مرغ لامونا؛ مرغ آمریکایی که به دلیل پوست زردش بسیار محبوب است
«لامونا» یک نژاد مرغ و خروس آمریکایی است که از سال ۱۹۱۲ توسط «هری اس. لامون»، که کارشناس ارشد طیور دفتر صنایع دامی مرکز تحقیقات کشاورزی وزارت کشاورزی ایالات متحده در بلتسویل مریلند بود، توسعه یافت.
راز بقا: «لامونا» یک نژاد مرغ و خروس آمریکایی است که از سال ۱۹۱۲ توسط «هری اس. لامون»، که کارشناس ارشد طیور دفتر صنایع دامی مرکز تحقیقات کشاورزی وزارت کشاورزی ایالات متحده در بلتسویل مریلند بود، توسعه یافت.
تاریخچه مرغ و خروس لامونا
به گزارش راز بقا، مرغ لامونا یک نژاد طیور آمریکایی دو منظوره و با رشد سریع است. در نیمه اول قرن بیستم به دلیل ویژگی‌های تولید قوی آن محبوبیت کوتاهی به دست آورد، اما مزارع مرغ تجاری پس از دهه ۱۹۵۰ به نژاد‌های دیگر تغییر یافتند و مرغ لامونا محبوبیت خود را از دست داد.
سپس کشاورزان به دو نژادی روی آوردند که در قرن بیست و یکم بر صنعت مرغداری تسلط داشتند. یکی از این نژاد‌ها «هیبرید کورنیش راک» برای تولید گوشت و دیگری «لگهورن سفید» برای تولید تخم است.
در سال ۱۹۱۲، «هری ام. لامون»، کارشناس ارشد طیور اداره دامپروری وزارت کشاورزی آمریکا، توسعه مرغ لامونا را در ایستگاه آزمایشی USDA آغاز کرد. او می‌خواست یک نژاد دو منظوره برای بازار آمریکا تولید کند.
او دورکینگ خاکستری نقره‌ای (ماده) را با پلیموث سفید (نر) و لگهورن سفید تک‌تاج (نر) تلاقی داد. لگهورن‌ها به دلیل توانایی تخم‌گذاری‌شان بخشی از فرآیند جفت‌گیری بودند، اما لامون یک پرنده بزرگ‌تر می‌خواست، پرنده‌ای که وزنی بین چهار تا شش پوند گوشت تولید می‌کرد.
او یک مرغ عالی را برای بازار آمریکا متصور بود: پرنده‌ای که تخم‌های سفید می‌گذارد، بدنی گوشتی با پوست زرد و پر‌های سفید دارد تا لاشه پوشیده جذاب و لاله‌های گوش قرمز رنگ داشته باشد تا به راحتی از نژاد محبوب دیگر تخم‌گذار یعنی لگهورن متمایز شود.
در سال ۱۹۳۳ این نژاد تحت عنوان نژاد «لامونا» در استاندارد انجمن طیور آمریکا پذیرفته شد. همچنین در سال ۱۹۶۰ نوع بانتم این نژاد نیز به عنوان یک نمونه استاندارد در همین انجمن پذیرفته شد.
در دهه ۱۹۸۰، لامونا‌ها نزدیک به انقراض بودند. برخی از پرورش دهندگان، از جمله «ماریون نش» از ایلینوی، این نژاد را برای مدتی تداوم بخشیدند. در سال ۲۰۰۵ سازمان حفاظت از دام آمریکا یک یا دو دسته نژاد مرغ لامونا را گزارش داد. در سال ۲۰۱۳ همین سازمان گزارش داد که قادر به شناسایی نژادی باقی مانده از نژاد اصلی نبوده است.
خصوصیات مرغ لامونا
به گزارش راز بقا، وزن لامونا‌ها بیشتر از لگهورن سبک، اما کمتر از پلیموث و دورکینگ بزرگ است. آن‌ها پوست زرد و پر‌های سفید دارند که آن‌ها را به پرندگان گوشتی ایده آل برای بازار ایالات متحده تبدیل می‌کند. آن‌ها دارای تاج‌های تک هستند و بر خلاف نژاد‌های دیگر که تخم سفید می‌گذارند لاله گوش قرمز دارند.
برای مطالعه بیشتر بخوانید:
خروس لاری؛ هیولای جنگی ایرانی که با عقاب می‌جنگد! | کدام نژاد خروس لاری بهتر است، ایرانی یا افغان؟
مرغ و خروس سراما؛ مرغ معروف به «جنگجوی شجاع» که شبیه انسان راه می‌رود!
مرغ هامبورگ؛ مرغ شگفت‌انگیزی که حاصل جفت‌گیری مرغ و قرقاول است و مثل کبوتر پرواز می‌کند!
برخلاف اکثر مرغ‌های لامونا، لامونا‌ها پس از پایان دوره تخم‌گذاری، به‌عنوان پرندگانی که دارای گوشت نرم و ترد هستند شهرت دارند و به همین دلیل لامونا زمانی در آمریکا به شدت محبوب بود.
رنگ این پرنده فقط به صورت سفید وجود دارد و همچنین رنگ تخم‌های آن نیز سفید است. سایز تخم‌ها نیز بزرگ و هفته‌ای حدود ۴ تا ۵ تخم می‌گذارد. این مرغ کاملا مطیع، دوستانه و آرام است.
در نوع بزرگ این نژاد وزن یک خروس لامونا حدود ۳ کیلو و ۶۰۰ گرم است در حالی که وزن مرغ حدود ۲ کیلو و ۹۰۰ گرم است. وزن یک جوجه خروس یک ساله حدود ۳.۱ کیلو و وزن مرغ یک ساله نیز حدود ۲ کیلو و ۴۰۰ گرم است.
تاج‌ها و غبغب‌های کوچک آن‌ها به اندازه تاج‌های بزرگ‌تر نژاد‌های مرغ مدیترانه‌ای مانند لگهورن در معرض یخبندان و سرما قرار نمی‌گیرند.
مرغ‌های لامونا دارای لاله گوش قرمز هستند، اما تخم‌های سفید می‌گذارند. اکثر نژاد‌هایی که دارای لاله گوش قرمز هستند، تخم‌های قهوه‌ای می‌گذارند، اما این صفات از نظر ژنتیکی به هم مرتبط نیستند. آن‌ها پوست زرد دارند که برای مصرف کننده آمریکایی گوشت بسیار مهم است.
نژاد‌های انگلیسی مانند «دورکینگ» دارای پوست سفید هستند که توسط مصرف کنندگان انگلیسی ترجیح داده می‌شود. پر‌های سفید باعث می‌شود پرچه‌های مرغ کمتر به چشم بیایند.
لینک کپی شد
از میان خبرها
خواندنی‌ها
ارسال نظر
ویدیوهای برگزیده
دنیای گیاهان
علم و کیهان