خفاش سفید هندوراس؛ عجیب‌ترین خفاش جهان که رفتار جنسی و جفت‌گیری متفاوتی دارد!

راز بقا: خفاش سفید هندوراس که با نام «خفاش چادرساز سفید کارائیب» نیز شناخته می‌شود و گونه‌ای از خفاش است که در هندوراس، نیکاراگوئه، کاستاریکا و بخش‌های غربی پاناما یافت می‌شود. این خفاش در بین همه خفاش‌ها منحصر به فرد است، زیرا دارای یک خز متمایز و کاملاً سفید است که تنها در شش گونه از بیش از ۱۳۰۰ گونه خفاش وجود دارد. آن‌ها بینی و گوش‌های زرد رنگ و روی بال‌های خود یک غشای سیاه دارند.

ویژگی‌های زیستی و ظاهری خفاش سفید هندوراس

این خفاش نام «چادرساز» را به خود می‌گیرد، زیرا از برگ‌های گیاه که آن‌ها را با دندان‌هایش برش می‌دهد «چادر» می‌سازد. این خفاش‌ها در طول روز در چادر‌ها می‌خوابند.

خفاش سفید هندوراس یکی از دو گونه کوچک خفاش است که میوه خوار هستند به این معنی که از میوه تغذیه می‌کند. در واقع، یک نوع انجیر را ترجیح می‌دهد و به دنبال درختان انجیر است.

میانگین برد خانه یکی از این خفاش‌ها کمتر از یک چهارم مایل مربع است و دانشمندان در تلاشند تا ببینند چگونه این خفاش می‌تواند با چنین منبع غذایی محدودی زنده بماند. گفته می‌شود احتمالاً منابع غذایی مکمل نیز در تغذیه این خفاش عجیب و غریب دخیل هستند.

رفتار‌های تولید مثلی خفاش سفید هندوراس عمدتا ناشناخته است. گمانه زنی‌ها نشان می‌دهد که تولد‌ها در آوریل و سپتامبر اتفاق می‌افتد. ماده‌های باردار در کاستاریکا در ماه‌های فوریه، مارس، ژوئن، ژوئیه و آگوست مشاهده شده اند.

این خفاش فقط یک بچه به دنیا می‌آورد و مادران تا شش بار در شب به چادر برمی‌گردند تا به بچه‌ها غذا بدهند. بچه‌ها می‌توانند در سن ۳ تا ۴ هفتگی پرواز کنند. گفته می‌شود خفاش سفید ماده هندوراسی می‌تواند دو بار در یک سال تقویمی باردار شود، اگرچه هنوز کاملاً ثابت نشده است.

فاصله بین کشف اولین خفاش سفید هندوراس در سال ۱۸۹۸ و کشف دوم در سال ۱۹۶۳ حدود ۶۰ سال بود..

از دست دادن زیستگاه خفاش سفید هندوراس در قالب تبدیل به زمین کشاورزی و افزایش جمعیت انسانی، تهدید اصلی این گونه خفاش سفید است و به همین دلیل در معرض خطر است. از آنجایی که این خفاش عمدتاً از یک گونه انجیر تغذیه می‌کند، از دست دادن زیستگاه به شدت بر تعداد جمعیت تأثیر می‌گذارد.

حقایق جالب خفاش سفید هندوراس

آن‌ها با ساختن چادر‌های V شکل وارونه در برگ‌های گیاه هلیکونیا لانه می‌کنند. با بریدن رگبرگ‌های برگ با دندان‌هایشان، آن‌ها را به شکل V در می‌آورند، که برای پناه گرفتن و خوابیدن بین ۱ تا ۱۵ خفاش کافی است. آن‌ها با هم جمع می‌شوند. چادر‌های جدید به طور منظم ایجاد می‌شوند، زیرا از بین رفتن برگ‌ها باعث مرگ آن‌ها می‌شود.

چادر‌های برگ به محافظت از آن‌ها در برابر باران، آفتاب داغ و شکارچیان کمک می‌کند. خفاش سفید به سقف چادرش می‌چسبد و برگ‌ها معمولاً ۶ فوت از کف جنگل‌های بارانی فاصله دارند و متراکم هستند و به دور از خطرات قرار گرفته‌اند.

