مرغ ابریشمی؛ مرغی چینی شبیه یک گلوله پنبه که گوشتش سیاه است!

راز بقا: مرغ و خروس‌های سیلکی به دلیل پر‌های بسیار نرم و رفتار مطیع و دوستانه خود مشهور هستند. آن‌ها برای اولین بار در چین یافت شدند و زمانی توسط کاشف ونیزیایی مارکوپولو به عنوان مرغ‌های های خزدار شناخته شدند.

به گزارش راز بقا، تفاوت بین خروس‌های سیلکی و سایر نژاد‌های مرغ عمیق‌تر از پر نرم آن‌ها است، با این حال، پر‌ها تمایز واضحی را نشان می‌دهند.  پر‌های خروس ابریشمی در بیشتر قسمت‌ها مشابه مرغ و خروس‌های دیگر است. پر‌ها از طریق ساقه توخالی انتهای پر به بدنه می‌چسبد و دارای یک محور محکم است که طول پر را طی می‌کند.

به گزارش راز بقا پوشپر‌ها که ابتدای قسمت کرکی پر هستند از روی ساقه جوانه می‌زنند، اما بر خلاف سایر جوجه‌ها و پرندگان، پوشپر‌های مرغ سیلکی مرتب و صاف نیست. این به این دلیل است که کرکچه‌ها، قلاب‌های کوچکی که از پوشپر‌ها منشعب می‌شوند و به پوشپر‌های مجاور می‌چسبند تا پر را صاف و مرتب نگه دارند، از بین رفته اند.

بدون کرکچه‌ها، پر آن شکل منظم و یکنواخت یک پر پرنده معمولی را نخواهد داشت. بیشتر شبیه کرکی می‌شود که مرغ‌ها را می‌پوشاند. این چیزی است که به سیلکی‌ها ظاهری نرم و خزدار می‌دهد. همچنین این وضعیت به این معنی است که آن‌ها اصلاً نمی‌توانند پرواز کنند، زیرا نمی‌توانند فشار به سمت بالا را ایجاد کنند.

برای مطالعه بیشتر بخوانید:

«مرغ برهنه»؛ مرغ ترسناک و کاملا لختی که توسط اسرائیلی‌ها به وجود آمد!

مرغ یوکوهاما؛ زیباترین مرغ جهان که شبیه طاووس است و داستان زندگی عجیبی دارد!

ویژگی‌های ظاهری خروس سیلکی

مرغ و خروس‌های سیلکی آمریکای شمالی مرغ‌های بانتم هستند که به این معنی است که اندازه کوچک هستند. در استاندارد آمریکایی وزن نر‌ها باید ۳۶ اونس باشند. آن‌ها بین ۸ تا ۱۴ اینچ رشد خواهند کرد و به صورت چمباتمه زده و گرد هستند.

در اروپا و آسیا، سیلکی‌های بزرگ‌تر به راحتی در دسترس هستند، اما به نظر نمی‌رسد این مرغ و خروس‌های سیلکی بزرگ‌تر در این سوی اقیانوس اطلس ایجاد شده باشند. 

رنگ‌های شناخته شده پرندگان سیلکی عبارتند از:

زرد مایل به قهوه‌ای، قهوه‌ای مایل به قرمز، خاکستری، سفید، خالدار سفید و خاکستری، کبکی، قهوه‌ای عمیق و خاکی، مشکی، آبی. 

سیلکی باید یکی از رنگ‌های بالا باشد. با این حال، رنگ‌های جدید و غیر رسمی موجود است که شامل اسطوخودوس و فاخته می‌شود. رنگ فاخته یک پر سیاه و خاکستری بسیار خالدار است که شگفت انگیز به نظر می‌رسد!

سیلکی‌ها ها دارای یک تاج با پر‌های شایان ستایش در بالای سر خود هستند که جمجمه‌های بلند و گنبدی شکل و شانه آن‌ها را پنهان می‌کند. در خروس‌ها، این پر‌ها بلندتر می‌شوند و از قاعده سر به سمت عقب حرکت خم می‌شوند و اغلب در اطراف صورت حلقه می‌شوند. رشد این پر‌ها در حدود هفت هفتگی اتفاق می‌افتد.

تاج خروس سیلکی شکل u وسیع تری به خود می‌گیرد و حتی اگر پر‌های تاج آن را بپوشانند، باز هم قابل لمس است. دارای یک سری برجستگی‌های نزدیک به هم است که به صورت افقی قرار گرفته‌اند. ماده سیلکی تاج باریک تری دارد، اگرچه شناسایی مرغ و خروس‌های سیلکی صرفا از طریق تاج آن‌ها دشوار است. 

تصویری از پاهای عجیب این خروس

دو نوع سیلکی وجود دارد، ریش‌دار و بدون ریش. اگر خروس‌های سیلکی ریش‌دار باشند، مو‌های کرکی در زیر چانه خود خواهند داشت که غبغب آن‌ها را می‌پوشاند که شگفت‌انگیز است. 

