دانشمندان آلت تناسلی با چاپگر سه‌بعدی ساختند و روی خوک امتحان کردند!

راز بقا: پژوهشگران موفق شده‌اند مدلی از آلت تناسلی را با استفاده از فناوری چاپ سه‌بعدی بسازند که قابلیت ایجاد نعوظ مشابه نمونه طبیعی را دارد.

بر اساس گزارش لایو ساینس، بخش‌هایی از این مدل در خوک‌ها و خرگوش‌هایی که دچار مشکلات نعوظی بودند، پیوند زده شد و پس از چند هفته، این حیوانات قادر به جفت‌گیری و تولیدمثل شدند.

این مطالعه که در تاریخ ۴ مارس در مجله «مهندسی زیست‌پزشکی نیچر» منتشر شده، نشان می‌دهد که این فناوری می‌تواند در آینده برای درمان آسیب‌های آلت تناسلی و اختلال نعوظ در انسان‌ها نیز مورد استفاده قرار گیرد.

آلت تناسلی طبیعی از دو ستون بافت نعوظی به نام «اجسام غاری» تشکیل شده که در قسمت فوقانی آن قرار دارند. در زیر آنها، یک ستون بافتی دیگر به نام «جسم اسفنجی» قرار گرفته که مجرای ادرار را احاطه کرده است. این ساختار‌ها توسط لایه‌ای محکم و فیبری به نام «تونیکا آلبوجینه» پوشانده شده‌اند که وظیفه حفظ یکپارچگی آنها را بر عهده دارد.

در زمان تحریک جنسی، شریان‌های موجود در آلت تناسلی گشاد شده و باعث ورود خون به اجسام غاری می‌شوند. این امر منجر به تورم بافت شده و به دلیل فشاری که روی رگ‌های خروجی خون ایجاد می‌شود، خون در داخل آن باقی می‌ماند و نعوظ حفظ می‌شود. اما در برخی موارد، افراد به دلیل آسیب‌های عصبی، مشکلات هورمونی یا اختلال در جریان خون، دچار ناتوانی در ایجاد یا حفظ نعوظ می‌شوند. طبق داده‌های مؤسسه ملی سلامت آمریکا، این مشکل در حدود ۴۰ درصد از مردان بالای ۴۰ سال و ۷۰ درصد از مردان بالای ۷۰ سال دیده می‌شود.

یکی از بیماری‌های مرتبط با این موضوع، «بیماری پیرونی» است که در اثر تشکیل بافت اسکار در تونیکا آلبوجینه ایجاد می‌شود و می‌تواند باعث نعوظ دردناک و انحراف آلت تناسلی شود. بر اساس گزارش انجمن اورولوژی بریتانیا، این بیماری بین ۶ تا ۱۰ درصد از مردان را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

در پژوهش اخیر، دانشمندان مدل ساختاری آلت تناسلی را با استفاده از هیدروژلی که قابلیت گسترش و حفظ آب دارد، چاپ سه‌بعدی کردند. این مدل شامل اجسام غاری، جسم اسفنجی و لایه تونیکا آلبوجینه بود و توانست هنگام تزریق مایع شبیه به خون، نعوظ پیدا کند. سپس پژوهشگران این مدل را با سلول‌های گرفته‌شده از آلت تناسلی خرگوش و خوک پرورش دادند و آن را در حیواناتی که دچار مشکلات نعوظی بودند، پیوند زدند. نتایج نشان داد که پس از چند هفته، این حیوانات توانستند به نعوظ دست یابند و تولیدمثل کنند.

محققان در مقاله خود نوشته‌اند که این یافته‌ها می‌توانند زمینه را برای استفاده بالینی از اجسام غاری مصنوعی در درمان آسیب‌های آلت تناسلی فراهم کنند. با این حال، آنها اشاره کرده‌اند که این مدل هنوز جایگزین کامل برای پیوند آلت تناسلی انسانی نیست، زیرا نمی‌تواند اعصاب، رگ‌های خونی و مجرای ادراری آسیب‌دیده را جایگزین کند.

پژوهشگران امیدوارند که در آینده بتوانند مدل‌های چاپ سه‌بعدی پیشرفته‌تری را توسعه دهند که شامل ساختار‌های عصبی و عروقی نیز باشد و بتواند به‌عنوان جایگزینی برای پیوند آلت تناسلی انسانی مورد استفاده قرار گیرد.