خز سفید خفاش سفید هندوراسی آن‌ها را «نامرئی» می‌کند. از آنجا که نور خورشید از میان برگ‌های سبز رنگ عبور می‌کند، پوشش خز سفید این خفاش سبز به نظر می‌رسد و اگر ثابت بماند، عملاً ناپدید می‌شود.

خفاش سفید هندوراس در چادر خود بی حرکت می‌ماند. آن‌ها آنقدر از حفاظت خود مطمئن هستند که خفاش پرواز نمی‌کند یا سعی نمی‌کند از یک تهدید فرار کند، مگر اینکه ساقه برگ‌هایی که خفاش از آن ساخته شده واقعاً مختل شود.

خفاش‌های سفید هندوراس برای پیمایش در شب به پژواک و همچنین وسایل سنتی‌تری برای ارتباط متکی هستند. خفاش‌های سفید هندوراس به‌جای تکیه بر سونار مانند بسیاری از خفاش‌ها، از طریق لمس و ابزار‌های بصری نیز با یکدیگر تعامل دارند.

خفاش سفید هندوراس دارای یک پوشش محافظ UV است. اعتقاد بر این است که یک غشای سیاه که ضخیم است و جمجمه خفاش را می‌پوشاند، از آن در برابر تأثیرات اشعه فرابنفش خورشید محافظت می‌کند.

خفاش سفید اشتهای خاصی به انجیر و گونه خاصی از انجیر به نام Ficus colubrinae دارند. در حالی که گونه‌های دیگر انجیر گهگاه مصرف می‌شوند، خفاش سفید هندوراس درختان Ficus colubrinae را ترجیح می‌دهد که کیفیت بالایی دارند یا میوه‌های زیادی را به یکباره تولید می‌کنند. از آنجایی که روی خوردن انجیر متمرکز است، در جستجوی غذا و خوردن سایر میوه‌ها نیز مهارت کمتری دارد.

خفاش سفید هندوراسی سبک زندگی چندهمسری دارد. هر چادر خانه یک نر مجرد و حداکثر شش ماده خواهد بود. در طول فصل جفت گیری، خفاش نر با گروه ماده جفت می‌شود.

طول بال‌های این خفاش کوتوله بیش از ۱۰ سانتی متر نیست. آن‌ها واقعا ریز هستند. 

خفاش سفید هندوراس از معدود گونه‌های خفاش است که دم ندارد. خفاش‌ها معمولاً از دم خود برای برخاستن استفاده می‌کنند تا نیروی رانش و بلند کردن بیشتر را ایجاد کنند، اما این خفاش بر خلاف سایر خفاش‌ها دم ندارد. 

آن‌ها اصلا حیوانات خانگی خوبی نیستند. جدا از اندازه کوچک و فضای مورد نیاز برای نگهداری آنها، شبیه سازی محیط دقیق برای زنده ماندن خفاش سفید هندوراس در اسارت تقریبا غیرممکن است.

حتی اگر به یک منبع بی پایان از انجیری که آن‌ها می‌خورند دسترسی باشد، عدم تطابق با نیاز‌های جفت‌گیری احتمالاً منجر به مشکلات سلامتی خفاش‌ها می‌شود.

خفاش سفید هندوراسی در تضاد با کلیشه خفاش‌هاست. این خفاش نه تنها در غار زندگی نمی‌کند، بلکه رنگ تیره‌ای هم ندارد تا از کشف آن توسط شکارچیان محافظت شود. این‌ها خفاش‌های بسیار کوچک با بینی و گوش‌های رنگارنگ هستند.

رنگ زرد بینی، گوش‌ها و لب‌های آن توسط «کاروتنوئیدها» تولید می‌شوند و این تنها پستاندار شناخته‌شده‌ای است که غلظت کافی از این رنگدانه برای تغییر رنگ پوست دارد. به همین دلیل آن‌ها اکنون برای مبارزه با دژنراسیون ماکولا در انسان توسط دانشمندان مورد تحقیق و بررسی قرار می‌گیرند. 

نتیجه این است که خفاش سفید هندوراس قادر به تبدیل لوتئین آزاد به لوتئین استری است. لوتئین یک رنگدانه کاروتنوئیدی کلیدی برای جلوگیری از آسیب به شبکیه و بینایی است. محققان امیدوارند که مطالعه خفاش‌ها به درمان‌های بالقوه برای انسان‌هایی که دارای تاری دید هستند کمک کند.