گوسفند شکم‌سیاه «باربادوس»؛ گوسفندی شبیه «بز» و بسیار خشن که به سگ‌ها هم حمله می‌کند!

راز بقا: گوسفند شکم سیاه باربادوس یک نژاد گوسفند اهلی از جزیره باربادوس در دریای کارائیب است. این گوسفند در درجه اول برای تولید گوشت پرورش داده می‌شود و بر خلاف اکثر گوسفندان گرمسیری بسیار پربار است و معمولا دوقلوزاست.

به گزارش راز بقا، این گوسفند به طور گسترده‌ای پراکنده است و توزیع جمعیتی آن در بیست و پنج کشور قاره آمریکا، آسیا و اروپا گسنرده شده است. بیشترین فراوانی آن در منطقه کارائیب، مکزیک و پرو است. در سال ۲۰۱۵ کل جمعیت این گوسفند در جهان ۱۵۸۰۰۰ رأس تخمین زده شد.

تاریخچه

در سال ۱۶۲۴، زمانی که «ویلیام کورتن» به باربادوس رسید، تنها حیوان اهلی جزیره خوک بود. او از این وضعیت ناامید بود در حدود سال ۱۶۵۰ همانطور که «ریچارد لیگون» در تاریخچه واقعی و دقیق جزیره باربادوس شرح داده گوسفندانی از دو نوع مختلف به این جزیره معرفی شدند: گوسفند‌های پشمی اروپایی که در مراتع درشت جزیره خوب عمل نمی‌کردند و گوسفند پر مو که از غرب آفریقا آورده شده بود. در اواسط قرن هجدهم گوسفند پشمی دیگری در جزیره دیده نمی‌شد. «گریفیث هیوز» در کتاب «تاریخ طبیعی باربادوس» که در سال ۱۷۵۰ منتشر شد، تنها گوسفند مودار را توصیف می‌کند.

در سال ۱۹۸۰، شکم سیاه خالص تقریباً یک سوم از کل گوسفندان باربادوس را تشکیل می‌داد که در آن زمان حدود ۳۰۰۰۰ رأس گوسفند بود. بقیه جمعیت را گوسفندان مودار از همان نوع تشکیل می‌دادند. شکم سیاه به بسیاری از کشور‌ها صادر شده و به طور گسترده توزیع شده به طوری که اکنون در بیست و پنج کشور قاره آمریکا، آسیا و اروپا رشد و پرورش داده می‌شود. بیشترین فراوانی آن در منطقه کارائیب، مکزیک و پرو است. در سال ۲۰۱۵ کل جمعیت جهان ۱۵۸۰۰۰ رأس تخمین زده شد.

برای مطالعه بیشتر بخوانید:

گوسفند لری بختیاری؛ گوسفند گوشتی و غول‌پیکری که بهترین نژاد گوسفند در ایران است

گوسفند «قزل»؛ جواهر آذربایجان که پنیر لیقوان فقط از شیر این گوسفند تولید می‌شود

گوسفند «چولستانی»؛ گوسفند دُم‌دراز پاکستانی که از طلا و جواهر با ارزش‌تر است!

گوسفند شکم سیاه باربادوس در ایالات متحده با نژاد «موفلون کورسی» برای تولید گوسفند سیاه مایل به قرمز متمایز تلاقی نژاد داده شد. اندازه گوسفند تولید شده به این روش کوچک تا متوسط بود و نر‌ها شاخ‌های بزرگی داشتند، اما میش‌ها بدون شاخ بودند. حدود ۲۵۰ تا ۵۰۰ هزار از این گوسفندان در تگزاس وجود داشت، جایی که بسیاری از آن‌ها به عنوان حیوانات غنیمتی در نظر گرفته می‌شدند که توسط شکارچیان هدف قرار داده می‌شدند.  گوسفند شکم سیاه باربادوس در یک پروژه زاد و ولد در اندونزی نیز مورد استفاده قرار گرفته است.

ویژگی‌های گوسفند باربادوس

به گزارش راز بقا؛ گوسفند شکم سیاه به خوبی با شرایط گرمسیری سازگار است، تحمل بالایی در برابر انگل‌ها دارد و می‌تواند با چرا در علف‌های استوایی با کیفیت پایین حتی در گرما و رطوبت شدید استوایی زنده بماند. گوسفند باربادوس یک گوسفند مودار است و به جای پشم مو دارد. بر خلاف اکثر گوسفندان گرمسیری، این گوسفند بسیار پربار است و در هر زایش به طور متوسط دو بره به دنیا می‌آورد و فاصله زمانی هر زایش بین ۸ تا ۹ ماه است. شکم سیاه عمدتاً برای گوشت پرورش داده می‌شود. ویژگی‌های دیگر این گوسفند به شرح زیر است:

پوشش: پوشش کامل گوسفند با موی متوسط تا ضخیم (بدون پشم) که در بهار می‌ریزد. شکم سیاه باربادوس در آب و هوای سردتر ایالات متحده اغلب در طول پاییز و زمستان پوشش‌های پشمی محافظ ایجاد می‌کند که آن‌ها نیز در بهار می‌ریزند.

رنگ: تمام سایه‌های قهوه‌ای، خرمایی یا زرد گوسفند، همه با رنگ مشکی زیر پا‌ها برجسته شده‌اند. نقاط سیاه روی بینی، پیشانی و داخل گوش دارد. گردن قوچ‌ها پر از مو‌های ضخیم است که تا سینه امتداد می‌یابد. رنگ سیاه برخی ممکن است تا شانه ادامه‌دار باشد. 

سر: اندازه متوسط و متناسب با گردن و بدن. گرایش کم به بینی رومی به خصوص در قوچ وجود دارد. گوش‌ها از پهلو به سمت جلو هستند، آن‌ها نباید آویزان باشند.

