«قوی‌ترین‌ها» را فراموش کنید؛ تنبل‌ترین‌ها زمین را به ارث خواهند برد!

راز بقا: تنبل بودن یک استراتژی تکاملی برنده است که انقراض گونه‌ها را به تعویق می‌اندازد. این، یک تفسیر جدی از روندی است که درمیان حیوانات دیده شده است.

به گزارش راز بقا، محققانی که نزدیک به ۳۰۰ شکل از نرم‌تنان را که در پنج میلیون سال گذشته در اقیانوس اطلس زندگی کرده و مرده‌اند مورد مطالعه قرار دادند، دریافتند که اندازه متابولیسم پیش‌بینی می‌کند که کدام گونه ماندگارتر بوده است.

دانشمندان دریافتند حلزون‌های دریایی، راب‌های دریایی، صدف‌ها و گوش‌ماهی‌هایی که بیشترین انرژی را در زندگی روزانه‌شان می‌سوزانند، نسبت‌به پسرعمو‌های کم‌انرژی‌شان بیشتر از بین رفته‌اند، به‌ویژه زمانی‌که در زیست‌گاه‌های کوچک اقیانوسی زندگی می‌کنند.

درحالی‌که دلایل انقراض متنوع و پیچیده هستند، دانشمندان به پیوند جدیدی بین سرعت استفاده حیوانات از انرژی برای رشد و حفظ بافت‌های بدن خود و مدت‌زمانی که این گونه روی زمین می‌گذراند اشاره کرده‌اند.

بروس لیبرمن، استاد بوم‌شناسی و زیست‌شناسی تکاملی که این تحقیق را در دانشگاه کانزاس رهبری می‌کند، می‌گوید: «هرچه میزان متابولیسم کمتر باشد، احتمال بیشتری وجود دارد که گونه‌ای که به آن تعلق دارید زنده بماند. به جای «بقای شایسته‌ترین ها»، شاید استعاره بهتری برای تاریخ زندگی وجود داشته باشد: «بقای تنبل‌ترین‌ها».

دانشمندان ۲۹۹ گونه از گاستروپودها، مانند حلزون‌ها و راب‌ها، دوکفه‌ای‌ها، از جمله صدف‌ها و گوش‌ماهی‌ها را که یش از پنج میلیون سال پیش تا امروز در اقیانوس اطلس غربی زندگی می‌کردند، مورد بررسی قرار دادند. هنگامی که محققان نرخ سوخت‌وساز در حالت استراحت را برای هر گونه محاسبه کردند، دریافتند که مصرف انرژی برای ۱۷۸ گونه که منقرض شده بودند در مقایسه با گونه‌هایی که امروزه زندگی می‌کنند، تفاوت قابل توجهی دارد.

بیشتر بخوانید:

لیبرمن می‌گوید: «توضیح احتمالی این است که چیز‌هایی که تنبل‌تر یا کُندتر بوده‌اند، نیاز به انرژی یا غذای کمتری داشتند و بنابراین می‌توانستند در زمان‌های بد به مقدار کمی بسنده کنند.»

به گزارش راز بقا، این کار می‌تواند به حافظان محیط زیست کمک کند تا بهتر پیش‌بینی کنند که کدام گونه احتمالاً ابتدا از بین می‌روند، چراکه تغییرات آب و هوایی جهانی مانع تولید غذا می‌شود. گام بعدی این است که بفهمیم آیا متابولیسم نقشی در نرخ انقراض سایر حیوانات، از جمله حیواناتی که در خشکی زندگی می‌کنند، دارد یا خیر؟

لیبرمن افزود: «این نتیجه لزوماً به این معنی نیست که افراد تنبل بهترین هستند، زیرا افسوس که گاهی اوقات آن‌ها بیشترین منابع را مصرف می‌کنند. تنبلی بشریت، زمانی که نوبت به تلاش برای جلوگیری از تغییراتی که در سیاره ما ایجاد می‌کنیم، می‌شود، ممکن است بزرگترین خطری باشد که گونه ما با آن مواجه است.

اما به طور خلاصه کار ما نشان می‌دهد که تنبل بودن می‌تواند احتمال زنده ماندن شما را افزایش دهد. بنابراین، پس از حل بحران زیست‌محیطی سیاره‌مان، یک چرت می‌زنیم!»