کشف باورنکردنی دانشمندان؛ مایا‌ها اعضای تیم بازنده فوتبال را قربانی می‌کردند؟

راز بقا: تحقیقات جدید حاکی از آن است که با وجود باورهای عمومی، تیم بازندگان فوتبال در میان مایاها و آزتک‌ها به عنوان نمادی از شر قربانی می‌شدند.

به گزارش راز بقا، این بازی، که در سراسر آمریکای میانه پیش از ورود اروپایی‌ها رواج داشت، نه تنها نمایشی از تقابل خیر و شر بود، بلکه به عنوان یک مراسم عمومی با حضور گسترده مردم برگزار می‌شد.

کریستف هلمکه، استاد دانشگاه کپنهاگ، می‌گوید که در این بازی، بازندگان معمولاً به عنوان قربانیان، کشته می‌شدند، هرچند که این موضوع در طول تاریخ به صورت متفاوتی تفسیر شده است.

فوتبال مایاها چیست؟

به گزارش راز بقا براساس کاوش‌های باستان‌شناسی، بازی توپی در نقاط مختلفی از آمریکای شمالی و جنوبی، از جمله مکزیک، آمریکای مرکزی، کارائیب و حتی کلمبیا اجرا می‌شده است. اطلاعات درباره این بازی از منابع مختلفی مانند کاوش‌های زمین‌های تاریخی، اسناد دوران استعماری و نمادنگاری‌های باستانی جمع‌آوری شده است. این اسناد نشان می‌دهند که بازی توپی نقشی محوری در فرهنگ بومیان این منطقه ایفا می‌کرده و بازندگان بازی به عنوان نماینده‌های شر قربانی می‌شدند.

قوانین بازی

دیگو دوران، کشیش دومینیکنی، در دهه ۱۵۷۰ با بررسی نظرات سالمندان بومی به این نتیجه رسید که آزتک‌ها تلاش می‌کردند توپ را پیوسته در حرکت نگه دارند.

در این بازی دو تیم با ضربه زدن به توپ با بدن خود، به جز دست و پا، به رقابت می‌پرداختند. آثار هنری نشان می‌دهد که بازیکنان مایا معمولاً با لگن خود به توپ ضربه می‌زدند و این روش به آنها اجازه می‌داد تا به شکل استراتژیک امتیاز کسب کنند.

کارکردهای اجتماعی و فرهنگی بازی

این بازی نه تنها به عنوان یک سرگرمی، بلکه به عنوان نمادی از اتحاد و پیوند میان رهبران محلی برگزار می‌شد. در برخی موارد، اشراف بومی نیز در این بازی شرکت می‌کردند و برای ایجاد اتحاد، رهبران ایالت‌های همسایه را به رقابت دعوت می‌کردند. اما نکته قابل توجه این است که بازندگان این بازی‌ها ممکن بود به عنوان قربانیانی برای تأمین رضایت خدایان انتخاب شوند و این باور در فرهنگ مایا به شدت ریشه‌دار بود.

حلقه‌ها و نمادهای بازی

به گزارش راز بقا طبق گفته دوران، گاهی توپ از حلقه موجود در وسط زمین عبور می‌کرد و در این صورت بازی متوقف می‌شد و بازیکنی که موفق به این کار می‌شد، به عنوان پیروز شناخته می‌شد. اما این پیروزی گاهی به قیمت جان بازندگان تمام می‌شد. این قربانی‌ها معمولاً به عنوان نماینده‌های شر در نظر گرفته می‌شدند و این مسأله در اکثر زمین‌های بازی مشهود بود.

قربانی‌های انسانی

به گزارش راز بقا، با توجه به جذابیت و محبوبیت بازی در میان بومیان، زندانیان و بازندگان در جریان بازی ممکن بود اعدام شوند. این قربانی‌کردن به عنوان بخشی از بازی به شمار می‌رفت و به باور مایاها، قربانی کردن بازندگان می‌توانست به تقویت نیروهای خیر کمک کند.

این تصور که بازیکنان قربانی می‌شدند، از داستان‌های اسطوره‌ای مانند «پوپول ووه» نشأت می‌گیرد که در آن بازندگان به عنوان قربانیان شر شناخته می‌شوند.

این روایت و همچنین نمادهایی که در زمین‌های بازی وجود دارد، این باور را تقویت کرده که این بازی توپی نه تنها به عنوان یک رقابت ورزشی، بلکه به عنوان مراسمی برای قربانی کردن بازندگان به حساب می‌آمد.