قبیله توراجا‌؛ تصاویر 18+ و تکان‌دهنده از عجیب‌ترین مردم جهان که با جسد عزیزان خود زندگی می‌کنند

راز بقا: اندونزی که به دلیل میراث فرهنگی غنی‌اش شناخته شده است، خانه‌ای برای سنت‌ها و آداب و رسوم منحصر‌به‌فرد است. یکی از جالب‌ترین و شگفت‌انگیزترین این سنت‌ها، سنت مومیایی کردن اجساد است که توسط مردم توراجا در مناطق کوهستانی سولاوسی اندونزی انجام می‌شود. این سنت باستانی که شامل نگهداری اجساد عزیزان در حالت مومیایی شده است، توجه مردم جهان را جلب کرده است. در این مقاله از راز بقا، ما به بررسی اهمیت تاریخی و فرهنگی این سنت می‌پردازیم، فرآیند آن را مورد بررسی قرار می‌دهیم و نحوه تأثیر آن بر زندگی مردم توراجا در امروز را توضیح می‌دهیم.

مردم توراجا چه کسانی هستند؟

به گزارش راز بقا، توراجا‌ها یک گروه قومی بومی هستند که در منطقه کوهستانی جنوب سولاوسی در اندونزی زندگی می‌کنند. فرهنگ آنها به دلیل آیین‌ها و مراسم پیچیده و نمادین تدفین شناخته می‌شود که به عنوان بخش مهمی از هویت آنها به شمار می‌رود. مردم توراجا به شدت به زندگی پس از مرگ باور دارند، و این باور در مراسم تدفین آنها نیز به وضوح منعکس شده است. معروف‌ترین و عجیب‌ترین سنت آنها، مومیایی کردن مردگان است.

اهمیت زندگی پس از مرگ در فرهنگ توراجا

در فرهنگ توراجا، مرگ به عنوان پایان زندگی یک فرد در نظر گرفته نمی‌شود، بلکه به عنوان انتقال به زندگی دیگری دیده می‌شود. زندگی پس از مرگ از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و به نظر مردم توراجا، فرد مرده همچنان در سفر خود به دنیای بعد از مرگ ادامه می‌دهد. آنها باور دارند که روح فرد متوفی باید به درستی احترام گذاشته شود و به دنیای پس از مرگ هدایت شود، که این امر نیازمند آیین‌های تدفین پیچیده و طولانی است.

سنت مومیایی کردن اجساد؛ نمادی از احترام و ارتباط

یکی از بارزترین ویژگی‌های مراسم تدفین توراجاها، مومیایی کردن عزیزان درگذشته است. به گزارش راز بقا این سنت شامل حفظ بدن فرد فوت شده و نگهداری آن در خانه برای مدت طولانی است، گاهی حتی برای سال‌ها، قبل از انجام آیین‌های نهایی تدفین. اجساد مومیایی شده معمولاً در خانه خانواده قرار می‌گیرند و با احترام و مراقبت بسیار از آنها نگهداری می‌شود.

فرآیند مومیایی کردن نه تنها برای حفظ بقایای جسمانی فرد فوت شده است، بلکه به عنوان روشی برای حفظ ارتباط روحی با مردگان انجام می‌شود. برای مردم توراجا، مرگ جدایی از عزیزان نیست، بلکه ادامه ارتباط بین زندگان و مردگان است.

فرآیند مومیایی کردن؛ چگونه این کار انجام می‌شود؟

فرآیند مومیایی کردن در فرهنگ توراجا پیچیده و مراسمی است. زمانی که فردی فوت می‌کند، بدن او معمولاً برای تدفین آماده می‌شود، اما بلافاصله دفن نمی‌شود. بلکه برای مدت طولانی حفظ و در خانه نگهداری می‌شود. خانواده متوفی، به ویژه پسر بزرگتر، مسئول مراقبت از بدن است.

در مراحل اولیه نگهداری، بدن با استفاده از گیاهان، ادویه‌ها و مواد طبیعی برای کاهش فساد مومیایی می‌شود. پوست بدن درمان شده و فرد به لباس‌های خاص پوشانده می‌شود. بدن متوفی معمولاً در حالت نشسته قرار می‌گیرد، گویی که هنوز زنده است، و در قسمتی از خانه، گاهی در اتاق نشیمن، قرار می‌گیرد.

خانواده‌ها همچنان از بدن مومیایی شده مراقبت می‌کنند، به آن غذا، نوشیدنی و حتی تعامل اجتماعی می‌دهند. به گزارش راز بقا این هدایا نماد ارتباط مستمر با فرد فوت شده است و نقش آنها در حفظ ارتباط بین دنیای زندگان و مردگان را نشان می‌دهد. گاهی اوقات، بدن مومیایی شده در مناسبت‌های خاص، مانند جشن‌ها یا گردهمایی‌های خانوادگی، جابجا می‌شود.

