مرغ‌ها چگونه با رابطه جنسی اجداد خود را منقرض کردند؟!

راز بقا: تحقیقات جدید نشان می‌دهد که «مرغ جنگلی قرمز»، اجداد وحشی مرغ‌های اهلی، در حال از دست دادن تنوع ژنتیکی خود به دلیل جفت‌گیری با مرغ‌های اهلی هستند. این پرندگان وحشی که در زیستگاه‌های طبیعی‌شان زندگی می‌کنند، با مرغ‌های اهلی که وارد محیط آن‌ها شده‌اند، رابطه جنسی برقرار می‌کنند و این روند بقای آن‌ها را در آینده تهدید می‌کند.

منشاء مرغ‌های اهلی و تاریخچه پرورش آن‌ها

بین ۶ تا ۸ هزار سال پیش، انسان‌ها برای اولین بار در چین و دیگر بخش‌های آسیای جنوب شرقی به پرورش مرغ‌های جنگلی قرمز (Gallus gallus) پرداختند.

پرورش‌دهندگان صفات خاصی مانند گوشت بیشتر یا تخم‌گذاری بیشتر را انتخاب کردند و طی زمان، این پرندگان به مرغ‌های اهلی تکامل یافتند. امروز، پنج زیرگونه وحشی از این مرغ جنگلی وجود دارد که در کشور‌هایی مانند هند، ویتنام، تایلند و میانمار پراکنده‌اند.

خطرات جفت‌گیری مرغ‌های جنگلی با مرغ‌های اهلی

به گزارش راز بقا، تمامی زیرگونه‌های مرغ جنگلی می‌توانند با مرغ‌های اهلی جفت‌گیری کنند. این نوع ترکیب ژنتیکی که به آن «هیبریداسیون برگشتی» یا «اینتروگرسیون» گفته می‌شود، باعث می‌شود که ژن‌های انتخابی کشاورزان وارد جمعیت‌های وحشی شوند. با افزایش تقاضا برای گوشت و افزایش روش‌های کارآمدتر پرورش، این ترکیب ژنتیکی بین مرغ‌های جنگلی و اهلی در جهان شدت یافته است.

مطالعه بر روی ترکیب ژنتیکی مرغ‌های جنگلی و اهلی

در پژوهشی که در مجله PLOS Genetics منتشر شد، محققان ژنوم ۵۱ مرغ اهلی و ۶۳ مرغ جنگلی قرمز از زیرگونه‌های وحشی را بررسی کردند. این تحقیقات نشان داد که بین ۲۰ تا ۵۰ درصد ژن‌های مرغ‌های جنگلی وحشی از مرغ‌های اهلی به ارث رسیده است. اما برخی ژن‌های کلیدی، که در اهلی‌شدن نقش داشتند، به پرندگان وحشی منتقل نشده‌اند، به طوری که زیرگونه‌های وحشی تا حدی جدا از مرغ‌های اهلی باقی مانده‌اند.

پیامد‌های کاهش تنوع ژنتیکی

کاهش تنوع ژنتیکی در جمعیت‌های وحشی مرغ‌های جنگلی می‌تواند توانایی آن‌ها را برای انطباق با شرایط تغییرپذیر، مانند تغییرات آب و هوایی و تخریب زیستگاه، به خطر بیندازد. همچنین، کاهش تنوع ژنتیکی می‌تواند تأثیرات منفی بر مرغ‌های اهلی داشته باشد، زیرا محققان از مرغ‌های جنگلی به‌عنوان منبع ژنتیکی برای بهبود نژاد‌های اهلی استفاده می‌کنند.

لزوم محافظت از مرغ‌های جنگلی

این تیم تحقیقاتی پیشنهاد می‌دهد که تلاش‌هایی برای جلوگیری از ترکیب ژنتیکی بیشتر مرغ‌های جنگلی و اهلی صورت گیرد تا تنوع ژنتیکی کامل این گونه‌های وحشی حفظ شود.