 
    
    
 
    
    
 
    
    
 
    
    
 
    
    
 
    
    
 
    
    
 
    
    
 
    
    
 
    
    
 
    
    
 
    
    
 
    
    
 
                                              راز بقا: قالیچههای پرنده همواره یکی از جذابترین و رازآلودترین نمادهای جادویی در تاریخ و افسانهها بودهاند. این داستانها، که ریشه در تخیل و خلاقیت مردمان گذشته دارند، گاه به افسانههای کهن و گاه به روایتهای تاریخی نزدیک میشوند. در ایران، این قالیچهها نقشی فراتر از افسانه داشته و در برهههایی از تاریخ، به عنوان ابزارهایی برای مقاومت و مبارزه به کار گرفته شدهاند.
به گزارش راز بقا، قلعه الموت که در دوره اسماعیلیان به پایگاهی استراتژیک و مستحکم تبدیل شده بود، با داستانهای شگفتانگیز بسیاری گره خورده است. از جمله این داستانها، روایت استفاده از قالیچههای پرنده است. گفته میشود این قالیچهها، که با بافتی خاص به نام «ایکات» ساخته میشدند، ترکیبی از فلزات سبک و ابریشم بودند و برای مقاصد نظامی و تزئینی استفاده میشدند. ویژگی خارقالعاده این قالیچهها، توانایی پرواز تا مدت چهار دقیقه بود. تیراندازان قلعه، در حالی که این قالیچهها را میپوشیدند، قادر بودند در هوا پرواز کرده و دشمنان را از فواصل دور هدف بگیرند.

قلعه بابک، یکی از دژهای تاریخی ایران، به دلیل موقعیت جغرافیایی خاص و دشوار، تقریباً غیرقابل دسترسی بود. به گزارش راز بقا این قلعه، که پایگاه بابک خرمدین در مبارزه علیه عباسیان بود، با افسانههای زیادی احاطه شده است. روایت شده که مدافعان قلعه از قالیچههای پرنده برای مقابله با دشمنان استفاده میکردند. این قالیچهها که به لباسهای پروازی مدرن مانند «وینگسوت» (wingsuit) شباهت داشتند، تیراندازان را قادر میساختند تا از صخرههای بلند عبور کرده و در هوا دشمن را غافلگیر کنند.

تصور کنید تیراندازانی که در دل آسمان، بر فراز درههای عمیق و صخرههای سر به فلک کشیده، در حال پرواز بودند و تیرهای مرگبار خود را به سوی مهاجمان رها میکردند. به گزارش راز بقا این فناوری، حتی برای زمان خود، شگفتانگیز و بینظیر بود و شاید بتوان آن را پیشگام لباسهای پروازی امروزی دانست.
روایت شده است که پس از نابودی بابک خرمدین لباسهایی که به سربازان امکان پروازهای کوتاه برای مقابله با دشمنان میداد نیز از بین رفت و افسانه قالیچههای پرنده از همین جا ساخته شد.بسیاری بعدها از سربازانی که از بالای یک شیب کوه با یک لباس بلند شبیه قالیچه بر سر دشمنان فرود میآمدند سخن گفتند و این افسانه به مرور زمان پر رنگ و پررنگ تر شد.
برای مطالعه بیشتر بخوانید:
از گاو درسته تا شترمرغ؛ محبوبترین غذای ایرانیان باستان و پادشاهان هخامنشی چه بود؟
پس از نابودی قالیچههای پرنده، خانواده و عزیزان کسانی که در این راه کشته شده بودند، مراسمی نمادین برای گرامیداشت یاد آنها برگزار میکردند. این مراسم شامل به هوا فرستادن بادبادکهایی بود که تعداد حلقههای آنها نمادی از سالهایی بود که از مرگ عزیزانشان میگذشت. این سنت، بهویژه در میان بازماندگان مدافعان قلعههای الموت و بابک، رواج داشت و به نمادی از مقاومت و غم تبدیل شده بود.

قالیچههای پرنده از بافتی خاص به نام «ایکات» ساخته میشدند که ترکیبی از ابریشم و فلزات سبک بود. به گزارش راز بقا این بافت، علاوه بر زیبایی ظاهری، به قالیچهها مقاومت و سبکی لازم برای پرواز را میبخشید. گفته میشود که این تکنولوژی در زمان خود بسیار پیشرفته بوده و در زرهها و لباسهای تزئینی نیز مورد استفاده قرار میگرفت.
قالیچههای پرنده، چه به عنوان واقعیت و چه به عنوان افسانه، بخشی از هویت فرهنگی و تاریخی ایران را تشکیل میدهند. این داستانها، علاوه بر جذابیت ادبی، نشاندهنده توانمندیهای علمی و هنری ایرانیان در دورههای مختلف تاریخی هستند. هرچند بسیاری از این دستاوردها به دلیل شرایط تاریخی از بین رفتهاند، اما تأثیر آنها در فرهنگ و ادبیات ایران و جهان همچنان باقی است.
قالیچههای پرنده نمادی از خلاقیت و نوآوری ایرانیان در تاریخ هستند. این داستانها، چه افسانه باشند و چه واقعیت، نشاندهنده عزم و توانایی ایرانیان در غلبه بر محدودیتها و چالشها هستند. اگرچه این فناوریها و دستاوردها به دلیل حملات خارجی و گذر زمان از بین رفتهاند، اما همچنان الهامبخش هنرمندان و مخترعان معاصر هستند و میتوانند به عنوان بخشی از میراث فرهنگی ایران مورد توجه بیشتری قرار گیرند.
 
 					 				 				 
 					 				 				 
 					 				 				 
 					 				 				 
 					 				 				 
 					 				 				 
 					 				 				 
 					 				 				 
 					 				 				 
 					 				 				 
 					 				 				 
 					 				 				 
 					 				 				 
 					 				 				 
 					 				 				