کبوتر یخی؛ کبوتری زیبا به رنگ «آبی یخی» که توسط داروین به وجود آمد!

راز بقا: کبوتر یخی یک نژاد کبوتر فانتزی است که طی سال‌ها پرورش انتخابی توسعه یافته است. کبوتر‌های یخی، همراه با انواع دیگر کبوتر‌های اهلی، همگی از نوادگان کبوتر کوهی هستند. در سال ۱۸۴۶، چارلز داروین کبوتر یخی را به منظور تعیین الگو‌های رنگ به وجود آورد. این کار تنها سه سال قبل از انتشار پیشگامانه او «درباره منشاء گونه ها»، انجام شد. 

به گزارش راز بقا، کبوتر یخی البته نام دیگری دارد و گا‌ها به «کبوتر پوتر یخی» نیز مشهور است. این در واقع یک کبوتر آلمانی است و یکی از قدیمی‌ترین نژاد‌های رنگی آلمان محسوب می‌شود. این یک نژاد پاپر از ساکسونی، سیلسیا و لاوسیتز است. کبوتر یخ رنگارنگ در سیلسیا و آلمان جنوبی ساخته شد.

در کل اعتقاد بر این است که کبوتر‌های یخی در قرن نوزدهم در آلمان به وجود آمدند. گفته می‌شود آن‌ها از طریق پرورش انتخابی از نژاد‌های مختلف دیگر کبوتر‌های اهلی، از جمله پوتر آلمانی و کومولت، ایجاد شدند. بر اساس نظرات بسیاری از متخصصان این نژاد کبوتر در واقع در آلمان توسعه یافت. اما امروزه، آن‌ها در بسیاری از کشور‌های جهان خارج از محل اصلی آن در دسترس هستند. به گزارش راز بقا هدف از پرورش کبوتر یخی ایجاد پرنده‌ای با ظاهر و رفتار متمایز بود که مشخصه آن پف کردن چینه‌دان یا ناحیه گلو در هنگام جلب نظر ماده برای جفت‌گیری بود.

ویژگی‌های کبوتر یخی

این نژاد به دلیل رنگ «آبی یخی» آن شناخته شده و نامگذاری شده است. کبوتر یخی اولین بار در منطقه‌ای از شرق آلمان تا غرب لهستان توسعه یافت و بیشتر در زاکسن و سیلسیا تولید مثل کرد. دو یا سه اصل و نسب متمایز، که قرن‌ها پرورش داده می‌شدند، با هم ترکیب شدند تا کبوتر یخی امروزی را تشکیل دهند: یکی از کبوتر‌ها بال روشن با چشمان تیره بود و یکی دو گونه دیگر دارای نشانه‌های سیاه روی بال و چشمان مایل به قرمز بودند.

کبوتر یخی دارای انواع مختلفی است که در نوع و رنگ الگوی بال آن‌ها متفاوت است. همه بدون طرح هستند، به جز یک نوار مشکی پهن در انتهای دم. انتهای پر‌های پروازی دم کبوتر یخی سفید است. رنگ اصلی کبوتر‌های یخی خاکستری کم رنگ است. آن‌ها به دلیل چرهای نازک پودر مانند که کل بدنشان را در گرد و غبار سفید می‌پوشاند، روشن‌تر از سایر کبوترها به نظر می‌رسند.

برای مطالعه بیشتر بخوانید:

کبوتر اسکای‌کاتر؛ کبوتر اوکراینی معروف به آسمان‌شکن که مثل گلوله از پشت‌بام به آسمان شلیک می‌شود!

ماهومت یا کبوتر دمشقی؛ کبوتر زیبای ۳ هزار ساله‌ای که با حضرت محمد سخن گفته است!

نام لهستانی این کبوتر یعنی «لازورِک» یا همان «کبوتر لعابدار» به این امر اشاره دارد. نام انگلیسی و آلمانی به رنگی اشاره دارد که در نور روشن به رنگ سفید «یخی» با رنگ آبی بسیار رقیق به نظر می‌رسد. همه گونه‌ها ممکن است پا‌های پردار یا بدون پر داشته باشند.

با توجه به گرد و غبار پر که باعث رنگ منحصر به فرد کبوتر یخی می‌شود، ممکن است برای افراد مبتلا به آلرژی مناسب نباشد. کبوتر یخی پرنده‌ای بسیار زیبا با طبیعتی آرام و ملایم است. برای مصارف نمایشگاهی و تزئینی بسیار مناسب است و نیز برای پرورش به عنوان حیوانات خانگی بسیار خوب است. کبوتر یخی یک نژاد کبوتر فانتزی است. برای اهداف نمایشگاهی و زینتی پرورش داده می‌شود. 

این کبوتر یک پرنده فانتزی است که به دلیل رنگ آبی یخی اش شناخته شده است. سر این جهش کبوتر تا حدودی بیضی شکل است. کبورت یخی دارای مجموعه‌های کمی است که از نظر نوع و سایه طرح بال آن‌ها متفاوت است. با این حال، سایه اصلی این موجودات پردار کم رنگ است. چشمان این نوع کبوتر‌ها بر اساس طبقه‌بندی، سایه‌های مختلفی دارد. کبوتر تیره‌رنگ ممنوع است و سازگاری‌ها نشان می‌دهد که می‌تواند دارای چشم‌های سایه دار نارنجی تا زرد نارنجی باشد. تمام طبقه‌بندی‌های دیگر چشم‌های کبودی دارند.

گردن کبوتر یخی متوسط رو به بلند است و به آرامی به سمت جلو کشیده شده است. منقار متوسط تا بلند و باریک و تیره رنگ است. سینه این پرندگان پهن و عمیق است و به سمت جلو کشیده می‌شود. آن‌ها بال‌های بلندی دارند که روی دم قرار دارند و پشت آن‌ها بین شانه‌ها پهن است و سپس به آرامی به سمت پایین شیبدار و به سمت دم باریک می‌شود. دم آن‌ها بلند و به خوبی بسته شده است و پا‌ها محکم و پردار است، اما نه پر‌های بیش از حد بلند. همچنین یک نوع بدون پای پردار از کبوتر یخی وجود دارد.

به گزارش راز بقا کبوتر‌های یخی معمولاً در ماه‌های بهار و تابستان تولید مثل می‌کنند. دمای ایده آل برای پرورش کبوتر‌های یخی بین ۶۵ تا ۷۵ درجه فارنهایت است. جوجه‌های کبوتر یخی تقریباً ۱۷ تا ۱۸ روز طول می‌کشد تا از تخم خارج شوند. تخم‌ها باید در محیط گرم و مرطوب تا زمانی که جوجه‌ها از تخم بیرون بیایند نگهداری شوند. می‌توان از دستگاه جوجه کشی تجاری استفاده کرد یا تخم‌ها را می‌توان در زیر جفت‌های پرورشی برای جوجه کشی طبیعی قرار داد. پس از بیرون آمدن جوجه ها، آن‌ها باید گرم نگه داشته شوند. جوجه‌ها باید حداقل ۴-۶ هفته قبل از شیر گرفتن در کنار والدین خود نگهداری شوند.