«لایگر» و تایگون؛ دو حیوان عجیب حاصل جفت‌گیری شیر و ببر

راز بقا: انسان‌ها چه بر اثر کنجکاوی بیمارگونه و چه برای خلق فرزندانی با ویژگی‌های خاص، به طور انتخابی گونه‌های ترکیبی از گیاهان و حیوانات را برای قرن‌ها پرورش داده اند. حیواناتی مانند سگ‌ها و اسب‌ها توسط انسان‌ها پرورش داده شده اند تا ویژگی‌های خاصی را در فرزندان تقویت کنند، از جمله توانایی شکار، سرعت و زیبایی‌شناسی.

به گزارش راز بقا، البته مواردی نیز وجود داشته است که حیوانات دورگه در طبیعت از والدینی از گونه‌های متفاوت، اما نسبتا مشابه، متولد شده اند.

حیوان عجیبی به نام «لایگر» (شیببر)، جفت‌گیری شیر نر و ببر ماده

لایگر، یک حیوان دورگه نمادین، ترکیبی از شیر و ببر است. این گربه‌های باشکوه هرگز به‌طور طبیعی به وجود نیامده‌اند، به‌ویژه به این دلیل که شیر‌ها و ببر‌ها معمولاً محدوده زیستگاه یکسانی ندارند. با این حال، در اسارت و زمانی که در دست انسان‌ها گرفتار شده‌اند، ممکن است شیر و ببر در کنار هم زندگی کنند و به همین دلیل موارد کمی از تولد یک لایگر نیز وجود داشته است. یک «لایگر» از جفت شدن شیر نر و ببر ماده متولد می‌شود. 
لایگر (یا شیببر) آمیزه‌ای از شیر نر و ببر ماده است که جثه‌اش از تایگون (یا ببشیر که از ترکیب ببر نز و شیسر ماده ایجاد می‌شود) بزرگ‌تر است. البته ایجاد ببشیر از ایجاد شیببر دشوارتر است؛ زیرا شیر ماده به سادگی حتی در محیط باغ وحش با ببر نر که او را ناهمسان خود می‌بیند جفت‌گیری نمی‌کند.

 شکل جسمانی لایگر مانند یک ببر بزرگ «راه‌راه» است. لایگر‌ها در طبیعت بسیار کمیاب هستند، چرا که مرز قلمرو‌های شیران و ببران به ندرت در یک مکان بر یک دیگر مطابق می‌شوند. در واقع، تنها جای باقی‌مانده که هر دو جانور را در بر می‌گیرد جنگل‌های ساسان‌گیر در ایالت گجرات هندوستان است. افزون بر این، شیران گروهی زندگی می‌کنند، حال آن که ببر جانوری گوشه‌گیر است. 

رشد لایگر هم از شیر و هم از ببر بیشتر است. دلیل این نمود نداشتن ژن محدودکننده رشد است که در شیر نر و در ببر ماده قرار دارد. لایگر در طی عمر خود پیاپی رشد می‌کند و به نقطه‌ای می‌رسد که بدنش دیگر توان تحمل اندازه‌اش را ندارد. بیشترین رکورد ثبت‌شده این جانور در گینس به ۴۱۸،۲ کیلوگرم می‌رسد. این باروری‌ها در طبیعت صورت نمی‌گیرد و بیشتر به صورت آزمایشگاهی و در درون باغ وحش‌ها اتفاق می‌افتد. 

نکته جالب در مورد لایگر‌ها این است که لایگر نر نابارور است، اما لایگر ماده معمولاً بارور خواهد بود و با شیر یا ببر نر امکان باروری آن وجود دارد.

تایگون (ببشیر)؛ جفت‌گیری ببر نر و شیر ماده

تایگون‌ها (در فارسی ببشیر) فرزندان دورگه ببر نر و شیر است. آن‌ها ویژگی‌های قابل مشاهده‌ای از هر دو والدین را نشان می‌دهند: آن‌ها می‌توانند هر دو لکه‌ها را از مادر داشته باشند (شیر‌ها ژن‌های لکه‌ها را حمل می‌کنند - توله شیر‌ها خالدار هستند و برخی از بزرگسالان علائم ضعیفی از آن‌ها را حفظ می‌کنند) و نوار‌های دور بدن خود را از پدر. هر یالی که یک تایگون نر ممکن است داشته باشد کوتاهتر و کمتر از یال شیر به نظر می‌رسد و از نظر نوع به یال ببر نر نزدیکتر است.

تایگون‌ها از اندازه گونه‌های مادرشان تجاوز نمی‌کنند، زیرا ژن‌های بازدارنده رشد را از هر دو والدین به ارث می‌برند، اما هیچ نوع کوتوله‌گرایی یا کوچک‌سازی را نشان نمی‌دهند. آن‌ها اغلب حدود ۱۸۰ کیلوگرم وزن دارند. تایگون از لایگر که ترکیبی از شیر نر و ببر ماده است که اغلب از ۳۲۰ کیلوگرم تا ۵۵۰ کیلوگرم وزن دارد متمایز می‌شود.

تایگون‌ها به لحاظ جثه از توله شیر درشت‌تر هستند، اما گاهی تفاوت‌هایی در واکنش‌های آن‌ها وجود دارد، به طورمثال ببر عاشق زندگی در کنار آب است در صورتی که شیر تمایلی به نزدیک شدن به آب ندارد، اما تایگون‌ها برخی اوقات به بازی با آب تمایل نشان می‌دهند در حالی که برخی اوقات به سمت آن هم نمی‌روند. شیر و ببر در طبیعت به‌طور متوسط زیر ۱۷ سال و در اسارت، حدود ۲۵ سال عمر می‌کنند، اما با وجود این که تایگون‌ها دورگه و قوی‌تر هستند پیش‌بینی می‌شود که عمرشان هم بیشتر باشد. وزن نر‌ها بین ۲۰۰ الی ۳۶۰ کیلوگرم و برای ماده‌ها ۱۵۰ الی ۲۰۰کیلوگرم است.