شاخ: هر دو جنس شکم‌سیاه باربادوس بدون شاخ هستند. 

گردن: طول متوسط، باریک و متناسب با اندازه بدن. قوچ‌ها سنگین‌تر هستند و گردن به خوبی روی شانه قرار می‌گیرد.

بدن: نسبتاً عمیق با دنده‌های تاب‌دار. ربع عقبی گوسفند بسیار ناقص و شبیه بز است. کفل از باسن تا استخوان سنجاق کاملاً شیب دار است و دم آن بسیار پایین است.

پاها: این گوسفند لنگ دراز است و به طور کلی کاملاً خوب ست شده اند.

در حالت کلی ظاهر این گوسفندان شبیه گوزن کوچک یا بز است. آن‌ها بسیار فعال و سرزنده و همیشه هوشیار هستند. در مقایسه با نوع گوشتی شناخته شده تر، گوسفند شکم‌سباه باربادوس کمتر خپلی است و رشد کندتری دارند.

به گزارش راز بقا؛ مشاهدات نشان می‌دهد در حالی که شکم‌سیاه باربادوس در برابر گرما یا سرما مقاومت می‌کند، بخشی از این تنظیم دمایی رفتاری است تا فیزیولوژیکی. برای مثال، باد سرد یا آفتاب گرم به سرعت باعث می‌شود گله باربادوس در شرایطی که گوسفندان پشمی در فضای باز باقی می‌مانند به پناهگاهی بروند. آن‌ها نسبت به سگ‌ها یا گربه‌های عجیب و غریب بسیار واکنش نشان می‌دهند و معمولاً طوری رفتار می‌کنند که گویی می‌خواهند فرار کنند.

در دفاع از بچه‌های خود، گوسفندان کمتر ترسو رفتار محافظتی از خود نشان می‌دهند، پای جلو را طوری بالا می‌برند که انگار به شکارچی هشدار می‌دهد و گهگاهی نیز مو‌های بالای گردن را خیس می‌کند و حتی برای ضربه زدن به سمت شکارچی می‌پرد. پا. میش‌هایی با بره‌های بسیار جوان تا حد زیادی رفتار محافظتی از خود نشان می‌دهند. برخی از قوچ‌های تک و منفرد به سگ‌ها حتی با درجه با تحریک کم یا بدون تحریک حمله می‌کنند.

میش‌های بالغ شکم سیاه باربادوس از قدرت تکثیر بالایی برخوردار هستند. مطالعات نشان داده که میانگین نرخ بره زایی بین ۱.۵۰-۲.۳۰ بره در هر زایش است. وزن بدن میش‌های یک ساله تا حدی به دلیل نژاد و بسته به اینکه آیا در زمان وزن کردن باردار هستند یا نه متغیر است. وزن اکثر آن‌ها ۸۰ -۹۰ پوند، میش‌های بالغ ۱۰۰ پوند و قوچ‌ها ۱۰۵-۱۲۵ پوند هستند.

مطالعات لاشه بره‌های نر ۵ تا ۷ ماهه آماده کشتار نشان می‌دهد که بره‌های شکم‌سیاه باربادوس نسبت به سایر نژاد‌های مشابه گوسفند چربی بسیار کمتری دارند

طعم گوشت این گوسفند عالی و بسیار ملایم‌تر از بره‌های معمولی بازار است. این احتمالاً به دلیل چربی کمتر است، زیرا طعم مشخص گوشت بره در درجه اول در چربی است.

افزایش وزن بره قوچ که سن ۵ تا ۷ ماهگی به صورت روزانه اندازه گیری می‌شود حدود ۲۰۰ گرم در روز است که با جیره غذایی یونجه و گندم همراه با یک مکمل معدنی همراه است. این دستاورد‌ها شاید ۶۰ تا ۷۰ درصد سود طبیعی مورد انتظار برای گوسفندان پشمی در جیره‌های غذایی مشابه باشد.

گوسفند شکم‌سیاه باربادوس در برابر اثرات انگل‌های داخلی مقاوم هستند. در بسیاری از مناطق ایالات متحده، زمانی که چرخش خوب در مراتع مناسب انجام می‌شود، کرم زدایی لازم نیست. این گوسفندان همچنین به اکثر بیماری‌های گوسفندی که به راحتی می‌توانند گله‌های پشمی واکسینه نشده را از بین ببرند مقاومند. بنابراین، پرورش گوسفند شکم‌سیاه باربادوس بدون مداخله شیمیایی بسیار آسان‌تر است و این امر باعث محبوبیت آن‌ها در میان پرورش دهندگانی می‌شود که به بازار‌های ارگانیک خدمات می‌دهند.

تلاقی نژادی 

این گوسفند مودار در تلاقی با نژاد‌های دیگر کاملاً بارور است. اولین تلاقی با نژاد‌های پشم شامل آن‌هایی است که فقط در بخشی از پشم بدن مانند شکم، پایین گردن و پهلو‌ها پشم‌ریزی دارند. تلاقی‌های بعدی با شکم‌سیاه باربادوس منجر به ایجاد گوسفندانی می‌شود که کاملاً در تمام قسمت بدن پشم‌ریزی دارند. 

تلاقی شکم‌سیاه باربادوس با «دورسِت هورن» و «سافولک» منجر به افزایش قابل توجهی در سرعت رشد زاد و ولد شده است. کسانی که دارای سافولک هستند منجر به چرخه فحلی بسیار فصلی مشخصه آن نژاد شده است. به نظر می‌رسد تلاقی نژاد باربادوس با «دورسِت» باعث کاهش ناآرامی و عصبانیت و افزایش اطاعت هم در قوچ و هم در میش می‌شود.