«صدای انسان» ترسناک‌ترین صدا برای حیوانات سیاره زمین است!

راز بقا: مطالعات متعدد در نیمکره شمالی نشان می‌دهد که صدای انسان ترس بیشتری نسبت به سایر شکارچیان ایجاد می‌کند و اکنون تحقیقات جدید در نیمکره جنوبی به همین نتیجه رسیده است.

به گزارش راز بقا، جانوران کیسه‌دار استرالیایی که در تاسمانی مورد مطالعه قرار گرفتند، حداقل ۲.۴ برابر بیشتر از صدای هر شکارچی دیگری، در معرض خطر فرار از صدای انسان بودند.

کاترین مک‌گان (Katherine McGann) بوم شناس دانشگاه تاسمانی و همکارانش در مقاله خود می‌نویسند: «حیات‌وحش در سراسر جهان آشکارا تشخیص می‌دهد که این انسان‌ها هستند که بزرگترین منبع خطر هستند... و آن‌ها اشتباه نمی‌کنند.»

انسان ۳۰۰ برابر بیشتر از شکارچیان مشابه از گونه‌های مهره‌داران بهره‌برداری کرده است. تخریب زیست محیطی در مقیاس جهانی نیز که جای خود. انسان‌ها تا حد زیادی کشنده‌ترین موجودِ روی کره زمین هستیم.

سال گذشته محققان دریافتند که پستانداران در ساوانای آفریقا از صدای انسان حتی بیشتر از شیر‌ها می‌ترسند؛ بنابراین مک‌گان و تیمش مشتاق بودند ببینند که آیا صدای ما بیشترین ترس را در پستاندارانی که در کنار بسیاری از شکارچیان بزرگ تکامل نیافته‌اند، ایجاد می‌کند یا خیر.

کیسه‌داران استرالیایی (Beuteltiere) به عنوان یک شکارچی ساده‌لوح در نظر گرفته می‌شوند، چراکه برخی از آن‌ها نسبت‌به نشانه‌هایی از شکارچیان نیمکره شمالی مانند روباه یا سگ واکنش نشان نمی‌دهند یا حتی متوجه وجودشان نمی‌شوند. این موضوع به شکارچیان مهاجم اجازه می‌دهد تا بسیاری از گونه‌های آسیب‌پذیر را ویران کنند.

به عنوان مثال، والابی تمار (Notamacropus eugenii)، فقط به دیدن سگ‌های دینگو (Dingo) واکنش نشان می‌دهد، نه به صدای آن‌ها.

دنیل بلومشتاین و گروهش معتقدند که این امر احتمالا به این دلیل باشد که نشانه‌های بصری شکارچیان متمایزتر از صدای آن‌هاست. به عنوان مثال، شکارچیان برای درک بهتر عمق، چشمانی رو به جلو دارند.

ساده لوحی شکارچیان در کیسه‌داران استرالیایی به نبود شکارچیان بزرگ پستانداران در این قاره در ۵۰۰۰۰ سال گذشته نسبت داده شده است. اما چنین نتیجه‌گیری‌هایی حضور انسان‌ها را نادیده می‌گیرد.

مک‌گان و تیمش خاطرنشان کردند: «این نمونه‌ای از نظارت بسیار رایج در اکولوژی است که نقش انسان به عنوان شکارچی را به رسمیت نمی‌شناسد یا در نظر نمی‌گیرد؛ بنابراین محققان کانگورو‌های وحشی، والابی‌ها، پادملون‌ها و پاسوم‌ها را در معرض صدای گوسفند، سگ، شیاطین تاسمانی، گرگ‌ها و انسان‌ها قرار دادند.

در ۶۸۴ ویدئوی ضبط شده در پی این آزمایش، کیسه‌داران استرالیایی ۲.۴ برابر بیشتر از حیوان دیگری، از صدای انسان فرار کردند.

صاریغ استرالیایی (Brushtail Possums) کمتر احتمال داشت در اثر شنیدن صدای انسان فرار کنند، اما آن‌ها نیز نشانه‌هایی از ترس را نشان دادند و آماده فرار شدند.

به گزارش راز بقا، نویسندگان می‌نویسند: «نتایج این تحقیقات تأیید می‌کند که هر چهار گونه به طور قابل توجهی از انسان می‌ترسند، همانطور که اقدامات تکمیلی ترس از انسان را در گونه‌هایی با تمایل کم به فرار در آزمایش مشابه در آفریقا (مثلاً فیل) تأیید کرد.»

گوزن‌های آیش نیز به طور عجیبی، به همان اندازه که از صدای انسان‌ها فرار می‌کردند، از صدای ضبط شده سایر شکارچیان نیز فرار کردند.

متأسفانه، تحریک مداوم ترس می‌تواند جمعیت حیوانات طعمه را در طول نسل‌ها کاهش دهد. این روز‌ها اکثر حیوانات نیز نمی‌توانند برای مدت طولانی از ما دوری کنند، زیرا ما اساساً همه جا هستیم.

اما ما می‌توانیم از ترس آن‌ها به نفع خودشان نیز استفاده کنیم، مثلاً کرگدن‌ها را از ورود به مناطقی که شکار غیرقانونی بالایی دارند، منصرف کنیم.