غبغب خروس سیلکی مقعر و مدور است. رنگ آن آبی تا مشکی است. غبغب خروس‌ها زودتر از مرغ‌ها رشد می‌کند. این یک راه مفید برای تشخیص جنسیت مرغ و خروس‌هاست. 

بر خلاف اکثر نژاد‌های دیگر مرغ و خروس‌ها، سیلکی‌ها پوست و گوشتی سیاهی دارند. این رنگ آبی مایل به سیاه یک ویژگی نادر است که در حیوانات با منشاء آسیایی یافت می‌شود. در چین و سایر بخش‌های آسیا، پوست و گوشت سیاه را به عنوان یک غذای لذیذ در نظر می‌گیرند. در نیمکره غربی، سیلکی‌ها را برای گوشت پرورش نمی‌دهند، زیرا آن‌ها بسیار کوچک هستند و نسبت به سایر مرغ‌ها گوشت کمتری دارند.

تاج و غبغب مرغ‌های ابریشمی همرنگ پوست‌شان است که می‌تواند شناخت آن‌ها را سخت کند، به خصوص در گونه‌های تیره تر.

یکی دیگر از تفاوت‌های بین سیلکی‌ها و سایر انواع مرغ، پاهاست. جوجه‌های سیلکی پلی داکتیل هستند که به این معنی است که آن‌ها یک انگشت اضافی دارند. سیلکی‌ها یک انگشت پنجم در پای پشتی خود دارند که اغلب شبیه پنجه سگ است.

سیلکی‌های ضعیف ممکن است به دلیل در هم آمیختگی انگشتان پای کمتری داشته باشند، اما این مشکلی برای مرغ‌ها ایجاد نمی‌کند. با این حال این موضوع آن‌ها را از نمایش‌های زینتی محروم می‌کند.

سیلکی‌ها ها همچنین تا انتهای پا‌های خود پر دارند. این یک ویژگی غیرمعمول در جوجه هاست و آن‌ها را شبیه توپ‌های کرکی خالص می‌کند!

خروس‌های سیلکی در نهایت مانند سایر جوجه‌ها روی پا‌های خود پوشپر رشد می‌دهند. آن‌ها کندتر از سایر نژاد‌ها بالغ می‌شوند، بنابراین رشد پوشپر ممکن است طولانی‌تر شود. گاهی اوقات پوشپر از نقطه تیز عبور نمی‌کند، اما برخی از خروس‌ها پوشپر‌های منحنی بزرگی ایجاد می‌کنند.

سیلکی‌ها صورت‌های صافی دارند که از هر طرف توسط لاله‌های گوش آبی قاب شده‌اند. نرمه‌های گوش آن‌ها بیضی شکل هستند تا گرد. چشمان مرغ سیلکی سیاه عمیق است و گاهی اوقات می‌تواند توسط پر‌ها پوشیده شود. 

سیلکی‌ها بدنی فشرده و پهن دارند که در قسمت پشت کوتاه و کمی به سمت دم خم می‌شوند. خروس‌ها بیشتر از ماده‌ها خود را به شکل عمودی و راست قامت نشان می‌دهند، اغلب سینه خود را پف کرده و گردن خود را دراز می‌کنند. آن‌ها همچنین تمایل دارند دم خود را به صورت عمودی نگه دارند.

سیلکی‌ها به خاطر طبیعت مطیع و ملایم خود شناخته می‌شوند. آن‌ها آرام هستند و با افراد از جمله کودکان به خوبی کنار می‌آیند. به همین دلیل است که آن‌ها اغلب به عنوان حیوان خانگی نگهداری می‌شوند.

سوپ مرغ ابریشمی در سنگاپور

سیلکی‌ها به دلیل ماهیت مطیع خود می‌توانند به خوبی در دسته‌های نژاد‌های ترکیبی ادغام شوند. با این حال، نژاد‌های تهاجمی‌تر می‌توانند بر سیلکی‌های ملایم قلدری کنند. به دلیل شکل جمجمه سیلکی، یک نقطه نرم در پشت سر آن‌ها وجود دارد. اگر مرغ‌های غالب‌تر و مسلط‌تر به آن‌ها نوک بزنند، ممکن است آسیب عصبی ببینند که در نهایت منجر به مرگ می‌شود.

خروس‌ها نسبت به نژاد‌های دیگر غالب و تهاجمی‌تر هستند، اگرچه همیشه استثنا‌هایی وجود دارد. 

خروس‌های سیلکی از سه ماهگی می‌توانند بانگ بزنند، اگرچه ممکن است کمی زودتر شروع کنند. همه خروس‌ها آزار نمی‌دهند، مخصوصاً اگر با خروس‌های غالب‌تر نگهداری شوند. صدای سیلکی از برخی نژاد‌های دیگر آرامتر است. مانند سایر نژاد‌های بانتم، آن‌ها مکانیزم ساخت یک بانگ بلند را ندارند.