نقش خانواده و جامعه در این سنت

خانواده بخش مرکزی در سنت مومیایی کردن اجساد در فرهنگ توراجا است. بدن مومیایی شده به عنوان یادآور حضور مداوم فرد فوت شده در زندگی خانواده عمل می‌کند. اعضای خانواده، به ویژه نزدیکترین بستگان، مسئول مراقبت از بدن و اطمینان از انجام درست آیین‌ها هستند. این عمل نشان‌دهنده احترام مردم توراجا به نیاکان خود است.

جامعه نیز در فرآیند مومیایی کردن نقش مهمی ایفا می‌کند. زمانی که فردی فوت می‌کند، مردم توراجا ممکن است تا برگزاری یک مناسبت اجتماعی مهم، مانند جشن، صبر کنند تا مراسم تدفین را انجام دهند. این تأخیر ممکن است ماه‌ها یا حتی سال‌ها طول بکشد، زیرا خانواده باید منابع کافی، از جمله دام‌ها، را جمع‌آوری کند تا آیین‌های لازم را انجام دهد. جامعه نیز به سازماندهی مراسم تدفین کمک می‌کند و در هزینه‌های مربوط به آن سهیم می‌شود، زیرا مراسم تدفین گران‌قیمت است و شامل آیین‌های پیچیده‌ای می‌شود.

مراسم تدفین نهایی

سنت مومیایی کردن اجساد، حالت دائمی ندارد. سرانجام، پس از اینکه فرد فوت شده برای مدت طولانی در خانه نگهداری شده است، مراسم تدفین نهایی برگزار می‌شود. این مراسم بزرگ با رَمبو سولو'، یک مراسم تدفین سنتی، شناخته می‌شود. در این مراسم رَمبو سولو'، حیوانات مانند گاو و خوک قربانی می‌شوند تا از عبور امن فرد فوت شده به دنیای پس از مرگ اطمینان حاصل شود.

مراسم تدفین یک رویداد بزرگ است که چندین روز طول می‌کشد و اعضای خانواده، دوستان و حتی بازدیدکنندگانی از دیگر مناطق برای گرامیداشت فرد فوت شده جمع می‌شوند. در طول مراسم، بدن مومیایی شده معمولاً در تائو تائو (یک مجسمه چوبی) قرار می‌گیرد و در محل تدفین به نمایش گذاشته می‌شود تا فرد فوت شده بدرقه شود.

تائو تائو یک مجسمه زندگی‌نما است که برای شبیه‌سازی فرد فوت شده ساخته می‌شود و نمایانگر روح فرد است. این مجسمه در مکانی برجسته در محل تدفین قرار می‌گیرد و با لباس‌های فرد فوت شده و آیتم‌های نمادین تزئین می‌شود. این آیین راهی است برای اطمینان از گرامیداشت یاد فرد و هدایت صحیح روح او به دنیای پس از مرگ.

اهمیت سنت مومیایی کردن در دنیای مدرن

اگرچه سنت مومیایی کردن همچنان بخش مهمی از فرهنگ توراجا است، اما با چالش‌هایی در دنیای مدرن مواجه است. با افزایش گردشگری و تعامل بیشتر با دنیای خارج، برخی از جنبه‌های سنت مومیایی کردن در حال تغییر است. گردشگران اغلب برای مشاهده این آیین‌های تدفین شگفت‌انگیز به توراجا می‌آیند که توجه جهانی را به این سنت جلب کرده است. در برخی موارد، این امر منجر به کاهش مراسم‌های سنتی شده است، زیرا تمرکز بیشتر بر جلب توجه گردشگران است.

علاوه بر این، فشار‌های ناشی از مدرنیته و شهرنشینی تأثیراتی بر توانایی مردم توراجا برای انجام آیین‌های تدفین سنتی گذاشته است. به گزارش راز بقا هزینه‌های مومیایی کردن و مراسم‌های پیچیده افزایش یافته و برای برخی از خانواده‌ها دشوار است که منابع لازم برای این سنت‌ها را فراهم کنند.

با وجود این چالش‌ها، سنت مومیایی کردن همچنان بخش مهمی از هویت مردم توراجا باقی مانده است. به گزارش راز بقا تلاش‌هایی برای حفظ این سنت باستانی در حال انجام است و بسیاری از خانواده‌های توراجا همچنان از نیاکان خود با این آیین‌ها احترام می‌گذارند. باور به اینکه مرگ پایان نیست بلکه گذر به زندگی دیگری است، همچنان در فرهنگ آنها ریشه دارد.

سنت مومیایی کردن اجساد در بین مردم توراجا یکی از جالب‌ترین و منحصر به فردترین جنبه‌های فرهنگ اندونزی است. این سنت اهمیت احترام به مردگان و حفظ ارتباط روحی با عزیزان فوت شده را نشان می‌دهد. از طریق این سنت، مردم توراجا ادامه حیات و مرگ را جشن می‌گیرند و بر احترام به نیاکان و اهمیت پیوند‌های خانوادگی تأکید می‌کنند. اگرچه این سنت با چالش‌های مدرنیته روبه‌رو است، اما همچنان بخش مرکزی هویت فرهنگی مردم توراجا است و به ما یادآوری می‌کند که جوامع مختلف چگونه به مرگ و زندگی پس از آن می‌نگرند.