بهشت کتاب مقدس؛ بهشت زمینی یا باغ عدن کجاست؟

راز بقا: بر اساس نظریه چالش‌برانگیزی که اخیرا مطرح شده، این احتمال وجود دارد که باغ عدن یا بهشت زمینی، برخلاف تصور قبلی، نه در بین‌النهرین (عراق امروزی) که در مصر و در سایه بلند هرم بزرگ جیزه قرار داشته است.

به گزارش راز بقا به نقل از نیویورک‌پست، دکتر کنستانتین بوریسوف، مهندس کامپیوتر، در مقاله منتشر‌شده در مجله «کشف باستانی» (Archaeological Discovery)، جغرافیای داستان‌های کتاب مقدس را به چالش کشیده است و ادعا می‌کند آن بهشت مشهور، جایی که آدم و حوا آنجا زندگی می‌کردند، ممکن است در خاک مصر بوده باشد.

باغ عدن یا بهشت زمینی طبق شرحی که در بخش پیدایش کتاب مقدس آمده، جایی است که اولین انسان‌ها یعنی آدم و همسرش حوا بعد از اینکه خدا آنها را آفرید، آنجا زندگی می‌کردند. در واقع این باغ بخشی از داستان خلقت در ادیان ابراهیمی است. در انجیل، به رودخانه‌ای اشاره شده که از باغ عدن جاری و به چهار شاخه گیحون (Gihon)، پیشون (Pishon)، دجله و فرات تقسیم می‌شد. 

دانشمندان تا مدت‌ها فرض می‌کردند که بهشت عدن در عراق بوده است؛ یعنی همان جایی که رودخانه‌های دجله و فرات جاری‌اند، اما بوریسف ادعا می‌کند رودخانه‌های باستانی ممکن است نیل (گیحون)، فرات، دجله و رود سند (پیشون) باشند. او در مقاله‌اش می‌نویسد: «با بررسی نقشه‌ای از حدود ۵۰۰ سال قبل از میلاد، مشخص می‌شود تنها چهار رودخانه‌ای که از اقیانوس احاطه‌کننده به بیرون می‌آیند، سند، نیل، دجله، فرات‌اند.»

بوریسوف به این هم بسنده نمی‌کند و مدعی است آن درخت مقدسی که گفته می‌شد میوه‌هایی می‌داد که عمر جاودان به ارمغان می‌آورند، در نزدیکی هرم قرار گرفته بود و حتی ساختار داخلی هرم هم الگوبرداری از شکل یک درخت است.

بوریسوف به شبیه سازی‌های در سال ۲۰۱۲ اشاره می‌کند که اتاق پادشاه در هرم را مدلسازی کردند. در این نوع شبیه‌سازی‌ها، معمولا مدل‌های سه‌بعدی از هرم ایجاد می‌شود و ویژگی‌های فیزیکی آن مانند توزیع انرژی، جریان ذرات باردار، پدیده‌های نوری و ویژگی‌های الکتریکی تجزیه و تحلیل می‌شود. در این شبیه‌سازی، هدف بررسی رفتار ذرات باردار و نحوه تعامل آنها با محیط هرم بود و نشان داد ذرات باردار به سمت نوک هرم حرکت و آنجا تجمع می‌کنند. این تجمع به پدیده‌های نوری منجر می‌شود که نمایی شبیه به درخت درخشان ایجاد می‌کنند.

ذرات باردار پس از انتشار از نوک هرم، با اتم‌های نیتروژن و اکسیژن هوای محیط برخورد می‌کنند که باعث یونیزه شدن آنها می‌شود و در نتیجه فوتون‌هایی آزاد می‌کنند که عمدتا در طیف‌های بنفش و سبز می‌درخشند.

در شبیه‌سازی بوریسف، این «درخت» پنج شاخه دارد، درست مانند پنج ستون اتاقک‌های تخلیه فشار هرم که به منظور کاهش فشار داخلی و جلوگیری از فروپاشی هرم طراحی شدند. او برای تایید فرضیه‌اش، به متون باستانی و نقشه‌های قرون وسطی مراجعه کرد، از جمله نقشه معروف قرن ۱۳ یعنی نقشه هرفورد مپا موندی که زمینی دایره‌ای شکل را نشان می‌دهد که یک رودخانه افسانه‌ای به نام اوکنانوس آن را احاطه کرده است. در بالای نقشه «بهشت» قرار دارد که در حاشیه رودخانه جای گرفته است.

تیتوس فلاویوس یوسفوس (یوسف فلاوی)، تاریخ‌نگار باستانی، هم بخش‌هایی از دیدگاه بوریسف را تایید می‌کند. او در کتاب «آثار باستانی یهودیان» (کتاب ۱، فصل ۱) می‌نویسد: «باغ را یک رودخانه آبیاری می‌کرد که دورتادور زمین می‌گشت و به چهار قسمت تقسیم می‌شد.» او چهار رودخانه کتاب مقدس را هم با معادل‌های واقعی آنها شناسایی کرده است: «فیشون (Phison) … که به سمت هند می‌رود، به دریا می‌ریزد… فرات هم همانند دجله، به دریای سرخ می‌ریزد… و جیئون (Geon) از مصر می‌گذرد» و اشاره می‌کند که جیئون (گیحون) نام یونانی رود نیل است.

طبق گفته بوریسف، این یعنی ما اکنون سرنخ‌های لازم را داریم: «در این مرحله، تمام رودخانه‌های کتاب مقدس شناسایی شده‌اند و به نظر می‌رسد تنها چیزی که نیاز داریم، دنبال کردن مسیر رودخانه اوکنانوس در سراسر جهان است تا موقعیت باغ عدن را مشخص کنیم». البته می‌پذیرد که مسیر دقیق اوکنانوس هنوز مشخص نشده است.

با این حال، اگر او درست بگوید، هرم بزرگ مصر ممکن است تنها یک شگفتی از دنیای باستان نباشد، بلکه باید آن را آخرین بنای باقی‌مانده از بهشت کتاب مقدس هم در نظر گرفت.