گالاگو؛ گربه‌ای با بزرگترین چشم جهان که پرواز می‌کند و قبل از مرگ برای خودش قبر درست می‌کند

راز بقا: «گالاگو» که به عنوان بچه بوته‌ای (Bushbaby) یا ناگاپی (به معنی میمون‌های شب در زبان آفریقایی) شناخته می‌شود، نخستی‌های کوچک شب‌زی بومی قاره آفریقا، جنوب صحرای آفریقا، و خانواده گالاگیدا را تشکیل می‌دهند. آن‌ها به عنوان یک گروه خواهر از Lorisidae در نظر گرفته می‌شوند.

به گزارش راز بقا، بر اساس برخی روایت ها، نام «بچه بوته» یا از گریه حیوان یا ظاهر آن گرفته شده است. در زبان غنایی این حیوان «آپوزور» نام دارد که به دلیل چنگ زدن محکم آن‌ها به شاخه‌ها این نام به آن‌ها داده شده است.  به گفته بنیاد حیات وحش آفریقا، هم از نظر تنوع و هم از نظر فراوانی، بچه‌های بوته‌ای موفق‌ترین نخستی‌های استرپسیرین در آفریقا هستند.

ویژگی‌های گالاگو

گالاگو‌ها چشم‌های درشتی دارند که دید خوبی در شب به آن‌ها می‌دهد. علاوه بر آن ویژگی‌های دیگری مانند اندام‌های عقبی قوی، شنوایی قوی و دم‌های بلندی دارند که به تعادل آن‌ها کمک می‌کند. گوش‌های آن‌ها خفاش مانند است و به آن‌ها اجازه می‌دهد حشرات را در تاریکی ردیابی کنند. آن‌ها حشرات را روی زمین می‌گیرند یا آن‌ها را از هوا می‌ربایند. گالاگو‌ها موجودات سریع و چابکی هستند. 

همانطور که این حیوانات از میان بوته‌های ضخیم حرکت می‌کنند، گوش‌های ظریف خود را به عقب تا می‌کنند تا از آن‌ها محافظت کنند. در هنگام استراحت نیز آن‌ها را تا می‌کنند. آن‌ها روی بیشتر انگشتان خود ناخن دارند، به جز انگشت دوم پای عقبی که دارای یک پنجه برای نظافت است. رژیم غذایی آن‌ها مخلوطی از حشرات و سایر حیوانات کوچک، میوه‌ها و صمغ درختان است. آن‌ها در شب فعال هستند و عموما به عنوان حیوانات شب‌زی فعالیت می‌کنند.

تولید مثل و رفتار‌های اجتماعی گالاگو 

پس از یک دوره بارداری ۱۱۰ تا ۱۳۳ روزه، گالاگو‌های جوان با چشمانی نیمه بسته متولد می‌شوند و در ابتدا قادر به حرکت مستقل نیستند. پس از ۶ تا ۸ روز، مادر نوزاد را در دهان خود حمل می‌کند و هنگام تغذیه آن را روی شاخه‌ها قرار می‌دهد. ماده‌ها ممکن است تک، دوقلو یا سه قلو بزایند و ممکن است بسیار پرخاشگر شوند.

وزن هر نوزاد تازه متولد شده کمتر از ۱۴ گرم است. در سه روز اول، نوزاد در تماس مداوم با مادر نگه داشته می‌شود. بچه‌ها به مدت شش هفته توسط مادر تغذیه می‌شوند و در دو ماهگی می‌توانند خودشان را تغذیه کنند. بچه‌ها به سرعت رشد می‌کنند و اغلب باعث می‌شوند که مادر هنگام حمل آن‌ها به طرز ناخوشایندی راه برود. 

به گزارش راز بقا ماده‌ها قلمرو مشترک با فرزندان خود را حفظ می‌کنند، در حالی که نر‌ها پس از بلوغ قلمرو مادران خود را ترک می‌کنند؛ بنابراین گروه‌های اجتماعی این حیوانات از ماده‌های نزدیک به هم و بچه‌های آن‌ها تشکیل شده است. نر‌های بالغ قلمرو‌های جداگانه‌ای دارند که با گروه‌های اجتماعی زنانه همپوشانی دارند. به طور کلی، یک نر بالغ با تمام ماده‌های یک منطقه جفت می‌شود. نر‌هایی که چنین قلمرو‌هایی را ایجاد نکرده‌اند، گاهی گروه‌های مجرد کوچکی را تشکیل می‌دهند.

