«کوتوله کامرونی»؛ گوسفندی که پشم ندارد و پشت سرش را می‌بیند!

کامرون یا کوتوله کامرونی یک نژاد گوسفند اهلی کامرون است. این نژاد متعلق به گروه نژاد‌های کوتوله آفریقای غربی است که برخی از آن‌ها به اروپا صادر شده است. نکته جالب این گوسفند این است که شباهت بسیار زیادی به گوسفند شکم سیاه باربادوس دارد.

راز بقا: کامرون یا کوتوله کامرونی یک نژاد گوسفند اهلی کامرون است. این نژاد متعلق به گروه نژاد‌های کوتوله آفریقای غربی است که برخی از آن‌ها به اروپا صادر شده است.

ویژگی‌های گوسفند کامرون

به گزارش راز بقا، کوتوله کامرونی یک گوسفند مقاوم است. به طور معمول قهوه‌ای با شکم سیاه و دارای نشانه‌های سیاه روی سر و پاهاست. دارای یک پوشش مو، و در زمستان یک زیر پوشش خوبی ایجاد می‌کند. موی این گوسفند در بهار می‌ریزد. داشتن پشم در آفریقا به دلیل نوع آب و هوا یک ضرر محسوب می‌شود بنابراین این گوسفند‌ها خود را با آب و هوای آفریقا سازگار کرده‌اند.

چشمان درشت و برجسته گوسفندان کامرون در دو طرف سر آن‌ها قرار دارد تا میدان دید ۲۷۰ درجه را به آن‌ها بدهد. این به آن‌ها کمک می‌کند که مراقب شکارچیان باشند. زاویه دید آن‌ها بسیار زیاد است گویی که در پشت سر خود هم چشم دارند. وزن یک گوسفند نر کامرون به ۳۰ کیلوگرم و ماده به ۲۰ کیلوگرم می‌رسد. به همین دلیل وزن سبک به «کوتوله آفریقایی» معروف شده است. همچنین این گوسفند شباهت بسیار زیادی به گوسفند شکم سیاه باربادوس دارد.

میش‌ها باروری خوبی دارند و زود بالغ می‌شوند. آن‌ها هر دو سال سه بره می‌زایند. دوره بارداری آن‌ها ۵ ماهه است و در اواخر زمستان یا اوایل بهار زایمان می‌کنند. طول عمر این گوسفند کوچک آفریقایی بین ۱۰ تا ۱۲ سال است.

این نژاد کوچک گوسفند ابتدا در غرب آفریقا برای تولید گوشت پرورش داده شد، اما از آن زمان در اروپا اهلی شده است. از آنجایی که این گوسفند‌ها نیازی به پشم‌چینی ندارند، به عنوان چرنده نیز استفاده می‌شوند یا به عنوان همراه نگهداری می‌شوند. آن‌ها مو‌های ضخیم و سفتی دارند که با یک لایه زیرین اضافی در زمستان که به طور خودکار در بهار از بین می‌رود، تقویت می‌شود. ماده‌ها هیچ شاخی ندارند، در حالی که قوچ‌ها دارای شاخ‌های مارپیچی، یال و غبغب هستند. از طرف دیگر پوشش موی گوسفند نر کامرونی از ماده‌ها ضخیم‌تر است.

به گزارش راز بقا؛ تخمین زده می‌شود که جمعیت این گوسفند‌ها کمتر از ۱۰۰۰ رأس باشد. آن‌ها اغلب در پارک‌های مزرعه، باغ وحش‌ها و گاهی اوقات در مجموعه‌های خصوصی یافت می‌شوند. گوسفندان کامرونی به دلیل انعطاف پذیری و حداقل مشکلات سلامتی خود شناخته شده اند که همین امر پرورش آن‌ها را بدون دردسر می‌کند. رنگ رایج آن‌ها قهوه‌ای است که با شکم، سر و پا‌های سیاه رنگ تکمیل می‌شود.

برای مطالعه بیشتر بخوانید:

اولاد جلال؛ گوسفند دم دراز الجزایری که استاد بیابان‌گردی‌ست و از مروارید گران‌تر است!

گوسفند تک‌شاخ؛ عجیب‌ترین گوسفند جهان که از دل افسانه‌ها بیرون آمد و ۲۰ سال زندگی کرد!

گوسفند شکم‌سیاه «باربادوس»؛ گوسفندی شبیه «بز» و بسیار خشن که به سگ‌ها هم حمله می‌کند!

گوسفند «مرینوس»؛ گوسفندی به گرانی الماس که صادرات آن اعدام داشت!

به گزارش راز بقا، گوسفندان کامرونی علف می‌خورند و شکاف لب بالایی‌شان به آن‌ها کمک می‌کند تا خیلی نزدیک به زمین چرا کنند. این چرای نزدیک، حاصلخیزی علفزار‌هایی را که از آن تغذیه می‌کنند، بهبود می‌بخشد. گیاهان، علف‌ها، برگ‌ها، جوانه‌ها و شاخه‌های درختان از مهمترین موارد تغذیه گوسفند کامرون محسوب می‌شود.

به گزارش راز بقا؛ گوسفند کامرونی یکی از قدیمی‌ترین نژاد‌های بازمانده در جهان است. توسط انسان در آفریقا، در اصل در کامرون و سایر کشور‌های اطراف در غرب آفریقا پرورش داده شده است. این نژاد در اروپا نیز اهلی شده و عمدتاً برای تولید گوشت استفاده می‌شود.

برخلاف برخی دیگر از گوسفندان، گوسفندان کامرونی فاقد پشم هستند، اما مو‌های ضخیم و محکمی دارند و در طول ماه‌های زمستان یک پوشش اضافی دارند. این پوشش زمستانی پس از رسیدن بهار به طور خودکار ریخته می‌شود. آن‌ها بیشتر به دلیل رنگ قهوه‌ای منحصر به فرد خود با لکه‌های سیاه سر، شکم و پا‌ها شناخته می‌شوند.

گوسفندان کامرون گیاهخوار هستند و علف و برگ می‌خورند. گونه اصلی این گوسفند وحشی است و بعدا اهلی شده‌اند. نکته خاص در مورد این نژاد این است که آن‌ها به معنای واقعی پشم ندارند و این گونه گوسفندان بیشتر در آب و هوای گرمسیری یافت می‌شوند.