سگ کوتاه‌گوش آمازونی؛ غیرعادی و ترسناک‌ترین سگ جهان که کمتر کسی جرات دیدن او را دارد!

راز بقا: سگ کوتاه‌گوش (Atelocynus microtis)، که به سگ کوتاه‌گوش زورو یا سگ کوچک‌گوش نیز شناخته می‌شود، یک گونه‌ی منحصر به فرد و کم‌یاب از خانواده سگ‌ها است که بومی حوضه آمازون می‌باشد. این گونه تنها عضو جنس Atelocynus است.

به گزارش راز بقا، در اواخر دوره ترشیاری (حدود ۲٫۵ میلیون سال پیش در دوره پلیوسن)، سگ‌ها از آمریکای شمالی به آمریکای جنوبی مهاجرت کردند که بخشی از تبادل بزرگ آمریکایی بود. اجداد سگ کوتاه‌گوش به زندگی در جنگل‌های بارانی استوایی سازگار شدند و ویژگی‌های مورفولوژیکی و آناتومیکی لازم برای این محیط را توسعه دادند. این سگ که شباهت ظاهری به سگ‌های بووش دارد، به نظر نمی‌رسد که ارتباط نزدیکی با دیگر سگ‌های شبیه به روباه یا گرگ داشته باشد. به گزارش راز بقا این سگ یکی از غیرعادی‌ترین سگ‌ها است.

سگ کوتاه‌گوش در منطقه جنگل‌های بارانی آمازون در آمریکای جنوبی (در برزیل، بولیوی، پرو، کلمبیا، اکوادور و احتمالاً ونزوئلا) یافت می‌شود. در سال ۱۹۸۴، یک گزارش از مشاهده سه حیوان باریک و شبیه به سگ از این گونه در منطقه دارین پاناما توسط زیست‌شناس آلمانی زیگی ویسل و یک بومی از قوم امبرا گزارش شد؛ حضور این گونه نادر در پاناما ممکن است به دلیل توده پیوسته جنگلی که این منطقه را پوشش می‌دهد باشد.

این سگ در مناطق مختلف جنگل‌های بارانی زندگی می‌کند و ترجیح می‌دهد در مناطقی که کمترین اختلال انسانی وجود دارد، زندگی کند. این سگ در جنگل‌های کم‌ارتفاع معروف به فلورستا آمازونیکا، جنگل‌های تِرا فیرمه، جنگل‌های باتلاقی، ایستگاه‌های بامبو و جنگل‌های ابری زندگی می‌کند. این حیوانی تنها است و ترجیح می‌دهد در زیر پوشش درختان باقی بماند و از تعامل با انسان‌ها و دیگر حیوانات اجتناب می‌کند.

سگ کوتاه‌گوش دارای اندام‌های کوتاه و باریک و گوش‌های کوتاه و گرد است. به گزارش راز بقا این سگ پوزه‌ای شبیه به روباه و دُم پرپشتی دارد. بین انگشتان پاهایش تا حدی پوشیده از پوست است که به آن کمک می‌کند تا در زیستگاه‌های نیمه‌آبی خود بهتر سازگار شود. پوشش مویی آن از رنگ‌های تیره تا خاکی قرمز متغیر است، اما ممکن است به رنگ‌های آبی تیره، قهوه‌ای، خاکستری تیره، یا قهوه‌ای-خاکی تا سیاه نیز دیده شود. به گزارش راز بقا پوشش مویی‌اش کوتاه است و با پوست ضخیم و زبری پوشیده شده است. این سگ دارای سینه‌ای نسبتاً باریک است که رنگ آن از تیره در ناحیه قفسه سینه به رنگ‌های روشن‌تر و قرمزتر در ناحیه شکم تغییر می‌کند.

این سگ وحشی عمدتاً گوشتخوار است و ماهی، حشرات و پستانداران کوچک بخش عمده‌ای از رژیم غذایی آن را تشکیل می‌دهند. تحقیقی که در ایستگاه زیستی کوشا کاشو در پرو انجام شد نشان داد که درصد انواع مختلف غذا در رژیم غذایی این حیوان به این شرح است: ماهی: ۲۸٪، پرندگان: ۱۰٪، حشرات: ۱۷٪، خرچنگ‌ها: ۱۰٪، پستانداران کوچک: ۱۳٪، قورباغه‌ها: ۴٪، میوه‌های مختلف: ۱۰٪ و خزندگان: ۳٪.

به گزارش راز بقا این گونه برخی رفتار‌های منحصر به فردی دارد که در دیگر سگ‌ها مشاهده نمی‌شود. ماده‌ها حدود یک‌سوم بزرگتر از نر‌ها هستند. نر‌های هیجان‌زده از غدد دمی خود ماده‌ای معطر را پخش می‌کنند. به گزارش راز بقا این سگ به زندگی تنها و در مناطق جنگلی ترجیح می‌دهد و از انسان‌ها در محیط طبیعی خود اجتناب می‌کند. نر‌های هیجان‌زده مو‌های پشت خود را بلند می‌کنند. طول عمر و دوره بارداری سگ کوتاه‌گوش مشخص نیست، اگرچه بلوغ جنسی در سه سالگی اتفاق می‌افتد که نسبت به دیگر گونه‌های سگ‌ها دیرتر است.

سگ‌های ولگرد تهدیدی بزرگ برای جمعیت سگ کوتاه‌گوش به شمار می‌آیند، زیرا آن‌ها انتشار بیماری‌هایی مانند دیستمپر و هاری را به جمعیت‌های وحشی تسهیل می‌کنند. سگ کوتاه‌گوش به شدت از دست دادن زیستگاه خود رنج می‌برد. به گزارش راز بقا اختلالات زیادی در جنگل‌های قبلاً دورافتاده آمریکای جنوبی وجود دارد و تقریباً هیچ زیستگاهی باقی نمانده است. انسان‌ها همچنین از طریق تخریب زیستگاه طبیعی این گونه و نابودی جنگل‌های بارانی استوایی به انقراض آن کمک می‌کنند.

سگ گوش کوتاه تنها عضو جنس خود است. اگرچه به نظر نمی‌رسد که نزدیک‌ترین خویشاوندی داشته باشد، اما احتمالاً به گونه‌های روباه‌هایی که در آمریکای جنوبی یافت می‌شوند، مرتبط است. به گزارش راز بقا این سگ جنگلی به طور طبیعی در تراکم‌های پایین دیده می‌شود چرا که باید با شکارچیان دیگری مانند جگوار و سگ بووش رقابت کند. پنجه‌های سگ گوش کوتاه به طور جزئی پرده‌دار است که سازگاری برای زیستگاه‌های آبی است و به نظر می‌رسد این سگ تمایل به زیست در مناطق مرطوب جنگل داشته باشد.

به گزارش راز بقا سگ کوتاه‌گوش در حال حاضر توسط اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت (IUCN) به عنوان گونه‌ای نزدیک به تهدید قرار گرفته است. تحقیقات جامع اکولوژیکی و ژنتیکی بر روی این گونه انجام نشده است.