داستان شگفت‌انگیز مورچه‌هایی که برای پیشرفت به آمریکا مهاجرت می‌کردند!

راز بقا: به‌ ازای هر انسان، حدود یک میلیون و دویست و پنجاه هزار مورچه روی زمین وجود دارد. مورچه‌ها از حدود ۱۰۰ میلیون سال پیش و هم‌زمان با دایناسور‌ها روی زمین حضور داشته‌اند. در آن دوران، مورچه‌ها به‌صورت گروهی زندگی نمی‌کردند و با انقراض دایناسور‌ها و خالی شدن زمین از موجودات غول‌پیکر، کم‌کم شروع به همزیستی کرده و کلونی‌ها را تشکیل دادند.

به گزارش راز بقا در سال ۱۹۶۲، ویلسون، محقق زیست‌شناسی، متوجه شد که مورچه‌ها برای ارتباط از سیگنال‌های شیمیایی استفاده می‌کنند. این روش آن‌قدر کارآمد است که امروزه الگوریتم‌های هوش مصنوعی برای طبقه‌بندی اطلاعات، یافتن بهترین الگو‌های مصرف و ... از آن بهره می‌برند.

مورچه‌ها کاملاً وقف کلونی و ملکه هستند و وجودیت و هدف زندگی‌شان در خدمت گروه است. کلونی‌های مختلف مورچه دائماً در حال جنگ با یکدیگرند. آن‌ها با هم می‌جنگند، تخم‌های کلونی‌های دیگر را می‌خورند و در موارد نادر، پس از قتل ملکه و فتح کلونی، مورچه‌های باقی‌مانده را به بردگی می‌گیرند و از آن‌ها کار می‌کشند. در قرن ۱۹ و در کشور آرژانتین، در دلتای پارانا، سه خانواده‌ی مورچه‌های ارتشی (army ant)، آتشین (Fire ant) و آرژانتینی (Argentine ant) زندگی می‌کردند.

مورچه‌های ارتشی از مرگ‌بارترین‌ها بودند. آن‌ها خانه‌ی ثابت نداشتند و هر جا که می‌توانستند زندگی می‌کردند و هر چیزی که در مسیرشان بود را نابود می‌کردند. به گزارش راز بقا یک مورچه‌ی ارتشی می‌تواند روزانه ۵۰۰ موجود مختلف را بکشد و همین امر باعث وحشت دیگر مورچه‌ها از آن‌ها می‌شود؛ به طوری که با رسیدن این مورچه‌ها، مکانیزم تخلیه را شروع می‌کنند. در این مکانیزم، مورچه‌ها تخم‌ها و ملکه را برداشته و کل کلونی را تخلیه می‌کنند.

مورچه‌های آتشین سمی هستند و بقیه‌ی حشرات را با سم خود به‌راحتی از بین می‌برند.

در نهایت، مورچه‌های آرژانتینی با طول تنها ۲ تا ۳ میلی‌متر، بدون هیچ سلاح دفاعی، بین دو خانواده‌ی مرگ‌بار دیگر زندگی می‌کنند. این مورچه‌ها به‌ازای هر ۱۲۰ مورچه‌ی کارگر، یک ملکه دارند و هر ملکه روزانه ۱۲۰ تخم می‌گذارد. این عامل باعث تعداد بسیار زیاد این مورچه‌ها شده و دلیل اصلی بقای آن‌ها است؛ چراکه با وجود تلفات فراوان، به‌سرعت تولیدمثل کرده و خود را بازسازی می‌کنند.

در اواخر قرن ۱۹، با آغاز رفت‌وآمد قطار‌ها بین آمریکای جنوبی و شمالی، یکی از مورچه‌های آرژانتینی وارد شهر نیواورلئان آمریکا شد و در آنجا بدون رقیب خاصی شروع به افزایش تعداد کرد. به گزارش راز بقا تعداد آن‌ها به شکل حیرت‌انگیزی افزایش یافت و با افزایش جمعیتشان، هر دشمنی را مغلوب می‌کردند. آن‌ها سپس به کالیفرنیا، آلاباما و تگزاس راه یافتند و در سراسر آمریکا پراکنده شدند.

این مورچه‌ها ۹۰ درصد ملکه‌های خود را که ممکن بود دچار جهش ژنتیکی شوند، می‌کشتند تا از جهش جلوگیری کرده و همه از یک نوع باقی بمانند و هیچ‌گاه یکدیگر را دشمن ندانند. قانون آن‌ها فقط کشتن هر موجودی بود که بوی ناآشنا می‌داد.

مورچه‌های آرژانتینی با کشتی‌های بخار به اروپا راه یافتند و از آنجا به شرق دور و چین و ژاپن رسیدند و حتی به استرالیا نیز نفوذ کردند و در مدت کوتاهی در سراسر جهان به جز قطب‌ها پراکنده شدند.

در دهه‌ی ۱۹۳۰، مورچه‌های آتشین قرمز که دشمن مورچه‌های آرژانتینی بودند، با قابلیت‌های بقا و مبارزه‌ی بالا وارد آمریکا شدند و شروع به گسترش کردند. به گزارش راز بقا این موجودات نیش سمی داشتند و همه جا پراکنده شدند. آمریکایی‌ها تمام تلاششان را با سم‌پاشی، تله‌گذاری و حتی بمباران هوایی از بالای هواپیما کردند تا این مورچه‌ها را منقرض کنند، اما آن‌ها شکست‌ناپذیر بودند.

خیلی زود مورچه‌های آتشین با مورچه‌های آرژانتینی مواجه شدند و نبردی سخت آغاز شد. نبردی که این‌بار برابر نبود؛ مورچه‌های آتشین با قدرت بیشتر در آلاباما مبارزه را شروع کردند. نبردی که کیلومتر‌ها طول داشت و تلفات آن به‌راحتی از چند ده میلیون گذشت. در نهایت، مورچه‌های آتشین پیروز شدند و مناطق جنوبی آمریکا را تصرف کردند.

در سال‌های گذشته، مورچه‌های آتشین به استرالیا، نیوزیلند و حتی چین راه یافتند و با ساکن شدن آن‌ها در این مناطق، مورچه‌های آرژانتینی باید خود را برای نبردی بزرگ آماده کنند.