بز عثمانآبادی؛ بز هندی سختجانی که توسط خدایان «تبرک» شده و هم قیمت طلاست!
راز بقا: «بز عثمانآبادی» (Osmanabadi goat) نژاد بز بومی است که منشأ آن در منطقه عثمانآباد ایالت ماهاراشترای هند است. این نژاد طی قرنها بهصورت انتخابی پرورش یافته و به خوبی با شرایط آب و هوایی فلات دکن، که شامل آب و هوای نیمهخشک، دماهای بالا و خشکسالیهای دورهای است، سازگار شده است.
به گزارش راز بقا، بز عثمانآبادی با گذشت زمان به ایالتهای همسایه مانند کارناتاکا، تلانگانا و آندرا پرادش گسترش یافته و به دلیل سازگاری عالی، مقاومت و بهرهوریاش مورد توجه اهالی منطقه است. این بز نقش مهمی در اقتصاد روستایی ایفا میکند و منبعی برای گوشت، شیر و درآمد بسیاری از کشاورزان کوچک و حاشیهنشین است.
خصوصیات بز عثمانآبادی
بزهای عثمانآبادی دارای جثهای متوسط تا بزرگ، بدنی محکم و عضلانی هستند. آنها معمولاً پوششی سیاه دارند، هرچند که رنگهای قهوهای، سفید یا ترکیبی ازا ین دوتا نیز یافت میشوند. موهای کوتاه و براق آنها باعث میشود که تحمل دماهای بالا امکانپذیر باشد. سمهای قوی آنها برای زمینهای سخت و صخرهای مناسب است.
وزن متوسط این نژاد بین ۳۰ تا ۴۰ کیلوگرم برای نرها و ۲۵ تا ۳۵ کیلوگرم برای مادهها متغیر است.
یکی از ویژگیهای مهم بز عثمانآبادی باروری بالای آن است؛ این بز معمولا دوقلو و گاهی سهقلو به دنیا میآورد که همین باعث شده به نژادی محبوب برای تولید تجاری گوشت و شیر تبدیل شود. شیر این بز چربی مناسبی دارد و اغلب در تولید محصولات لبنی سنتی در روستاها مورد استفاده قرار میگیرد. این نژاد به خاطر نرخ رشد عالی و تبدیل کارآمد خوراک به گوشت با کیفیت بالا شناخته میشود.
بزهای عثمانآبادی بسیار مقاومند و در هر دو سیستم چرای گسترده و شرایط کشاورزی فشرده به خوبی رشد میکنند و بازدهی بالایی دارند. توانایی بقا و بهرهوری آنها در شرایط کمبود منابع و اقلیمهای متغیر، آنها را به نژادی محبوب برای پرورش بز در سراسر هند تبدیل کرده است.
اطلاعات مهم درباره بز عثمانآبادی
در اینجا برخی از حقایق عجیب و جالب در مورد ویژگیهای فیزیکی بز عثمانآبادی آورده شده است:
گوشهایی منحنی و آویزان: بز عثمانآبادی دارای گوشهای بلند و افتاده است که اغلب به نظر میرسد لبههای آنها کمی پیچ خورده یا منحنی است. این ویژگی متمایز به آنها ظاهری نسبتا عجیب در مقایسه با سایر نژادهای بز میبخشد.
تنوع شاخ: در حالی که برخی از بزهای عثمانآبادی بدون شاخ هستند، آنهایی که شاخ دارند، شکلهای متفاوتی از شاخ رشد میدهند؛ از شاخهای صاف و نوکتیز تا شاخهای مارپیچی. این تنوع داخل یک نژاد، آنها را به طور خاصی برجسته میسازد.
پوششهای چندرنگ: اگرچه این بزها بیشتر سیاه هستند، اما میتوانند ترکیباتی از رنگ قهوهای، سفید یا حتی رنگهای ترکیبی و لکهدار داشته باشند. این تنوعات در بسیاری از نژادهای بز نادر است و به ظاهر آنها جذابیتی خاص میبخشد.
شکل بدن خاص: این نژاد به دلیل بدن متوسط، لاغر و عضلانی و پاهای قوی که برای چرا در زمینهای ناهموار سازگار شده، شناخته شده است. این ویژگیها آنها را به طرز شگفتآوری چابک و مقاوم در برابر برخی شرایط محیطی سخت میکند.
برای مطالعه بیشتر بخوانید:
بز پامیر یا بدخشانی؛ بز افغانستانی با شاخهای بزرگ که مردم محلی آن را با خدایان مرتبط میدانند
بز قرمز کالاهاری؛ بز ۱۰۰ کیلویی آفریقایی که قویترین بز جهان است و خوشمزهترین گوشت جهان را دارد
ریش خاص: بسیاری از بزهای عثمانآبادی، به ویژه نرها، دارای ریش هستند و این ریش ممکن است تکهتکه یا کامل باشد. جالب است که بافت و تراکم ریش میتواند در یک گله به طور قابل توجهی متفاوت باشد.
شکل دم: دم بز عثمانآبادی کوتاه و ایستاده است که به آنها ظاهری هوشیار میدهد و طبع پرانرژی آنها را نشان میدهد.
داستانهای اسطورهای بز عثمانآبادی
در حالی که بز عثمانآبادی ممکن است مانند برخی حیوانات دیگر پسزمینه اسطورهای گستردهای نداشته باشد، اما در جوامع روستایی که این بزها پرورش مییابند، کمی از باورها و احترام سنتی نسبت به آنها وجود دارد.
به عنوان مثال در برخی روستاها، بزهای عثمانآبادی به دلیل پوشش سیاهرنگ خود، گاهی با دور کردن ارواح شیطانی مرتبط میشوند. این بز ممکن است در آیینها یا مراسمهایی برای پاکسازی و حفاظت از یک خانه یا جامعه گنجانده شود و با باورهای محلی در مورد محافظت و پاکی همراه شود.
همچنین برخی داستانها در میان چوپانان وجود دارد که بزهای عثمانآبادی را بهعنوان نگهبانان خردمند گلههای خود توصیف میکنند که کشاورزان را از زمینهای خطرناک عبور میدهند
در برخی افسانههای محلی، بزهای عثمانآبادی به عنوان حیواناتی در نظر گرفته میشوند که توسط خدایان محلی «تبرک» شدهاند و این به دلیل نقش آنها در تأمین شیر و گوشت برای کشاورزان است. این بزها ممکن است در جشنهای برداشت محصول به عنوان نماد فراوانی و شکوفایی روستایی مطرح شوند.
اما قضیه به همین جا ختم نمیشود چرا که در برخی باورهای محلی، پوشش سیاه برخی از بزهای عثمانآبادی به عنوان هدیهای از سوی یک ایزد محافظ در نظر گرفته میشود که بهعنوان سپری در برابر تابش شدید آفتاب و وسیلهای برای استتار در برابر شکارچیان در شب عمل میکند. بز عثمانآبادی بسیار با ارزش است و در هند قیمت زیادی دارد.