کبوتر تهرانی؛ کبوتر پشتک زن ایرانی که رویای کبوتربازان آمریکایی است

راز بقا: کبوتر معلق‌زن ایرانی که در اروپا به «هایفلایر ایرانی» و یا «معلق‌زن پرشین» و در ایران به نام «کبوتر تهرانی» شناخته می‌شود، نژادی از کبوترهای اهلی است که در ایران برای مسابقات پروازی و استقامتی پرورش داده می‌شود.

به گزارش راز بقا، آنها در ارتفاع بسیار زیاد و در مواقعی دور از دید پرواز می کنند. غلت زدن یا ملق زدن این کفتر شگفت‌انگیز شبیه به معلق‌زن کبوتر بیرمنگام نیست چرا که چرخش های فردی انجام می‌دهد و گهگاهی قبل از انجام چرخش در هوا معلق می ماند.

بهترین پرندگان این نژاد برای نشان دادن استعداد خود از بقیه بالاتر می روند. ویژگی این پرنده ایرانی این است که (برخلاف سبک پرواز تیپلر)، با ضربان بال کندتری نسبت به اکثر نژادهای کبوتر در حال پرواز سر به فلک می‌کشد. آنها پروازی‌های استقامتی هستند که به سرعت ارتفاع می گیرند و گزارش شده که 8 تا 12 ساعت پرواز می کنند.

کبوتر پرشین در طرح ها و رنگ های مختلف هم به صورت سر ساده و هم کاکل دار عرضه می شود. آنها از سه شهر بزرگ تهران، کاشان و قم می آیند اما این نوع از کبوتر را می توان در سایر نقاط ایران یافت.

برای مطالعه بیشتر بخوانید:

کبوتر رانت؛ قدیمی‌ترین و بزرگترین کبوتر جهان مشهور به غول رومی که بچه‌های خودش را می‌کُشد!

کبوتر کوچوآ؛ کبوتر زیبای فرانسوی که چشمانی نارنجی دارد و زمانی خوشمزه‌ترین گوشت جهان بود!

کبوتر دُم‌چتری؛ محبوب‌ترین کبوتر فانتزی جهان که شبیه یک بادبزن اشرافی است!

یکی از خوانندگان و مخاطبان آمریکایی علاقه‌مند به کبوتر به نام «دیل کیتس» روزی درباره این کبوتر ایرانی توصیف جالبی ارائه داد. وی نوشت: «آیا تا به حال عکسی از یک کبوتر در مجله دیده اید و امیدوار باشید که روزی این شانس را داشته باشید که آن را شخصا ببینید؟» مجله «ژرونال آمریکایی کبوتر» (American Pigeon Journal) در سال 1983 برای اولین بار عکسی از «پشتک زن ایرانی» را همراه با مقاله ای در این راستا منتشر کرد. 

در آن زمان در این مجله توصیفی از این کبوتر ارائه شد مبنی بر اینکه پهنای بال آن تا 30 سانتیمتر است، اما بدنه آن خیلی بزرگتر از معلق‌زن بیرمنگام نبود. از دید نویسنده این پرنده استقامتی مسیر تکاملی کاملاً متفاوتی با پرنده تیپلر در پیش گرفت.

به گزارش راز بقا «هایفلایر ایرانی» در طرح ها و رنگ های متنوعی عرضه می شود. پوشش خالدار این کبوتر «پشت دَر» نام دارد، رنگ بژ این کفتر به نام «سورور» نام دارد و کبوتری که روی صورت و پشت خالدار باشد تحت عنوان «کبوتر پلنگی» نامیده می‌شود. کبوتر «کله برنجی» سر و گردن خاکستری دارد و «کبوتر سوسکی» به رنگ سیاه و قهوه‌ای (مانند سوسک) است.

« کبوتر پشت خالدار» حامل یک نقطه در پشت است و «کبوتر دَست‌پری» نیز سفید است و هنگام پرواز پرها و دم رنگی دارد. این پرنده ای زیبا با ظاهری بسیار برازنده است. کبوتر نر این نژاد بزرگتر و قدرتمندتر از نوع ماده است. منقار آنها باید متوسط تا کوتاه و ترجیحاً کوتاه باشد، اگرچه آنها هیچ مشکلی در تغذیه بچه های خود ندارند. در واقع آنها پدر و مادر بسیار خوبی برای بچه‌هایشان هستند.