کوسه‌های سرچکشی، چکش خود را از کجا آوردند؟

راز بقا: دانشمندان دانشگاه فلوریدا در نگاهی بی‌سابقه به یکی از عجیب‌ترین و جذاب‌ترین حیوانات اقیانوس اقیانوس پرداخته‌اند؛ کوسه سرچکشی! (Bonnetheads) چگونگی پیدایش کوسه‌های سر چکشی و تغییر شکل جمجمه‌شان به شکل چکش‌ هدف تحقیق آن‌ها بوده است تا درباره این آبزیان جالب اطلاعات بیشتری کسب کنند.

 به گزارش رازبقا، یک استاد زیست‌شناسی که بر این مطالعه جدید نظارت داشت، گفت: «این نگاهی به نحوه تشکیل هیولاهاست؛ بینشی از توسعه یک شگفتی از طبیعت که قبلاً ندیده‌ایم و ممکن است نتوانیم دوباره ببینیم.»

این مطالعه نشان می‌دهد که جنین این کوسه‌ها چگونه تقریباً در نیمه‌ی راه بارداری، به‌طور ناگهانی سرشان پهن می‌شود. جمجمه در حال رشد، چشمان در حال رشد آن‌ها را در زوایایی غیرطبیعی بیرون می‌راند.

در هفته‌های بعد، جلوی چکش در حالی که به سمت عقب به سمت آبشش‌ها فشار می‌آورد، گرد می‌شود و شکل نهایی بیل مانندش را ایجاد می‌کند. چند ماه بعد، کوسه کاملاً شکل گرفته و به دنیا می‌آید.

کوسه سرچکشی در خلیج مکزیک و اقیانوس اطلس فراوان است و زمانی را در نزدیکی ساحل می‌گذراند، بنابراین این مطالعه آن‌ها را نسبتاً آسان کرده است.

بیشتر ماهی‌ها و بسیاری از کوسه‌ها تخم‌هایی می‌گذارند که به راحتی می‌توان آن‌ها را جمع‌آوری و در آزمایشگاه بررسی کرد. سرچکشی‌ها، بچه را زنده به دنیا می‌آورند که تماشای رشد جنین را بسیار دشوار می‌کند. بسیاری از گونه‌ها در خطر انقراض هستند و برداشت کوسه‌ها برای مطالعه بچه‌های آن‌ها ممنوع است.

تیم مطالعاتی از نمونه‌های موجود نهایت استفاده را برد. این تیم به جنین‌هایی که از سر چکشی‌های صید شده در طول مطالعات بیولوژیکی دیگر حفظ شده بود، دسترسی پیدا کردند و هیچ کوسه اضافی برای تکمیل مطالعه آسیب ندید. به دلیل دشواری مطالعه سر‌چکشی‌ها، دانشمندان می‌گویند که چنین نگاه دقیقی به رشد آن‌ها ممکن است دیگر هرگز تکرار نشود.

این مطالعه توسط دانشمندان منتشر شد و به آزمایش‌های آینده برای تعیین اینکه چگونه سر چکشی‌ها شکل سر خود را کنترل می‌کنند و چرا ویژگی‌های غیرعادی خود که تصور می‌شود بر روی میدان دید و توانایی تشخیص حرکات الکتریکی طعمه تاثر دارد را تکامل می‌دهند، کمک می‌کند.

حقایقی جالب درباره کوسه سرچکشی

• سر این کوسه از نظر ظاهری گردتر است. علاوه بر این، سر فاقد فرورفتگی در لبه قدامی خود است. دندان‌های آن شامل دندان‌های عقبی بزرگ و مولاری فرم است. لوب بالایی باله دمی به طور قابل توجهی بزرگتر از لوب پایینی است.
• گیره‌های بیرونی واقع در قسمت زیرین بدن (جلوتر از باله دمی) سرچکشی‌های نر را متمایز می‌کند. حداکثر اندازه آن‌ها ۱۵۰ سانتی متر و حداکثر وزنشان ۱۱ کیلوگرم است.
• رژیم غذایی آن‌ها عمدتاً شامل آبزیان سخت‌پوست (مانند خرچنگ، میگو، ایزوپود و حتی خرچنگ) است.
• مشاهدات در آب‌های فلوریدا نشان می‌دهد که فصل جفت‌گیری آن‌ها بهار و پاییز یا در تمام طول سال وجود دارد. مشاهدات در داخل آب‌های برزیل نیز نشان می‌دهد که فصل جفت گیری در بهار اتفاق می‌افتد.
• طول عمر این ابزی تقریباً ۱۲ سال است.
• آن‌ها معمولاً در مصب ها، خلیج‌ها و کانال‌های کم‌عمق، زمین‌های گلی و شنی و زیستگاه‌های صخره‌ها یافت می‌شوند. سرچکشی‌ها اغلب در عمق ۱۰ تا ۲۵ متری هستند، با این حال، برخی از گونه‌ها ممکن است در عمق ۸۰ متری یا بیشتر یافت شوند.
• علاوه‌بر‌این، این گونه‌ها به بهره‌برداری از مناطق کم عمق‌تر موج سواری و جزر و مدی معروف هستند.
• این کوسه‌ها معمولاً در گروه‌های ۳ تا ۱۵ تایی و به ندرت به صورت فردی مشاهده می‌شوند.