عنکبوت گرگی؛ عجیب‌ترین عنکبوت جهان با هشت چشم که توسط فرزندانش خورده می‌شود!

راز بقا: عنکبوت‌های گرگی اعضای خانواده Lycosidae هستند که به دلیل مهارت‌های شکار قوی و چابک و بینایی عالی‌شان به این نام خوانده می‌شوند. آن‌ها بیشتر در خلوت و انزوا زندگی می‌کنند، به تنهایی شکار می‌کنند و معمولا تار نمی‌چرخانند.

به گزارش راز بقا،  برخی از آن‌ها شکارچیان فرصت طلبی هستند که در حین یافتن طعمه به آن‌ها هجوم می‌آورند یا در فواصل کوتاه آن را تعقیب می‌کنند. این در حالیست که عنکبوت‌های دیگر منتظر شکار عبوری در دهانه لانه یا نزدیک آن هستند.

عنکبوت‌های گرگی شبیه عنکبوت‌های تار نوزادگاه و از خانواده Pisauridae هستند، اما تفاوت این است که عنکبوت‌های گرگی کیسه‌های تخم خود را با چسباندن آن‌ها به اندام نخ‌ریسی خودشان حمل می‌کنند، در حالی که Pisauridae کیسه‌های تخم خود را با chelicerae و pedipalps خود حمل می‌کنند. دو چشم از هشت چشم عنکبوت گرگی بزرگ و برجسته هستند. این آن‌ها را از عنکبوت‌های تار نوزادگاه متمایز می‌کند که اندازه چشمان آن‌ها تقریباً برابر است. این همچنین می‌تواند به تمایز آن‌ها از عنکبوت‌های چمنی با ظاهر مشابه کمک کند.

ویژگی‌های عنکبوت گرگی

به گزارش راز بقا؛ جنس‌های بسیاری از عنکبوت‌های گرگی از نظر اندازه بدن (پا‌ها شامل نمی‌شود) از کمتر از ۱۰ تا ۳۵ میلی‌متر متغیر است. اغلب آن‌ها حدود ۸ میلیمتر طول دارند و طول عمری بین ۲ تا ۳ سال دارند. حدود ۲۴۰۰ گونه از عنکبوت‌های گرگری در سراسر جهان شناخته شده‌اند. 

آن‌ها هشت چشم دارند که در سه ردیف مرتب شده اند. ردیف پایین از چهار چشم کوچک تشکیل شده است، ردیف میانی دارای دو چشم بسیار بزرگ (که آن‌ها را از Pisauridae متمایز می‌کند) و ردیف بالایی دارای دو چشم با اندازه متوسط است. برخلاف اکثر عنکبوت‌های دیگر که عموماً نابینا هستند یا بینایی ضعیفی دارند، عنکبوت‌های گرگی بینایی عالی دارند.

عنکبوت‌های گرگی از نظر حمل تخم‌های خود منحصر به فرد هستند. کیسه تخم، یک کره گرد و ابریشمی است که به اندام نخ ریسی در انتهای شکم متصل شده و به عنکبوت اجازه می‌دهد تا بچه‌هایی که از تخم خارج نشده را با خود حمل کند. شکم باید در حالتی برآمده نگه داشته شود تا کیس تخم روی زمین کشیده نشود. با وجود این وضعیت، آن‌ها همچنان با همین شرایط قادر به شکار هستند. یکی دیگر از جنبه‌های منحصر به فرد عنکبوت‌های گرگی، روش مراقبت آن‌ها از بچه‌هاست. بچه‌ها بلافاصله پس از بیرون آمدن از محفظه ابریشمی محافظ خود، از پا‌های مادر خود بالا می‌روند و به سمت پشتی شکم او جمع می‌شوند. مادر تا چند هفته بچه‌ها را حمل می‌کند تا اینکه به اندازه‌ای بزرگ شوند که پراکنده شوند و خودشان از خودشان محافظت کنند.

از آنجا که آن‌ها برای محافظت به استتار وابسته هستند، ظاهر پر زرق و برق برخی از انواع دیگر عنکبوت‌ها را ندارند. به طور کلی رنگ آن‌ها متناسب با زیستگاه مورد علاقه آن‌ها است.

«هوگنا» سرده‌ای است که بزرگترین عنکبوت گرگی را دارد. در میان گونه‌های هوگنا در ایالات متحده، عنکبوت گرگ کارولینا بزرگترین گونه با رنگ قهوه‌ای تیره است، با بدنی که می‌تواند بیش از ۲.۵ سانتی متر طول داشته باشد. سطح زیرین عنکبوت گرگی کارولینا سیاه و سفید است. 

برخی از اعضای Lycosidae، مانند عنکبوت گرگیی کارولینا حفره‌های لوله‌ای و عمیقی ایجاد می‌کنند که بیشتر اوقات در آن‌ها کمین می‌کنند. دیگر عنکبوت‌ها به دنبال پناهگاهی در زیر صخره‌ها هستند که طبیعت ممکن است فراهم کند. نر‌های تقریباً همه گونه‌های عنکبوت‌ها را می‌توان گاهی در داخل خانه‌ها و ساختمان‌ها یافت که در طول پاییز در جستجوی ماده‌ها سرگردان هستند.

