میمون شبگرد کوتوله؛ تنها میمون گوشتخوار جهان که چشمش از مغزش بزرگتر است!

راز بقا: «تارسیه» یا میمون شبگرد کوتوله نخستی هاپلورین از خانواده تارسییدا است که خود تنها خانواده موجود در زیر راسته تارسیفورم‌ها به شمار می‌رود. اگرچه این گروه، در دوران ماقبل تاریخ، در سطح جهانی گسترده‌تر بود، اما همه گونه‌هایی که امروزه زندگی می‌کنند به آسیای جنوب شرقی محدود شده‌اند و عمدتاً در برونئی، اندونزی، مالزی و فیلیپین یافت می‌شوند. 

ویژگی‌های ظاهری تارسیه

به گزارش راز بقا، تارسیه‌ها یا میمون شبگرد کوتوله حیوانات کوچکی هستند که چشمان بزرگی دارند. قطر هر کره چشم تقریباً ۱۶ میلی متر است و به اندازه کل مغز آن یا در برخی موارد بزرگتر است. آناتومی منحصربه‌فرد جمجمه تارسیه ناشی از نیاز به تعادل چشم‌های بزرگ و سر سنگین آن‌ها است تا بتوانند در سکوت منتظر طعمه‌های مغذی باشند.

به گزارش راز بقا تارسیه‌ها حس شنوایی قوی دارند و قشر شنوایی آن‌ها متمایز است. تارسیه همچنین دارای اندام‌های عقبی بلندی است که بیشتر به دلیل استخوان‌های تارس دراز پا است که نام خود این حیوان از همین ویژگی گرفته شده است.

ترکیب تارسی دراز و تیبیوفیبولای در هم تنیده آن‌ها را از نظر مورفولوژیکی برای چسبیدن و جهش عمودی توانا می‌کند. طول سر و بدن آن‌ها بین ۱۰ تا ۱۵ سانتی متر است، اما اندام‌های عقبی حدود دو برابر این طول دارند (از جمله پاها) و همچنین دارای دم باریکی به طول ۲۰ تا ۲۵ سانتی متر هستند. 

انگشتان آن‌ها نیز کشیده است و انگشت سوم تقریباً به اندازه طول بازو است. بیشتر انگشتان دارای ناخن هستند، اما انگشتان دوم و سوم پای عقبی دارای پنجه‌هایی هستند که برای نظافت استفاده می‌شود. تارسیه‌ها خز‌های نرم و مخملی دارند که عموماً به رنگ گاومیش، بژ یا تقریبا زرد است.

مورفولوژی «تارسیه» به آن‌ها اجازه می‌دهد تا سر خود را ۱۸۰ درجه در هر جهت حرکت دهند و به آن‌ها اجازه می‌دهد تا ۳۶۰ درجه اطراف خود را ببینند.

مغز تارسیه یا میمون شبگرد کوتوله از نظر چینش اتصالات بین دو چشم و هسته ژنیکوله جانبی، که منطقه اصلی تالاموس است که اطلاعات بصری را دریافت می‌کند، با دیگر پستانداران متفاوت است. توالی لایه‌های سلولی که اطلاعات را از چشم‌های همان طرف (همان سمت سر) و طرف مقابل (سمت مقابل سر) در هسته ژنیکوله جانبی دریافت می‌کنند، تارس‌ها را از لمورها، لوریس‌ها و میمون‌ها متمایز می‌کند چرا که آن‌ها همه از این نظر مشابه هستند.

 برخی از دانشمندان علوم اعصاب بر این باورند که «این تفاوت ظاهری تارسیه‌ها را از همه نخستی‌های دیگر متمایز می‌کند و این دیدگاه را تقویت می‌کند که آن‌ها در یک خط اولیه و مستقل از تکامل نخستی‌ها به وجود آمده‌اند».

رفتار عجیب تارسیه؛ خودکشی

به گزارش راز بقا تارسیه‌های کوتوله از نظر مورفولوژی، ارتباطات و رفتار با گونه‌های دیگر متفاوت هستند. تفاوت‌های مورفولوژیکی که تارسیه‌های کوتوله را از سایر گونه‌ها متمایز می‌کند، احتمالاً بر اساس محیط زندگی ارتفاع بالای آن‌هاست. 

همه گونه‌های تارسیه شب‌زی هستند، اما مانند بسیاری از موجودات شب‌زی، برخی از آن‌ها ممکن است در طول روز فعالیتی کم و بیش از خود نشان دهند. بر اساس آناتومی همه تارسیه‌ها، آن‌ها برای جهش سازگار هستند حتی اگر همه آن‌ها بر اساس گونه آن‌ها متفاوت باشند. 

تنوع اکولوژیکی مسئول تفاوت در مورفولوژی و رفتار تارسیه‌ها است، زیرا گونه‌های مختلف بر اساس سطح ارتفاع محل زندگی با شرایط محلی و زیستی سازگار می‌شوند. برای مثال، آب و هوای سردتر در ارتفاعات بالاتر می‌تواند بر مورفولوژی جمجمه تأثیر بگذارد.

تارسیه‌ها یا میمون شبگرد کوتوله حیواناتی بسیار خجالتی هستند و به نور، صدا‌های بلند و تماس فیزیکی حساس هستند. گزارش شده که آن‌ها هنگام استرس خودکشی می‌کنند. 

این رفتار تارسیه یکی از بارزترین نمونه‌های خودکشی حیواناتدر اسارات به شمار می‌رود. تارسیه‌ها ذاتاً عصبی و خجالتی هستند و در اسارت خوب عمل نمی‌کنند. بسیاری از فعالیت‌های مرتبط با اسارت، مانند فلاش دوربین، لمس شدن و نگهداری در یک محفظه، می‌تواند به آن‌ها فشار وارد کند. 

این استرس می‌تواند منجر به چشم درد شود که نشانه رژیم غذایی نامناسب است و نوری که معمولاً در اسارت استفاده می‌شود می‌تواند باعث آسیب طولانی مدت به چشم شود. هنگامی که آن‌ها بیش از حد استرس دارند، شروع به زدن سر خود به سطوح سخت می‌کنند که منجر به مرگ می‌شود.