بز غشی؛ بز آمریکایی عجیبی که ۹۰ کیلو وزن دارد و دائما غش می‌کند!

راز بقا: بز میتونیک یا بز غش تنسی یک نژاد آمریکایی از بز‌هاست. مشخصه این بز یک بیماری ارثی است که باعث سفت شدن عضلات یا افتادن آن در هنگام هیجان شود. چهار بز از این نوع در دهه ۱۸۸۰ به تنسی آورده شدند. بز‌های میتونیک برای تولید گوشت پایدار کمتر ترجیح داده می‌شوند. 

به گزارش راز بقا، بز میوتونیک در تاریخ برای تحقیق و روشن شدن نقش کلراید در تحریک عضلانی مهم است و به همین دلیل بیشتر نقش تحقیقاتی داشته است. بز‌های غشی برای اولین بار در دهه ۱۸۸۰ به شهرستان مارشال، تنسی آورده شدند. 

بز غشی اولین بار در ادبیات علمی در سال ۱۹۰۴ توصیف شد و در سال ۱۹۳۹ به عنوان «میتونی مادرزادی» توصیف شد. جهش در ژن این بز که باعث سفتی عضلانی می‌شود، در سال ۱۹۹۶، چندین سال پس از کشف ژن معادل در انسان و موش، کشف شد.

آزمایش‌های براون و هاروی در سال ۱۹۳۹ با بز میوتونیک سهم عمده‌ای در درک پایه‌های فیزیولوژیکی این بیماری داشت و بر بسیاری از نظریه‌های دیگر میتونی و علل آن تأثیر گذاشت. در سال ۲۰۱۹ وضعیت حفاظت از این بز به عنوان «در معرض خطر» در پایگاه داده سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد تعیین شد.

ویژگی‌های ظاهری و رفتاری بز غشی

به گزارش راز بقا؛ بز‌های میتونیک در مقایسه با سایر نژاد‌های بز از نظر خصوصیات بسیار متفاوت هستند و دارای ویژگی‌های خاصی هستند که سایر نژاد‌های بز فاقد آن هستند. به طور مشخص، شکل گیری سر و بدن آن‌ها متفاوت است. بز‌های میتونیک بدنی پهن و توده سنگین تری دارند. وضعیت عضلانی بز‌های میوتونیک معمولاً منجر به افزایش توده عضلانی با ساختار وسیع‌تر می‌شود.

برای مطالعه بیشتر بخوانید:

بز «آراپاوا»؛ کمیاب‌ترین و باارزش‌ترین بز جهان که در آستانه انقراض است

بز جَمناپاری؛ بز غول‌پیکر هندی که ترسناک‌ترین بز جهان است

بز غشی کمی کوچکتر از نژاد‌های معمولی بز است و ۴۳ تا ۶۴ سانتی متر قد دارند و می‌توانند از ۲۷ تا ۷۹ کیلوگرم وزن داشته باشند. نرها، می‌توانند تا ۹۰ کیلوگرم وزن بگیرند. پهنی در سرتاسر پشت و شانه‌ها به دلیل تراکم عضلانی نشان داده می‌شود. 

آن‌ها دارای چشم‌های بزرگ و برجسته در قالب حفره‌های بلند هستند که تمایل به بیرون زدگی دارند که از ویژگی‌های نسبتاً متمایز این بز محسوب می‌شود. برای این ویژگی گاهی اوقات آن‌ها را «باگ چشم» می‌نامند. سر‌ها به طول متوسط با پوزه پهن تمایل دارند. آرواره‌ها نیز پهن و متمایز هستند. صورت بز غشی معمولاً صاف یا محدب است.

گوش‌ها معمولاً به اندازه طبیعی و نزدیک‌تر به صورت هستند و موج‌هایی را در نیمه طول گوش نشان می‌دهند. شاخ‌ها معمولاً بزرگ هستند و بین ۲۵ تا ۵۱ میلی متر هستند. گردن آن‌ها دارای ماهیچه فشرده و گردتر از نژاد‌های شیری دارد. پوست گردن بسیاری از نر‌ها چروکیده و ضخیم است. گردن همچنین می‌تواند به صورت افقی باشد و بنابراین، در این حالت سر به سمت پایین قرار می‌گیرد. 

بز‌های میتونیک حیواناتی هوشیار هستند که نسبت به سایر نژاد‌های بز ساکت ترند. سایر ویژگی‌های متمایز مهم بز میوتونیک عبارتند از: بسیار آموزش‌پذیر، سرسخت، سازگاری با زمین‌های کم نهاده و ایجاد پیوند‌های متقابل که منجر به قدرت بدنی بالا و سلامتی می‌شود.

مو‌های آن‌ها می‌تواند کوتاه یا بلند باشد و تعداد خاصی در ماه‌های سردتر مقدار زیادی پشم کشمیر تولید می‌کنند. پوشش بدن آن‌ها می‌تواند هر رنگ یا طرحی را نشان دهد.

ریشه‌های اختلال ژنتیکی در بز غشی

این اختلال در واقع یک اختلال ارثی ژنتیکی است و در نتیجه ایجاد یک کانال کلرایدی در ماهیچه‌های اسکلت است. میتونی مادرزادی می‌تواند در قالب یک صفت غالب اتوزومال (به همراه نفوذ ناقص) یا یک ویژگی مغلوب به ارث برسد. به همین دلیل شدت اختلال در بز‌های غشی متفاوت است و یکسان نیست. این تغییر کوچک باعث می‌شود که کانال کلراید در رشته‌های عضلانی رسانایی یون‌های کلرید کاهش یابد.

اختلال بز میتونیک بسیار شبیه به همین اختلال در انسان است که به عنوان میتونی مادرزادی شناخته می‌شود. آن‌ها از این جهت شبیه هستند که هم انسان و هم بز معمولاً تحت تأثیر این بیماری قرار نمی‌گیرند و می‌توانند کم و بیش زندگی کاملاً عادی داشته باشند.

مشابه بزها، در انسان این بیماری به عنوان یک اختلال کانال کلرایدی شناخته می‌شود که به دلیل آرام‌سازی تاخیری عضلانی شناخته می‌شود، و همچنین به دلیل جهش در ژن کانال کلراید عضله اسکلتی ایجاد می‌شود. همچنین، مانند بز، می‌تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد.