پانگولین؛ دایناسور کوچکی که زبانش از بدنش بلندتر است و چینی‌ها برای تقویت قوای جنسی آن را می‌خورند!

راز بقا: پانگولین یا «مورچه خوار فلس دار» پستانداری از راسته Pholidota است. اندازه این گونه‌ها از ۳۰ تا ۱۰۰ سانتی متر بر اساس نوع گونه متغیر است. تعدادی از گونه‌های پانگولین منقرض شده نیز شناخته شده است. در سپتامبر سال گذشته، ۹ گونه گزارش شد که در رده پانگولین‌های منقرض شده قرار گرفتند. 

به گزارش راز بقا، کلمه پانگولین (pangolin) از کلمه‌ای مالایی به نام پنگولونگ (penggulung) گرفته شده است. پنگولینگ به معنای غلتیدن است و دقیقا نشان دهنده رفتار پانگولین‌ها در زمانی است که احساس خطر می‌کنند. پانگولین‌ها در این مواقع خود را شبیه به توپی یا چرخی جمع کرده و با چرخیدن و قل خوردن از محل دور می‌شوند. 

در مجموع ۸ گونه مورچه خوار پانگولین در دنیا تاکنون شناخته شده است. این گونه‌ها عبارتند از پانگولین چینی، پانگولین هندی، پانگولین سندی و پانگولین فیلیپین که در آسیا ساکن هستند و پانگولین درختی، پانگولین دم دراز، پانگولین غول پیکر و پانگولین زمینی به نام تمنیک (Temminck) که در آفریقا زندگی می‌کند. 

پانگولین‌ها دارای پوسته‌های بزرگ و محافظ از جنس کراتین هستند که از نظر مواد شبیه به ناخن‌های دست و پا هستند و پوست را می‌پوشانند. آن‌ها تنها پستانداران شناخته شده با این ویژگی هستند. 

آن‌ها بسته به گونه در درختان توخالی یا گودال‌ها زندگی می‌کنند. پانگولین‌ها شب زنده دار هستند و رژیم غذایی آن‌ها عمدتاً از مورچه‌ها و موریانه‌ها تشکیل شده است که با استفاده از زبان دراز خود آن‌ها را شکار می‌کنند.

آن‌ها معمولاً حیوانات منفردی هستند و فقط برای جفت گیری ملاقات می‌کنند و یک تا سه فرزند تولید می‌کنند که حدود دو سال آن‌ها را پرورش می‌دهند. 

پانگولین‌ها ظاهراً شبیه آرمادیلو‌ها هستند، اگرچه این دو ارتباط نزدیکی با هم ندارند. آن‌ها فقط دستخوش تکامل همگرایانه شده اند. پانگولین‌ها توسط شکار غیرقانونی (به خاطر گوشت و فلس هایشان که در طب سنتی استفاده می‌شود) و جنگل زدایی شدید زیستگاه‌های طبیعی خود در معرض تهدید انقراض قرار دارند و در رده بیشترین قاچاق پستانداران در جهان قرار می‌گیرد. از ژانویه ۲۰۲۰، هشت گونه از پانگولین وجود دارد که وضعیت حفاظتی آن‌ها در ردیف در معرض خطر قرار گرفته است. 

ویژگی‌های پانگولین 

به گزارش راز بقا، شکل ظاهری پانگولین با فلس‌های بزرگ، سخت، روی هم و صفحه‌مانند مشخص می‌شود. پانگولین‌های تازه متولد شده دارای فلس نرم هستند، اما با بالغ شدن حیوان سخت می‌شوند. این فلس‌ها از کراتین ساخته شده اند، همان ماده‌ای که ناخن‌های انسان و پنجه‌های چهارپایان از آن ساخته شده است، و از نظر ساختاری و ترکیبی بسیار متفاوت از فلس خزندگان هستند. 

بدن فلس دار پانگولین از نظر ظاهری با مخروط کاج قابل مقایسه است. وقتی تهدید می‌شود، می‌تواند به یک توپ گرد تبدیل شود. فلس‌های روی هم قرار گرفته‌اش مانند زره عمل می‌کنند، و زمانی که بخواهد از صورتش محافظت کند صورت خودش را به زیر دمش می‌برد و به صورت یک توپ گرد در می‌آید. در حالی که با قرار دادن آن در زیر دم از صورتش محافظت می‌کند. فلس‌های این حیوان عجیب و غریب تیز هستند و در برابر شکارچیان از خود حیوان دفاع می‌کنند.

پانگولین می‌تواند یک ماده شیمیایی با بوی مضر از غدد نزدیک مقعد منتشر کنند، بویی شبیه به بوی یک راسوی متعفن آمریکایی. آن‌ها دارای پا‌های کوتاه با پنجه‌های تیز هستند که از آن‌ها برای نقب زدن در تپه مورچه‌ها و موریانه‌ها و برای بالا رفتن استفاده می‌کنند.

