












راز بقا: پرنده کاپوچین (Capuchinbird) یکی از عجیبترین و شگفتانگیزترین پرندگان آمریکای جنوبی است. این پرنده بومی جنگلهای گرمسیری و مرطوب شمال آمریکای جنوبی، بهویژه در کشورهای برزیل، کلمبیا، گویان، ونزوئلا و سورینام است.
به گزارش راز بقا، شهرت آن بیشتر به خاطر سر طاس و شبیه لاشخور و صدایی وهمآلود و گاومانند است. با اینکه چندان شناختهشده نیست، اما در میان پرندهشناسان و علاقهمندان به پرندهنگری جایگاه ویژهای دارد.
به گزارش راز بقا، در نگاه اول، کاپوچین بیشتر شبیه یک موجود خیالی است تا یک پرنده آوازخوان معمولی. طول بدنش حدود ۴۰ سانتیمتر و وزنش تا ۴۵۰ گرم میرسد. بدن قدرتمند و عضلانیاش با پرهای نارنجی متمایل به قهوهای یا دارچینی پوشیده شده است.
اما چیزی که بیش از همه جلب توجه میکند، سر کاملاً طاس و به رنگ آبی - خاکستری آن است؛ ظاهری که شباهت زیادی به راهبها دارد و همین شباهت نام این پرنده را شکل داده است.
سر بدون پر و چینخوردهاش مشابه سر لاشخورهاست، و احتمالاً برای خنک نگه داشتن پرنده در محیطهای گرمسیری نقش دارد. ترکیب اندام قوی و سر طاس، آن را بیشتر شبیه ترکیبی از پرنده آوازخوان و لاشخور کرده است، هرچند نه این است و نه آن.
به گزارش راز بقا، پرنده کاپوچین در لایههای بالایی و میانی جنگلهای بارانی دستنخورده زندگی میکند. ترجیح آن با درختان بلند و قدیمی است و بهندرت در سطح زمین دیده میشود. در فصلهای غیر تولیدمثل، پرندهای منزوی است، اما در فصل جفتگیری به گروههای نمایشی خاصی به نام «لِک» میپیوندد. در این مکانها، نرها با آوازهای عجیب و حرکات نمایشی، سعی در جذب مادهها دارند.
برای مطالعه بیشتر بخوانید:
گاویا یا لون؛ پرنده ۳۰ میلیون ساله که نمیتواند راه برود و صدایش شبیه ناله ارواح است
شبگرد شبحی؛ پرندهای غارنشین و نیمه پستاندار که از بدنش روغن پخت و پز استخراج میشود!
حرکات این پرنده کند و حسابشده است و بیشتر با میوه، بهویژه انجیر، تغذیه میکند. گاهی نیز از حشرات و مهرهداران کوچک بهره میگیرد. با اینکه پرندهای نادر محسوب میشود، اما در حال حاضر در فهرست گونههای در معرض خطر قرار ندارد. با این حال، تخریب زیستگاه میتواند تهدیدی جدی برای آن در آینده باشد.
به گزارش راز بقا، بیشک عجیبترین ویژگی پرنده کاپوچین، صدای آن است. آوازش بیشتر شبیه زوزه موتور دیزلی یا صدای گاو از دور است تا آواز یک پرنده. این صداها میتوانند در دل جنگل به فاصلههای دور برسند، بهویژه در فصل نمایشهای جفتگیری.
نرها با باد کردن گلوی خود، صداهایی بم و طولانی تولید میکنند که باعث جذب مادهها میشود. این صدا نه تنها بینظیر، بلکه برای بسیاری «وحشتناک» توصیف شده است. به باور پرندهشناسان، همین ویژگی صوتی عجیب کمک میکند تا کاپوچین در میان انبوهی از صداهای جنگل، برجسته و متفاوت شنیده شود.
به گزارش راز بقا، پرنده کاپوچین مجموعهای از غرابتهای طبیعی است. اولین ویژگی بارزش، سر طاس اوست. برخلاف لاشخورها که برای پاکیزه ماندن هنگام خوردن لاشهها سر بیپر دارند، کاپوچین گیاهخوار است؛ بنابراین علت طاسی آن احتمالاً تنظیم دما یا حتی جذب جفت از طریق سیگنالهای بصری خاص است.
اما عجیبترین ویژگیاش بیتردید صدای آن است. آوازهایی که بیشتر شبیه دستگاههای صنعتی یا نعره حیوانات بزرگ است، تا آواز یک پرنده. این صداها حتی پرندهشناسان باتجربه را گیج میکنند. برخی مستندسازان از صدای آن در فیلمهای ترسناک یا رازآلود استفاده کردهاند تا فضای مرموز خلق کنند.
نکته جالب دیگر این است که در حالیکه اکثر پرندگان نر در مراسم جفتگیری با پرهای رنگارنگ یا حرکات پیچیده به خودنمایی میپردازند، کاپوچین از این نظر کاملاً برعکس است: چهرهای طاس و بیرنگ، حرکاتی محدود، و تکیه کامل بر صدا. همین تضاد، آن را به یکی از خاصترین پرندگان جنگلهای گرمسیری تبدیل کرده است.