گالاگو‌ها گاهی به عنوان حیوان خانگی نگهداری می‌شوند، اگرچه این امر توصیه نمی‌شود، زیرا مانند بسیاری از نخستی‌های غیرانسانی دیگر، منبع احتمالی بیماری‌هایی هستند که می‌توانند از موانع گونه‌ها عبور کنند. به همین ترتیب، آن‌ها به احتمال زیاد در واردات به بسیاری از کشور‌ها توجه مقامات گمرکی را به خود جلب می‌کنند. گزارش‌های منابع دامپزشکی و جانورشناسی نشان داده که طول عمر متوسط آن‌ها در اسارت ۱۲ تا ۱۶.۵ سال است که نشان‌دهنده طول عمر طبیعی بیش از یک دهه است.

گالاگو‌ها با تماس با یکدیگر و علامت گذاری مسیر‌های خود با ادرار ارتباط برقرار می‌کنند. با پیروی از بوی ادرار، می‌توانند هر بار دقیقاً روی همان شاخه فرود آیند. هر گونه یک مجموعه منحصر به فرد از تماس‌های بلند تولید می‌کند که عملکرد‌های متفاوتی دارند. یک کارکرد این است که افراد را به عنوان اعضای یک گونه خاص در فواصل دور شناسایی کنند.

دانشمندان می‌توانند تمام گونه‌های شناخته شده گالاگو را با «صدای بلند» آن‌ها تشخیص دهند. در پایان شب، اعضای گروه از یک فراخوان ویژه تجمع استفاده می‌کنند و برای خوابیدن در لانه‌ای متشکل از برگ‌ها یا شاخه‌ها یا سوراخی در درخت جمع می‌شوند.

پرش‌های شگفت‌انگیز گالاگو 

گالاگو‌ها توانایی‌های پرش قابل توجهی دارند. بیشترین پرش گزارش شده برای یک گالاگو ۲.۲۵ متر است. طبق مطالعه‌ای که توسط انجمن سلطنتی منتشر شد، با توجه به توده بدن هر حیوان و این واقعیت که ماهیچه‌های پا حدود ۲۵ درصد از توده بدن را تشکیل می‌دهند، عضلات پرش گالاگو باید شش تا نه برابر بهتر از عضلات قورباغه عمل کنند. 

تصور می‌شود که این قدرت پرش به دلیل ذخیره انرژی الاستیک در تاندون‌های ساق پا باشد که امکان پرش‌های بسیار بیشتری را نسبت به حیواناتی با همین اندازه فراهم می‌کند. در اواسط پرواز، دست‌ها و پا‌های خود را به بدن نزدیک می‌کنند و آن‌ها را در آخرین ثانیه بیرون می‌آورند تا شاخه‌ای را بگیرند. 

در یک سری جهش پشت سر هم، یک گالاگو می‌تواند ده یارد را در عرض چند ثانیه طی کند. دم که از مجموع طول سر و بدن بلندتر است، به پا‌ها کمک می‌کند تا پرش‌ها را تقویت کنند. آن‌ها همچنین می‌توانند مانند یک کانگورو بپرند یا به سادگی بر روی چهار پا بدوند یا راه بروند. چنین حرکات قوی، پیچیده و هماهنگ به دلیل نیمه قدامی قشر جداری خلفی مغز است که به نواحی حرکتی، پیش حرکتی و بینایی حرکتی قشر فرانتال مرتبط است.

گالاگو همچنین به افسانه‌ای اشاره دارد که برای ترساندن کودکان از بیرون و ماندن در خانه هنگام شب استفاده می‌شود. این موضوع به احتمال زیاد ناشی از گریه کودک مانند این حیوان است؛ ماهیت غیر معمولی که به افسانه‌ای در مورد این حیوان تبدیل شده و آن را در تصورات تبدیل به یک حیوان قدرتمندی کرده که می‌تواند انسان را برباید. همچنین گفته می‌شود که گالاگو‌های وحشی در نیجریه هرگز به صورت مرده پیدا نمی‌شوند. بلکه لانه‌ای از چوب، برگ یا شاخه می‌سازند تا بمیرند.