در «اتفاقی بی‌سابقه» یک ستاره مرده زندگی را از سر گرفت

راز بقا: دانشمندان از بازگشت ستاره‌ای به زندگی و فعالیت دوباره این ستاره پس از مرگ شگفت‌زده شده‌اند. پژوهشگرانی که با رادیو تلسکوپ کار می‌کنند می‌گویند متوجه پالس‌های رادیویی «نامعمول» از ستاره‌ای دوردست شدند که میدان مغناطیسی قدرتمندی دارد.

این ستاره از نوع ستاره نوترونی است و یکی از قدرتمند‌ترین ستاره‌های مغناطیسی در جهان است که مگنتار نامیده می‌شود.

ستاره مگنتار حدود ۸۰۰۰ سال نوری با ما فاصله دارد و نزدیک‌ترین مگنتار شناخته‌شده نزدیک به زمین است.

وقتی سوخت خود را به طور کامل مصرف کنند با توجه به بزرگی و سنگینی تبدیل به ستاره‌های سفید کوتوله، ستاره‌های نوترونی یا سیاه‌چاله‌ها می‌شوند.

این ستاره که ایکس‌تی‌ای جی ۱۸۱۰ـ۱۹۷ (XTE J۱۸۱۰-۱۹۷) نامیده می‌شود، اولین بار با سیگنال‌های رادیویی که در سال ۲۰۰۳ می‌فرستاد شناخته شد و سپس به مدت ۱۰ سال هیچ سیگنالی از آن دریافت نشد.

در سال ۲۰۱۸ تلسکوپ لووِل در دانشگاه منچستر دوباره سیگنال‌هایی دریافت کرد و سپس موریانگ، تلسکوپ رادیویی پرکز آن‌ها را دریافت کرد که تا آن زمان پیگیر مشاهده و رصد امواج رادیویی ستاره مگنتار بود.

شناسایی و تشخیص امواج رادیویی از ستاره‌های مگنتار نادر است و ایکس‌تی‌ای جی ۱۸۱۰ـ۱۹۷ یکی از معدود ستاره‌هایی است که چنین امواج رادیویی آزاد کرده است.

چرا این کشف اینقدر برای دانشمندان شگفت‌انگیز است؟

نه فقط این موضوع که ستاره‌ای مرده زندگی دوباره از سر گرفته است بلکه نوع نوری که این ستاره از خود ساطع می‌کند باعث شگفتی و هیجان دانشمندان شده است.

نوری که از مگنتار آزاد می‌شود به شکل مارپیچی و حلقوی در فضا منتشر می‌شود.

دکتر مارکوس لوئر از آژانس ملی سازمان پژوهش‌های علمی و صنعتی همسود استرالیا که آخرین پژوهش‌ها را در این زمینه پیش برده است می‌گوید نتایج «غیر‌منتظره» هستند.

گروه پژوهش بر این باور است که شاید دلیل آن پلاسمای فوق العاده حرارت‌دیده باشد هرچند هنوز در این مورد اطمینان ندارند.

پلاسما به شکل ستاره‌ها، سحابی‌ها (نبولا) و حتی گاهی به صورت شفق‌های قطبی در قطب شمال و جنوب زمین دیده می‌شوند.

دکتر لوئر می‌گوید: «نتایج بررسی‌های ما نشان می‌دهد که پلاسمای فوق العاده حرارت‌دیده بر فراز قطب مغناطیس مگنتار قرار دارد که مانند فیلتر پلاریزاسیون یا قطبش و قطبیدگی عمل می‌کند».

فیلتر پلاریزاسیون به معنای اجازه عبور نور فقط در جهت‌های خاص است. هنوز دانشمندان موفق نشده‌اند کشف کنند پلاسما چگونه چنین عمل می‌کند.