اَبرو به چه کارِ انسان می‌آید؛ دلیل قرار گرفتن ابرو بالای چشم چه بود؟

راز بقا: برخلاف پیشانی‌های بزرگ اجداد ما، چرا انسان‌ها به سمت پیشانی‌های کوچکتر و ابرو‌های متحرک‌تر رفتند؟ تحقیقات جدید که جزئیات آن در مجله «Nature Ecology & Evolution» منتشر شد، نشان می‌دهد که ابرو‌های کوچک و متحرک زمینه را برای برقراری ارتباط و شکل‌گیری شبکه‌های اجتماعی بزرگ فراهم نمود.

به گزارش راز بقا، «پائول اوهیگینز» استاد آناتومی در دانشگاه یورک-کانادا گفت: «بررسی موجودات دیگر می‌تواند سرنخ‌های جالبی در رابطه با نقش ِ اصلی پیشانی ارائه دهد. در مندریل‌ها، جنس نر در هر طرف پوزینه‌شان دارای برجستگی‌های روشنی هستند. ما این فرضیه را مطرح کرده‌ایم که پیشانی‌های بزرگ انسان‌های اولیه بر تسلط و چیرگی آن‌ها اشاره می‌کرده است. نشانه‌های جنسیتی و برقراری رابطه اجتماعی توضیح قانع کننده‌ای برای پیشانی‌های غیرعادی انسان‌های اولیه است. تبدیل این پیشانی‌ها به پیشانی‌های عمودی‌تر در انسان‌های امروزی زمینه‌ساز بروز احساسات دوستانه‌تر شد و پیوند‌های اجتماعی میان افراد به وجود آمد.»

این توضیح تازه‌ای نیست، اما برخی محققان قبلا نشان دادند که پیشانی بزرگ انسان‌های اولیه به لحاظ آناتومی ضروری بوده و می‌بایست جمجمه را پایدارتر کند تا آن‌ها عمل جویدن را به خوبی انجام دهند. پائول اوهیگینز و همکارانش برای بررسی این ادعا از مدل‌سازی رایانه‌ای و فناوری عکسبرداری سه بعدی برای مطالعه جمجمه «Kawbe ۱» استفاده کردند؛ گونه‌ای از انسانیان باستانی که به انسان هایدلبرگی تعلق دارد. این گونه انسان بین ۲۰۰ هزار تا ۶۰۰ هزار سال قبل زندگی می‌کرد. محققان از مدل‌های رایانه‌ای خود برای بررسی پیشانی بزرگ «Kawbe ۱» استفاده کرده و دریافتند که کاهش اندازۀ آن بر یکپارچگی ساختاری جمجمه تاثیری نداشته است.

«ریچارد گودینو» محقق ارشد اظهار داشت: «چون شکل پیشانی تحت تاثیر الزامات مکانیکی و فضایی قرار ندارد و سایر توضیحات در رابطه با برآمدگی پیشانی که می‌گوید در جلوگیری از نفوذ عرق به چشم‌ها نقش داشته، مردود اعلام شده‌اند، ما معتقدیم که توضیح قابل ِ باورتری می‌تواند در ارتباطات اجتماعی یافت شود.» به گفته دانشمندان، انسان‌های اولیه برای آغاز زندگی در مزارع کشاورزی و دوری تدریجی از شکار، پیشانی‌های کوچکتری هم به دست آوردند. این تغییر در توسعۀ ارتباط انسانی نقش موثری داشت.

انسان با همین قوه ارتباط و ایجاد شبکه‌های اجتماعی بزرگ بود که توانست در مکان‌های دیگر جهان سکنی گزیند و بر سایر انسانیان برتری خود را ثابت کند. «پنی اسپیکینز» باستان‌شناس در دانشگاه یورک می‌گوید: «حرکت ابرو‌ها یکی از مولفه‌های کلیدی برای تشخیص قابل اعتماد بودن و پذیرش است. یافته‌های محققان گویای آن است که افرادی که بوتاکس می‌کنند، توانایی کمتری برای همدلی با احساسات سایر افراد دارند، چرا که حرکت ابروی آن‌ها با بوتاکس محدود می‌شود.»