‌المللی گربه‌های رگدال» (IRCA) راه‌اندازی کرد و استاندارد‌های سخت‌گیرانه‌ای را برای هر کسی که می‌خواست گربه‌ای به این نام پرورش دهد اعمال کرد. این انجمن هنوز وجود دارد، اما به ویژه از زمان مرگ بیکر در سال ۱۹۹۷ بسیار کوچک شده است. 

در سال ۱۹۷۵، گروهی به رهبری یک زن و شوهر، «دنی و لورا دیتون»، توانستند با بکارگیری یک جفت گربه از انجمن رگدال شروع به توسعه و پرورش این گربه‌ها کردند و استاندارد‌های این انجمن را گسترش دادند. در همان زمان گسترش نژاد رگدال در آمریکا در اوایل دهه ۱۹۶۰، یک جفت از نژاد راگدال به انگلستان صادر شد. هشت جفت گربه دیگر نیز بعدا به بریتانیا رفت تا به طور کامل این نژاد را در بریتانیا ایجاد کنند، جایی که شورای مورد نظر این گربه فانتزی را به رسمیت می‌شناسد.

خلق و خو و رفتار گربه رگدال

رگدال» دارای طبیعتی بسیار آرام است و ادعا می‌شود که این ویژگی‌ها از نژاد‌های پرشین و بیرمن منتقل شده است. نظرات در مورد اینکه آیا این ویژگی ممکن است نتیجه جهش ژنتیکی باشد یا صرفاً یک واکنش غریزی از انتخاب شدن به عنوان بچه گربه توسط مادرشان متفاوت است. خوی مطیع بودن شدید برخی از این گربه‌ها به این افسانه منجر شده است که «رگدال» مقاوم به درد هستند. برخی از پرورش دهندگان در بریتانیا به دلیل نگرانی از این که مطیع بودن شدید «ممکن است به نفع گربه نباشد» سعی کرده اند تا این خوی مطیع بودن شدید را با انتخاب روش پرورشی دیگر از آن‌ها دور کنند. 

به گزارش راز بقا؛ متریال‌های بازاریابی و تبلیغات استاندارد نژاد، راگدال را به عنوان گربه‌ای مهربان، باهوش، آرام، ملایم و ساده توصیف می‌کند. این حیوانات به دلیل طبیعت آرام و رفتار محبت آمیز خود اغلب به عنوان «گربه توله سگ‌مانند»، «گربه سگ‌مانند»، «گربه – سگ» و ... شناخته می‌شوند، به طوری که گربه‌ها اغلب صاحبان خود را از اتاقی به اتاق دیگر دنبال می‌کنند و گا‌ها به دنبال صاحبانشان می‌گردند؛ یک نوع محبت فیزیکی شبیه به برخی از نژاد‌های سگ.

رگدال را می‌توان برای بازی با اسباب بازی آموزش داد به گونه‌ای که از انجام این کار لذت برد. آن‌ها طبیعت بسیار بازیگوشی دارند که اغلب تا سال‌های بلوغ ادامه می‌یابد. برخلاف بسیاری از نژاد‌های دیگر، راگدال‌ها ترجیح می‌دهند در پایین‌ترین سطح زمین بمانند تا بالاترین نقطه خانه.

برای مطالعه بیشتر بخوانید:

اطلاعاتی تکان‌دهنده درباره «گربه شنی»؛ این گربه ملوس یک قاتل بی‌رحم است!

«گربه وان»؛ عجیب‌ترین و زیباترین گربه جهان که فقط در شهر وان ترکیه وجود دارد!

ویژگی‌های ظاهری رگدال

گربه رگدال یکی از بزرگترین نژاد‌های گربه اهلی است. وزن ماده‌های کاملاً رشد یافته بین ۳.۶ تا ۶.۸ کیلوگرم است. نر‌ها به طور قابل توجهی بزرگ‌تر هستند و بین ۵.۴ تا ۹.۱ کیلوگرم یا بیشتر وزن می‌گیرند. ممکن است چهار سال طول بکشد تا یک رگدال به اندازه بلوغ کامل خود برسد. آن‌ها بدنی محکم، قاب حجیم و پا‌های متناسبی دارند. سر آن‌ها پهن با بالای صاف و فضای وسیع بین گوش‌ها است. رگدال‌ها بدنی بلند و عضلانی با سینه‌های پهن و گردنی کوتاه دارند. دم آن‌ها پرپشت و دراز، پنجه هایشان بزرگ، گرد و پرزدار، و موی‌شان ابریشمی، متراکم با طول متوسط تا بلند است. به دلیل اینکه موی بلند دارند، معمولاً حداقل دو بار در هفته نیاز به برس زدن دارند.

این نژاد اغلب به خاطر چشمان بزرگ، گرد و آبی تیره اش شناخته می‌شود، اگرچه گربه‌های دیگر نیز ممکن است این ویژگی را داشته باشند. ژن‌های رنگ این گربه نیز عامل این چشم‌های آبی متمایز هستند. سایه‌های عمیق‌تر آبی در نمایش گربه‌ها طرفداران بسیاری دارد. 

اگرچه پوشش بیرونی این نژاد مخملی است، اما این پوشش عمدتاً از مو‌های محافظ بلندی تشکیل شده، در حالی که فقدان یک پوشش زیرین متراکم، به گفته انجمن «پرورش‌دهندگان گربه»، منجر به «کاهش ریزش مو‌ها و مات شدن آنها» می‌شود. ممکن است ریزش مو‌های این نزاد در بهار افزاییش پیدا کند. 

«رگدال» در شش رنگ متمایز وجود دارد: سیل، شکلاتی، قرمز، و رنگ‌های رقیق‌تر مربوطه: آبی، یاسی و کرم. همچنین رنگ‌های سیاهگوشی و لاک پشتی در همه رنگ‌ها و سه طرح وجود دارد. بچه گربه‌های «رگدال» سفید متولد می‌شوند. آن‌ها در ۸ تا ۱۰ هفتگی رنگ خوبی دارند و در ۳ تا ۴ سالگی کامل رنگ و پوشش مخصوص به خود را می‌گیرند. 

بهداشت و سلامت

یک مطالعه در بریتانیا با استفاده از سوابق دامپزشکی نشان داد که امید به زندگی ۱۰.۳۱ سال در مقایسه با ۱۱.۷۴ سال است. یک مطالعه دیگر، با استفاده از داده‌های بیمه در سوئد، نشان داد که از بین نژاد‌های رایج گربه، رگدال و سیامی کمترین میزان بقا را دارند، با احتمال ۷۸ درصد بقا تا سن ۱۰ سال. یک مطالعه انگلیسی روی پرونده بیماران گربه، امید به زندگی ۱۰.۱ سال را نشان داد. در بررسی بیش از ۵۰۰۰ مورد سنگ مثانه در گربه‌ها، «رگدال» از جمله گربه‌هایی بود که بیش از حد دچار سنگ مثانه شده است، با نسبت شانس ۵.۱۴. یک مطالعه انگلیسی بررسی بیش از ۱۹۰۰۰۰ پرونده بیمار گربه نشان داد که «رگدال» نسبت به گربه‌های نژاد ترکیبی کمتر به دیابت مبتلا می‌شود.