زبان پانگولین‌ها بسیار دراز است و مانند مورچه خوار غول پیکر و خفاش شهد لب‌لوله‌ای، ریشه زبان به استخوان لامی متصل نیست، بلکه در قفسه سینه بین جناغ و نای قرار دارد. پانگولین‌های بزرگ می‌توانند زبان خود را تا ۴۰ سانتی‌متر با قطری حدود ۰.۵ سانتی‌متر دراز کنند.

رفتارشناسی پانگولین

به گزارش راز بقا، اکثر پانگولین‌ها حیوانات شب زی هستند که از حس بویایی قدرتمند خود برای یافتن حشرات استفاده می‌کنند. پانگولین دم دراز نیز در روز فعال است، در حالی که گونه‌های دیگر پانگولین‌ها در روز به شکل توپ جمع می‌شوند و بیشتر وقت خود را در خواب می‌گذرانند. 

پانگولین‌های درختی در درختان توخالی زندگی می‌کنند، در حالی که گونه‌های زمین نشین تونل‌هایی را به عمق ۳.۵ متر حفر می‌کنند. برخی از پانگولین‌ها با پنجه‌های جلویی خم شده زیر پد پا راه می‌روند، اگرچه از کل پد پای روی اندام‌های عقب خود استفاده می‌کنند. علاوه بر این، مشاهده شده که پانگولین‌ها گا‌ها چند قدمی را روی دوپا راه می‌روند. آن‌ها شناگران خوبی نیز هستند. 

جفت‌گیری و تولید مثل پانگولین 

به گزارش راز بقا، پانگولین‌ها موجوداتی منفرد هستند و فقط برای جفت گیری به هم می‌رسند و جفت گیری معمولاً در شب پس از ملاقات پانگولین نر و ماده در نزدیکی یک آبخوری انجام می‌شود. نر‌ها بزرگتر از ماده‌ها هستند و تا ۴۰ درصد وزن بیشتری دارند. 

در حالی که فصل جفت گیری مشخصی برای آن‌ها تعریف نشده، آن‌ها معمولاً هر سال یک بار جفت گیری می‌کنند، معمولاً در تابستان یا پاییز. به جای اینکه نر‌ها به دنبال ماده‌ها باشند، نر‌ها محل خود را با ادرار یا مدفوع مشخص می‌کنند و ماده‌ها آن‌ها را پیدا می‌کنند. 

اگر رقابت بر سر یک ماده رخ دهد، نر‌ها از دم خود به عنوان چماق استفاده می‌کنند تا برای فرصت جفت گیری با او مبارزه کنند. دوره‌های بارداری بر اساس گونه‌ها متفاوت است و از ۷۰ تا ۱۴۰ روز متغیر است. ماده‌های پانگولین آفریقایی معمولاً در هر زمان یک فرزند به دنیا می‌آورند، اما گونه‌های آسیایی ممکن است از یک تا سه فرزند به دنیا بیاورند. وزن بچه پانگولین هنگام تولد ۸۰ تا ۴۵۰ گرم و طول متوسط آن ۱۵۰ میلی متر است. 

در زمان تولد، فلس‌ها نرم و سفید است و پس از چند روز، آن‌ها سفت و تیره می‌شوند تا شبیه پانگولین بالغ شوند. در مرحله آسیب‌پذیری، مادر با فرزندش در لانه می‌ماند و به او شیر می‌دهد و در صورت احساس خطر، بدن خود را دور بچه می‌پیچد. 

بچه‌ها هنگام حرکت به دم مادر می‌چسبند، اگرچه در گونه‌های حفار، ۲ تا ۴ هفته اول زندگی در لانه می‌مانند. در یک ماهگی ابتدا لانه را با سوار بر پشت مادر ترک می‌کنند. از شیر گرفتن در حدود ۳ ماهگی اتفاق می‌افتد، زمانی که بچه‌ها علاوه بر شیر شروع به خوردن حشرات می‌کنند. در ۲ سالگی، فرزندان از نظر جنسی بالغ شده و توسط مادر رها می‌شوند. 

چند فکت عجیب درباره پانگولین

به گزارش راز بقا، پانگولین از جمله جانورانی است که عجایب زیادی را با خود حمل می‌کند. این حیوان در زمان شیوع کرونا بر زبان‌ها افتاد و بیش از پیش مشهور شد. در ابتدای شیوع کرونا اعلام شد که ویروس کرونا از طریق یک خفاش وارد بدن یک پانگولین شده و پس از فرگشت در بدن پانگولین به انسان‌ها منتقل شد. 

