












راز بقا: مرغ مینای برهمنی با نام علمی Sturnia pagodarum که با نام «مینای برهمنی» نیز شناخته میشود، یکی از زیباترین و شناختهشدهترین پرندگان بومی جنوب آسیاست.
به گزارش راز بقا، این پرنده با کاکل پفکرده، بدن هلوییرنگ و صدای دلنشینش، جایگاه خاصی در دل دوستداران پرندگان و طبیعتگردان در هند، نپال و سریلانکا دارد. بیایید با تاریخچه، ویژگیها و رفتارهای این پرندهی منحصربهفرد بیشتر آشنا شویم.
به گزارش راز بقا، مرغ مینای برهمنی بومی شبهقاره هند است و در طیف گستردهای از زیستگاههای نیمه باز مانند جنگلهای خشک، پارکهای شهری، زمینهای کشاورزی و حتی صحن معابد زندگی میکند. این پرنده نام خود را از «برهمن» در آیین هندو گرفته است؛ احتمالاً بهدلیل ظاهر متین و کاکلمانندش که شبیه موی گرهزدهی مردان براهمن است.
با اینکه عمدتاً پرندهای ساکن و غیرمهاجر بهشمار میرود، در برخی فصول بهصورت محلی جابهجا میشود تا غذا یا مکان مناسبی برای لانهیابی پیدا کند. این پرنده به خوبی با محیطهای انسانی سازگار شده و بهوفور در شهرها و روستاها دیده میشود.
یکی از ویژگیهای برجستهی مرغ مینای برهمنی، ظاهر منحصربهفردش است. کاکلی ابریشمی و سیاهرنگ دارد که مانند یک «موهاک» بر سرش میایستد، و بدنی به رنگ هلویی یا نخودی. سرش رنگی روشنتر دارد و منقارش آبی با نوک زرد است. حلقهی آبیرنگ دور چشمهایش، به چهرهاش حالتی کنجکاو و نافذ میدهد.
صدای این پرنده نیز بسیار خاص است؛ مجموعهای از چهچهههای ملایم و آوازهای حبابگونه که در فصل جفتگیری به اوج میرسد. این صداها برای جلب جفت، هشدار به دیگران یا اعلام قلمرو استفاده میشوند.
به گزارش راز بقا، مینای برهمنی پرندهای اجتماعی است و معمولاً در جفت یا گروههای کوچک دیده میشود. رژیم غذاییاش همهچیزخوار است و شامل میوهها، حشرات، دانهها و حتی شهد گلها میشود. اغلب آن را در حال جستوجوی غذا روی زمین یا اطراف درختان میوه میبینید.
برای مطالعه بیشتر بخوانید:
لک لک قرمز؛ سرخترین پرنده جهان که هنگام پرواز شبیه یک شعله آتش در آسمان است
مرغ آبی بنگالی؛ پرندهای مرموز که فقط یک بار در سیستان و بلوچستان دیده شد و دیگر کسی آن را ندید
فصل تولیدمثل از اسفند تا تیر ادامه دارد. لانهها معمولاً در سوراخ درختان ساخته میشوند، اما این پرنده از فضاهای مصنوعی مانند سوراخ دیوار یا تیرهای برق نیز استفاده میکند. نرها با پفکردن کاکل، آوازخوانی و حرکات نمایشی، ماده را جذب میکنند. هر دو والد در نگهداری جوجهها سهیماند.
شهدخوار بودن: برخلاف بسیاری از گونههای مینای دیگر، مینای براهمنی از شهد گلها تغذیه میکند. گاهی حتی پایهی گل را سوراخ میکند تا بدون گردهافشانی، شهد را بدزدد؛ رفتاری که بیشتر در پرندههایی مثل آفتابپرستها دیده میشود.
اعتماد عجیب به انسانها: این پرنده بهطرز شگفتانگیزی به انسانها اعتماد دارد. در برخی شهرهای مذهبی هند، دیده شده که در معابد آشیانه میسازد و از خوراکیهای نذری تغذیه میکند. به همین دلیل، لقب «پرندهی معابد» را گرفته است.
توانایی تقلید صدا: اگرچه مانند مینای معمولی استاد تقلید نیست، اما دیده شده که در فصل جفتگیری، صدای پرندگان دیگر را تقلید میکند؛ احتمالاً برای فریب دادن رقیب یا شکارچی.
کلاهخود متحرک: کاکل این پرنده مثل یک کلاهخود عمل میکند؛ یعنی میتواند در مواقع هیجان یا نمایش، آن را بالا بیاورد تا جلوهای مغرورانه و سلطنتی پیدا کند.
منقاری که رنگ عوض میکند: در فصل جفتگیری، رنگ منقار پرنده از آبی کدر به آبی روشن و زرد تغییر میکند تا نشانهای دیداری برای جذب جفت باشد.