گوسفند مظفر؛ بزرگترین و سنگینترین گوسفند هند که یک جفت آن خانوادهای را از فقر نجات میدهد
راز بقا: «گوسفند مظفر» یا «گوسفند مظفرنگری» که به نام «بولاندشهری» نیز شناخته میشود بومی نواحی مظفرنگر، بولانشهر، سحرانپور، میروت و بیجنور در غرب «اوتار پرادش» است. برخی نیز در نواحی دهرادون، هریدوار و چامولی در اوتار آخند یافت میشوند. البته بیشترین تراکم جمعیتی این نژاد گوسفند در ایالت «اوتار پرادش» است.
درباره انواع گوسفند اینجا را بخوانید.
ویژگیهای گوسفند مظفر
به گزارش راز بقا، گوسفند مظفرنگری عمدتاً در مظفرنگار و نواحی مجاور اوتار پرادش غربی توزیع میشود. با این حال، تعداد قابل توجهی از حیوانات نیز در برخی از مناطق دهلی و هاریانا یافت میشود. این نژاد بسیار سازگار با مناطق نیمه خشک است و به دلیل رشد سریعتر آن نسبت به سایر نژادهای گوسفند شناخته شده است و عمدتاً برای هدف تولید گوشت پرورش داده میشود، اما مقدار قابل توجهی پشم تولید میکند که کیفیت خوبی ندارد. گوسفند مظفرنگاری به دلیل نژاد بزرگ، از نظر ژنتیکی توانایی تولید بره تک را دارد و تنها ۵ درصد مادهها برههای دوقلو به دنیا میآورند. تولد برههای سه قلو یک اتفاق بسیار نادر در این نژاد است.
این نژاد عمدتاً برای گوشت نگهداری و پرورش داده میشود، با این حال، پشم با کیفیتی نیز تولید میکند که مناسب بافت فرش است. این نژاد یکی از سنگینترین و بزرگترین نژادهای گوسفند هند است و به خوبی با مناطق آبی سازگار است. آنها حیواناتی متوسط تا بزرگ با سیستم بدنی کمی محدب هستند. صورت و بدن سفید با لکههای قهوهای یا سیاه است. گوشها و صورت گاهی سیاه هستند. هر دو جنس این نژاد گوسفند هندی بدون شاخ است. نرها گاهی شاخهایی ابتدایی و بسیار کوچک نشان میدهند. گوشهای این نژاد گوسفند نیز بلند و آویزان است. دم فوق العاده بلندی دارد.
پشم گوسفند سفید، درشت و باز است. شکم و پاهای این حیوان فاقد پشم است. سن اولین بره زایی بین ۱۶ تا ۱۸ ماه است و درصد بره زایی نیز بین ۶۰ تا ۹۵ درصد است. اکثر این گوسفند تلکقلوزا هستند. نرها از درون گله پرورش داده میشوند و عمدتاً بر اساس اندازه بدن انتخاب میشوند. تولید روزانه شیر این گوسفند بین ۳۰۰ تا ۵۰۰ میلی لیتر با دوره شیردهی ۱۲۰ تا ۱۸۰ روز است. میانگین پشم دهی گوسفند سالانه حدود ۶۰۰ گرم تا ۱ کیلوگرم است.
میانگین وزن بدن یک گوسفند مظفر در نرها حدود ۵۰ کیلوگرم و در مادهها حدود ۴۰ کیلوگرم است. همچنین میانگین قد گوسفند نر مظفر تا کتف حدود ۸۱ سانتیمتر و در مادهها حدود ۷۴ سانتیمتر است. البته ناگفته نماند که گاها در فرآیند رشد قد این حیوان به ۸۷ سانتیمتر نیز میرسد، اما نرخ میانگین همان ۸۱ سانت است. طول گوسفند مظفر در بهترین حالت کمترین از ۸۶ سانت است و میانگین طول آن حدود ۸۰ سانتیمتر است. این در حالیست که دور سینه یک گوسفند نر مظفر ۸۴ سانتیمتر و در مادهها ۷۹ سانتیمتر است.
همچنین طول گوشهای این حیوان گاها در طول فرآیند رشد به ۲۰ سانتیمتر در نرها میرسد این در حالیست که درازای گوش مادهها تنها ۱۸ سانتیمتراست. همچنین طول دم این حیوان به ۶۰ سانتیمتر برای نرها میرسد در حالی که مادهها در بهترین حالت به اندکی بالای ۵۰ سانتیمتر میرسد.
برای مطالعه بیشتر بخوانید:
«گوسفند النُعیمی»؛ گوسفند عربستانی ۷۰ کیلویی که بزرگترین تولیدکننده شیر در خاورمیانه است
گوسفند لینکلن؛ گوسفند غولپیکر ۱۶۰ کیلویی که سالی ۱۰ کیلو پشم میدهد!
گوسفند «آچی پیام»؛ گوسفند سرسخت ترکی که از قرن پانزدهم تاکنون زنده مانده است
تولید مثل
به گزارش راز بقا؛ بخش عمدهای از گوسفندان مظفر ناحیه مظفرنگر هند نژاد اصیل هستند و تلاقی نژادی کمتری داده شدهاند. نرها بر اساس ویژگیهایی مانند حجم و ساختار بدنی برای جفتگیری انتخاب میشوند. بدن بدون خال، دم دراز، گوشهای قهوهای رنگ قهوهاتی دور چشم از جمله ویزگیهایی است که توسط دامداران محلی ترجیح میدهند.
بهترین موقع برای جفتگیری گوسفندان مظفر بین سپتامبر تا تا نوامبر است، اما در مواقعی نیز ماههای بین مارس تا مینیز انتخاب میشوند. بین هر دو بارداری مادهها حدود ۶ تا ۸ ماه فاصله وجود دارد. نرخ دوقلوزایی این گوسفند بین ۴ درصد تا ۲۵ درصد است. هر مادهای در کل حیاتش بین ۸ تا ۱۲ بره تولید میکند. مادههای مظفر در سن ۱۰ تا ۱۲ ماهگی به بلوغ میرسند و وزن بدن آنها در سن بلوغ بین ۲۵ تا ۳۰ کیلوگرم است.
بازدهی روزانه شیر هر گوسفند مظفر بین ۳۰۰ تا ۵۰۰ میلی لیتر است و دوره شیردهی نیز ۱۲۰ تا ۱۸۰ روز است. سن اولین جفتگیری این گوسفندان بین ۱۰ تا ۱۴ ماهگی اتفاق میافتد و چرخه سنی جفتگیری این حیوان ۵ تا ۶ سال است.
نکته ممهمی که درباره این نژاد گوسفند وجود دارد این است که راندمان تبدیل غذا به گوشت در آن بسیار بالاست. بر اساس تحقیقات صورت گرفته درباره این حیوان گوسفند مظفر قبل از شیر گیری روزانه ۱۲۷ گرم افزاییش وزن دارد و این رقم بعد از از شیر گریری به ۵۰ گرم میرسد. در تمامی مراحل رشد نرها نسبت به مادهها بر اساس افزایش روزانه بیشتر بود و با افزایش سن تفاوتها نیز بیشتر شد.