عنکبوت‌های گرگی نقش مهمی در کنترل جمعیت طبیعی حشرات دارند و اغلب به دلیل شکار گونه‌های آفات در مزارع و باغ‌ها به عنوان «حشره‌های مفید» در نظر گرفته می‌شوند. عنکبوت‌های گرگی در صورت تحریک مداوم زهر تزریق می‌کنند. علائم نیش آن‌ها تورم و درد خفیف است. در گذشته، نیش‌های نکروزه به برخی گونه‌های آمریکای جنوبی و استرالیایی نسبت داده می‌شد، اما بررسی‌های بیشتر نشان داد که مشکلاتی که رخ داده احتمالاً به دلیل گزش اعضای خانواده‌های دیگر بوده است. 

عنکبوت‌های گرگی احتمالاً پس از رویداد انقراض K-Pg در اواخر پالئوسن به وجود آمده‌اند، و اکثر زیرخانواده‌های اصلی احتمالاً در طول ائوسن و الیگوسن اولیه بین ۴۱ تا ۳۲ میلیون سال پیش سرچشمه گرفته‌اند.

اگرچه عنکبوت‌های گرگی انسان‌ها را نیش می‌زنند، نیش آن‌ها خطرناک نیست. نیش عنکبوت گرگ اغلب منجر به قرمزی خفیف، خارش، زخم می‌شود و اگر زخم گزش تمیز نشود می‌تواند منجر به عفونت شود. با این حال، عنکبوت‌های گرگی معمولاً تنها زمانی گاز می‌گیرند که احساس خطر یا سوءاستفاده از آن‌ها شود.

عنکبوت‌های گرگی منبع حیاتی کنترل آفات طبیعی برای باغ‌های شخصی یا حتی خانه‌های بسیاری از مردم هستند، زیرا عنکبوت گرگی آفاتی مانند جیرجیرک، مورچه‌ها، سوسک‌ها و در برخی موارد مارمولک‌ها و قورباغه‌ها را شکار می‌کند. در سال‌های اخیر، عنکبوت‌های گرگی به عنوان کنترل آفات در کشاورزی برای کاهش میزان آفت‌کش‌های مورد نیاز روی محصولات مورد استفاده قرار گرفته‌اند. یک مثال قابل توجه استفاده از عنکبوت‌های گرگ در باتلاق‌های زغال اخته به عنوان وسیله‌ای برای کنترل تخریب ناخواسته محصولات است.

عنکبوت‌های گرگی، نوعی مراقبت از والدین به نام «ماتریفاژی» یا «مادرخواری» را انجام می‌دهند که در آن بچه‌های عنکبوت بدن مادر خود را پس از اتمام منابع خود می‌خورند. عنکبوت گرگی مادر تخم‌های خود را در یک کیسه ابریشمی می‌گذارد که از آن‌ها محافظت می‌کند و مقداری تغذیه فراهم می‌کند.

هنگامی که بچه‌ها از تخم بیرون می‌آیند، مادر و سایر ماده‌ها با مایع مغذی بچه عنکبوت‌ها را از طریق دهان تغذیه می‌کنند. با کاهش منابع مادر، بچه‌ها روی پشت او می‌خزند و شروع به خوردن‌اش می‌کنند و با دندان‌های نیش خود سم به او تزریق می‌کنند تا تمام محتویات بدنش را بخورند. 

تولید مثل عنکبوت گرگی

بسیاری از گونه‌های عنکبوت گرگی دارای رفتار‌های بسیار پیچیده و ویژگی‌های جنسی ثانویه هستند، مانند پرز‌های روی پا‌ها یا رنگ‌های خاص، که اغلب در نر‌های این گونه دیده می‌شود. این ویژگی‌های جنسی بر اساس گونه‌ها متفاوت است و اغلب به‌عنوان تغییراتی در اولین جفت پا دیده می‌شود. اصلاحات پای اول اغلب به مو‌های کشیده روی پاها، افزایش تورم قسمت‌های پا، یا کشیدگی کامل اولین جفت پا در مقایسه با سه جفت دیگر تقسیم می‌شوند. برخی از رفتار‌های جفت گیری بین جنس عنکبوت گرگی و بسیاری دیگر که مختص گونه هستند مشترک است. 

در رایج‌ترین جنس عنکبوت‌های گرگی یعنی «شیزوکوزا»، محققان دریافتند که همه نر‌ها در نمایش معاشقه خود شرکت می‌کنند یا اینکه رفتار‌هایی مانند کوبیدن پا‌های جلویی خود بر روی زمین دارند، اما برخی از آن‌ها نیز به نشانه‌های بصری در نمایش معاشقه‌شان وابسته هستند. همچنین برخی دیگر از رفتار‌های عجیب جنسی مانند سیگنال دهی لرزه‌ای و تکان دادن دو پای جلویی در هوا در مقابل ماده را دارند. این نشان می‌دهد برخی از گونه‌های شیزوکوزا بر رفتار‌های معاشقه چندوجهی تکیه می‌کنند.

عنکبوت‌های گرگ ماده که قبلاً جفت‌گیری کرده‌اند، نسبت به عنکبوت‌هایی که هنوز جفت‌گیری نکرده‌اند، احتمال بیشتری دارد که نر بعدی را بخورند که سعی در جفت‌گیری با آن‌ها دارد. احتمال جفت گیری مجدد موفقیت آمیز در نر‌هایی که قبلا جفت گیری کرده اند بیشتر است، اما ماده‌هایی که قبلا جفت گیری کرده اند احتمال جفت گیری مجدد کمتری دارند.