ماموت‌های مکزیک و راز‌های ژنتیکی؛ کشف ۱۰۰ ماموت ۱۶۰۰۰ ساله در مکزیک که تاریخ عصر یخبندان را دگرگون کرد

راز بقا: ماموت‌ها همیشه یکی از جذاب‌ترین موجودات ماقبل تاریخ بوده‌اند که بقایای آنها اطلاعات ارزشمندی از گذشته زمین‌شناسی و تکاملی به ما داده است. اما پژوهشی جدید در مکزیک، حقایق تازه و شگفت‌انگیزی درباره ماموت‌های کلمبیایی آشکار کرده که می‌تواند مسیر شناخت ما از این غول‌های عصر یخبندان را تغییر دهد.

کشف بی‌سابقه در مکزیک

به گزارش راز بقا، در سال ۲۰۱۹، هنگام ساخت فرودگاه بین‌المللی «فلیپه آنخلس» در مکزیک، باستان‌شناسان موفق به کشف مجموعه‌ای عظیم از فسیل‌های دوره پلیستوسن شدند. این مجموعه بیش از ۱۰۰ ماموت کلمبیایی (Mammuthus columbi) را شامل می‌شد که قدمتی بین ۱۳ تا ۱۶ هزار سال دارند. همین موضوع دانشمندان را به بررسی دی‌اِن‌اِی این فسیل‌ها ترغیب کرد.

چرا این کشف مهم است؟

دی‌اِن‌اِی پس از مرگ موجودات به‌سرعت تجزیه می‌شود و گرمای محیط روند تخریب آن را شدیدتر می‌کند. به همین دلیل، همیشه تصور می‌شد استخراج دی‌اِن‌اِی باستانی در مناطق گرمسیری تقریبا غیرممکن است. اما پژوهشگران مکزیکی توانستند از ۸۳ دندان ماموت، ۶۱ ژنوم میتوکندری استخراج کنند. این دستاورد به‌خودی‌خود یک موفقیت علمی بی‌نظیر محسوب می‌شود.

تفاوت‌های ژنتیکی شگفت‌انگیز

به گزارش راز بقا نتایج بررسی‌ها نشان داد ماموت‌های کلمبیایی مکزیک از نظر ژنتیکی با ماموت‌های مشابه در آمریکا و کانادا تفاوت دارند. این یعنی هرچند همه آنها به یک گونه تعلق دارند، اما ساختار ژنتیکی جمعیت مکزیکی منحصر‌به‌فرد است. همچنین نیاکان مشترک ماموت‌های مکزیکی خیلی زودتر از جمعیت‌های شمالی از هم جدا شده‌اند.

یک تکامل پیچیده‌تر از تصور

به گفته «فدریکو سانچز-کینتو»، پژوهشگر ژنوم باستانی دانشگاه ملی خودمختار مکزیک، این نتایج نشان می‌دهد تکامل ماموت‌های کلمبیایی بسیار پیچیده‌تر از آن چیزی است که پیش‌تر تصور می‌کردیم. مکزیک حامل تنوع ژنتیکی ویژه‌ای است که در هیچ جای دیگر یافت نمی‌شود.

برای مطالعه بیش‌تر بخوانید:

کشف دایناسور زره‌دار با خار‌های ۹۰ سانتی‌متری در مراکش

کشف شکارچی ۷۰ میلیون ساله‌ای که دایناسور‌ها را می‌بلعید و به نام خدای مصری نامگذاری شد

شباهت با دیگر گونه‌ها

جالب آن‌که این موضوع تنها به ماموت‌ها محدود نمی‌شود. بررسی فسیل‌های دیگر جانوران پلیستوسن در مکزیک مانند خرس سیاه و ماستودون‌ها نیز تفاوت‌های ژنتیکی قابل توجهی را نسبت به جمعیت‌های شمالی نشان داده است. وجود این همه تفاوت در چندین گونه، نشان‌دهنده رخدادی ویژه در تاریخ مهاجرت جانوران به سمت جنوب قاره است.

پیامد‌های علمی

این پژوهش نه‌تنها مرز‌های علم باستان‌دی‌اِن‌اِی را گسترش داده، بلکه اهمیت مکزیک را به‌عنوان یکی از کلیدی‌ترین نقاط تکامل و تنوع زیستی در عصر یخبندان برجسته کرده است. به گزارش راز بقا علاوه بر این، نشان داد که حتی در مناطق گرمسیری هم می‌توان دی‌اِن‌اِی باستانی استخراج کرد؛ موضوعی که در آینده راه را برای تحقیقات گسترده‌تر هموار می‌سازد.

ماموت‌های کلمبیایی مکزیک با راز‌های ژنتیکی خود ثابت کردند که مسیر تکامل آنها بسیار پیچیده‌تر از آن چیزی است که تاکنون می‌دانستیم. این کشف علاوه بر بازنویسی بخشی از تاریخ تکاملی ماموت‌ها، پرسش‌های تازه‌ای درباره نقش مکزیک و مناطق گرمسیری در تنوع زیستی باستانی مطرح کرده است. پاسخ به این پرسش‌ها نیازمند نمونه‌های بیشتر و تحقیقات گسترده‌تر است، اما همین یافته‌ها کافی است تا مکزیک را به یکی از مهم‌ترین مراکز کشفیات علمی در حوزه باستان‌دی‌اِن‌اِی تبدیل کند.