 اما بعدا این فرضیه مورد انتقاد قرار گرفت. در هر صورت این حیوان شهرت خود را مدیون شیوع ویروس کروناست. در اینجا پنج فکت درباره پانگولین آورده می‌شود که احتمالا بسیاری از مردم نمی‌دانند. 

-  زره آن‌ها بسیار سنگین است. فلس‌های پانگولین ۲۰ درصد وزن کل بدن آن را تشکیل می‌دهد.
-    بی دندان هستند. پانگولین‌ها دندان ندارند. در عوض آن‌ها به معده سنگدان مانندی متکی هستند که برای آسیاب کردن غذا مناسب است. 
-    زره آن‌ها سلاح خطرناکی است. پانگولین‌ها از فلس‌های خود به عنوان ابزاری برای دفاع از خود استفاده می‌کنند. در صورت تهدید، پنگولین با فلس‌های خود حرکت برشی انجام می‌دهد، اگر چیزی بین آن‌ها وارد شود. این یک شوک بد برای شکارچی محسوب می‌شود. 
-    زبان آن‌ها ممکن است بلندتر از بدنشان باشد. طول زبان پانگولین می‌تواند تا ۱۶ اینچ باشد. آن‌ها از این زبان‌های فوق العاده بلند برای رسیدن به حشرات زیر زمین استفاده می‌کنند.
-    در خطر انقراض هستند. کمتر از یک سال پیش، اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت با طبقه‌بندی وضعیت پانگولین‌های آفریقا به «آسیب‌پذیر» به دلیل تأثیرات شکار غیرقانونی، تهدید پانگولین‌های آفریقا به انقراض را به رسمیت شناخت.

چرا پانگولین بسیار زیاد قاچاق می‌شود؟

به گزارش راز بقا، پانگولین یکی از حیواناتی است که با شدت بسیار زیادی قاچاق می‌شود و مقصد عمده حیوانات قاچاق شده نیز کشور چین است. با توجه به اینکه از محصولات مختلف حیوانات برای صنایع مختلف از جمله خودروسازی و پوشاک و صنعت مد استفاده می‌شود. به عنوان مثال شاخ کرگدن و عاج فیل از جمله این محصولات هستند. 

پانگولین (مورچه‌خوار پولک‌دار) بیشترین پستانداری است که در جهان قاچاق می‌شود و دلیل قاچاق این گونه حیات وحش استفاده چینی‌ها از آن در تامین غذا و تولید دارو‌های سنتی است. به دنبال شکار بی‌رویه این گونه، پانگولین‌ها در خطر انقراض قرار گرفته‌اند. از گوشت پانگولین‌ها برای غذا و از پوست فلس‌دار آن برای طب سنتی استفاده می‌شود. حتی از جنین آن‌ها نیز برای تهیه سوپ استفاده می‌شود. 

مقیاس زیادی از قاچاق و شکار بین المللی و غیر قانونی پانگولین‌ها در نهایت سر از کشور‌های چین و ویتنام در می‌آورد. در این دو کشور گوشت این حیوان بسیار پر طرفدار بوده و آن را بسیار خوشمزه می‌دانند. همچنین آن‌ها معتقدند که گوشت پانگولین‌ها برای بدن بسیار مفید بوده و آن‌ها را از بیماری‌ها نجات می‌دهند. همچنین برخی از چینی‌ها از گوشت این حیوان در معرض انقراض به عنوان تقویت کننده قوای جنسی، استفاده می‌کنند.

مردم چین و ویتنام به غلط معتقدند که گوشت پانگولین‌ها برای کلیه‌ها نیز بسیار مفید است با آن که شواهد علمی چنین موضوعی را رد می‌کند. با این حال بسیاری از مردم چین و ویتنام اهمیتی برای این شواهد علمی قائل نیستند. همچنین در طب سنتی چینی فلس‌های پانگولین را برای درمان‌های دارویی استفاده می‌کنند. 

مردمان چینی که هنوز طب سنتی انجام می‌دهند معتقدند که فلس‌های این حیوان می‌تواند قدرت شیردهی مادر‌ها را بیشتر نماید. در نتیجه این موضوع بدن کودک مقوی‌تر خواهد شد. همچنین از آن برای درمان بیماری‌هایی همانند آسم و نوعی از سرطان‌ها استفاده می‌کنند چرا که می‌گویند این فلس‌ها جریان خون را در بدن افزایش می‌دهند. همین دلایل باعث شده که پستاندار پانگولین در وسعتی وسیع شکار و کشته شود. اگر همین موضوع به همین شیوه، ادامه یابد، در سال‌های آینده شاهد انقراض این گونه خواهیم بود.