کشف عجیب یک عضو جدید در دهان انسان!

راز بقا: دانشمندان یک لایه عضلانی جدید در پشت گونه‌های انسان کشف کرده‌اند که کار آن ثبات بخشیدن به آرواره تحتانی است. این کشف می‌تواند محتوای کتاب‌های آناتومی بشر را به‌کلی تغییر دهد.

دانشمندان دانشگاه بال سوئیس به ریاست زیلویا مزی، می‌گویند تاکنون تصور می‌شد عضله جونده «ماستر» در پس گونه که مهمترین ماهیچه آرواره‌ها محسوب می‌شود، تنها دارای یک لایه سطحی و یک لایه زیرین است.

آن‌ها می‌افزایند که عملکرد این عضله بیشتر هنگامی در پس گونه‌ها احساس می‌شود که دندان‌ها بهم فشرده شوند. 

اما در گزارشی که روز دوم دسامبر در نشریه «انالز آو اناتومی» (Annals of Anatomy) منتشر شده است، برای ساختار ماهیچه ماستر لایه سومی دیده شده که حتی در عمقی بیشتر از لایه دوم قرار گرفته است.

دکتر مزی دربیانیه‌ای توضیحی می‌گوید: «این بخش از عضله ماستر از لحاظ روند و عملکرد به روشنی از دو لایه دیگر قابل تشخیص است.»

او افزود که این لایه در ثبات بخشیدن به آرواره تحتانی نقش دارد و می‌تواند تنها بخشی از عضله ماستر باشد که می‌تواند آرواره تحتانی را به‌سوی گوش عقب بکشد. 

پیش‌تر نیز پژوهش‌هایی به احتمال وجود سه لایه در عضله ماستر اشاره کرده بود، اما محققان می‌گویند این‌ها بخش سطحی ماستر را به دو لایه تقسیم کردند. 

آن‌ها در توصیف بخش عمیق‌تر [عضله ماستر]با استاندارد‌های معمول موافقت کرده بودند.

هرچند در برخی از کتاب‌های آموزش آناتومی در گذشته نیز به احتمال وجود لایه سومی [در ماستر]اشاره شده بود، اما دانشمندان معتقد بودند که توصیف‌های اولیه با موقعیت [ماستر]«سخت در تناقض» است. 

دانشمندان در پژوهش جدید، عضلات آرواره که در محلول فورمالین حفظ شده بود و نیز اسکن‌های توموگرافیک کامپیوتری [پرتونگاری مقطعی]از بخش‌های رنگ شده عضلات افرادی را ارزیابی کردند که بدنشان را پس از مرگ به تحقیقات علمی اهدا نموده‌اند.

آن‌ها پیشنهاد کرده‌اند که لایه سوم «موکولوس ماستر پار کوروندیا» یا به‌عبارت‌دیگر بخش کورونوئیدی [استخوان باریک آرواره تحتانی]عضله ماستر نامیده شود که نشان دهد این لایه به عضله آرواره تحتانی یا «کورونوئید» آرواره تحتانی متصل است.

ینس کریستف تورپ از دانشگاه بال گفت: «با توجه به این تعاریف متضاد، می‌خواستیم ساختار عضله ماستر را بار دیگر به‌طور کامل آزمایش کنیم.» 

دکتر تورپ افزود: «هرچند فرض کلی بر آن است که در طول یک‌صد سال گذشته پژوهش‌های آناتومی همه زوایا را ارزیابی و جستجو کرده است، اما کشف ما قدری شبیه به جانورشناسانی است که یک نوع جدید از مهره‌داران را کشف کرده‌اند.»