












راز بقا: دهانقورباغهای خاکی (Tawny Frogmouth) پرندهای شبزی بومی استرالیاست که اغلب با جغدها اشتباه گرفته میشود، چراکه رنگبندی و عادات شبانهاش شبیه به آنهاست.
به گزارش راز بقا، اما این پرنده در واقع به شبپرکها نزدیکتر است تا جغدها. با ظاهری خاص، سکون عجیب و مهارت بالای استتار، دهانقورباغهای یکی از عجیبترین و ناشناختهترین پرندگان نیمکره جنوبی به شمار میرود.
به گزارش راز بقا، دهانقورباغهای خاکی پرندگانی با اندازه متوسط، منقار پهن، چشمان زرد درخشان و پرهایی به رنگهای خاکستری، قهوهای، سیاه و سفید هستند که بهخوبی با تنه درختان اُکالیپتوس ترکیب میشود. این ویژگی به آنها اجازه میدهد تا در طول روز بیحرکت روی شاخهها بنشینند و مانند تکهای از چوب خشک یا شاخه شکسته به نظر برسند.
آنها برای تقویت این توهم، بدنشان را میکشند و منقارشان را رو به بالا نگه میدارند تا دقیقاً با بافت و رنگ شاخه درخت یکی شوند.
با وجود شباهت ظاهری به جغد، دهانقورباغهایها چنگالهای قوی یا منقار تیز برای شکار ندارند. بلکه از دهان پهن و گشاد خود برای شکار حشرات، عنکبوتها و مهرهداران کوچک استفاده میکنند. همین دهان وسیع است که دلیل نامگذاری این پرنده به نام «دهانقورباغهای» (Frogmouth) بوده است.
دهانقورباغهایها شبفعالاند و بیشتر در زمان غروب و سپیدهدم شکار میکنند. آنها معمولاً تنها زندگی میکنند یا در قالب جفتهای دائمی که پیوندهای عمیقی با یکدیگر دارند. شکار مورد علاقهشان شامل حشرات، پروانهها، سوسکها، حلزونها، کرمها و گاه مارمولکها یا جوندگان کوچک است.
برای مطالعه بیشتر بخوانید:
برخلاف جغدها، آنها شکار خود را تعقیب نمیکنند بلکه ساکت و بیحرکت منتظر میمانند و با یک حرکت سریع طعمه را با منقار خود میقاپند. دید شبانه عالی و سکون ماهرانه آنها را به شکارچیانی کمصدا و کارآمد تبدیل کرده است.
به گزارش راز بقا، فصل زادآوری این پرندگان در بهار و تابستان استرالیا، از آگوست تا دسامبر اتفاق میافتد. جفتها آشیانههایی ساده و شلخته از شاخهها روی شاخههای افقی درخت میسازند و بین ۱ تا ۳ تخم میگذارند. هر دو والد وظیفه گرم کردن تخمها و تغذیه جوجهها را بر عهده دارند.
جوجهها ابتدا ناتوان و پُرزدار به دنیا میآیند، اما رشد سریعی دارند و طی ۲۵ تا ۳۵ روز پرواز را میآموزند. دهانقورباغهای خاکی در طبیعت بین ۱۰ تا ۱۴ سال عمر میکنند و در اسارت حتی تا ۲۰ سال هم زنده ماندهاند.
وفاداری جفتها به یکدیگر چشمگیر است. در صورت از دست دادن جفت، ممکن است مدتها تنها بمانند و جفت جدیدی انتخاب نکنند. آنها در فصلهای سرد میتوانند وارد حالت نیمهخواب (torpor) شوند و با کاهش سوختوساز، انرژی خود را حفظ کنند؛ قابلیتی که در میان پرندگان نادر است.
به گزارش راز بقا، دهانقورباغهای خاکی پرندهای است پر از شگفتی. یکی از عجیبترین ویژگیهای آن استتاری چنان کامل است که نهتنها شکارچیان بلکه پرندهشناسان باتجربه را هم فریب میدهد. حتی در باغوحشها نیز بازدیدکنندگان از چند قدمی آن عبور میکنند بیآنکه متوجه حضورش شوند.
رفتار دفاعیاش هم شگفتانگیز است: وقتی احساس خطر میکند، بدنش را میکشد، سر را بالا میگیرد، چشمها را نیمهباز نگه میدارد و مانند تکه چوبی خشک بیحرکت میماند تا در محیط حل شود.
گرچه پرندهای آرام و بیصداست، اما صدایی عجیب و کمفرکانس مانند «اوم – اوم - اوم» تولید میکند که شبیه صدای باد یا ماشینآلات دوردست است و حالتی وهمآلود دارد.
یکی دیگر از رفتارهای عجیب آن، تقتقکردن منقار در هنگام ترس یا هشدار است؛ صدایی مانند زدن دندانهای چوبی به هم. همچنین اطراف منقار این پرنده، پرزهایی وجود دارد که مانند سبیل عمل کرده و در تاریکی به شناسایی طعمه کمک میکنند.
آشیانهسازیاش هم غیرعادی است: تودهای سست از شاخهها که گاهی تخمها از آن به زمین میافتند! همهی این ویژگیها باعث شدهاند که این پرنده بیشتر شبیه خیال در جنگل به نظر برسد تا یک پرنده واقعی.