(تصاویر) هینی و قاطر؛ حاصل جفت‌گیری اسب نر و الاغ ماده و برعکس!/ چگونه قاطر را از هینی تشخیص دهیم؟

راز بقا: هینی‌ها و قاطر‌ها هر دو از جفت شدن اسب و الاغ به دنیا می‌آیند. در حالی که «هینی» فرزند اسب نر و الاغ ماده است قاطر‌ها در نتیجه جفت‌گیری اسب ماده و الاغ نر متولد می‌شود. 

به گزارش راز بقا، قاطر‌ها بیشتر به طور طبیعی به وجود می‌آیند، در حالی که هینی‌ها بیشتر در نتیجه دخالت انسان متولد می‌شوند.  هینی هم از نظر فیزیولوژیک و هم از نظر خلق و خو کاملا از قاطر متمایز است که دلیل آن نقش ژنومی در تولید هینی است. به طور کلی، در هر دوی این هیبریدها، پیشانی و سر حیوان شبیه به پدران است، در حالی که قسمت‌های عقب و دم بیشتر شبیه به مادرانشان است. هینی در حالت کلی کوچک‌تر از قاطر است و البته گوش‌های کوتاه‌تر و کله روشن‌تر. دم هینی مانند مادر الاغش منگوله مانند است. 

فنوتیپ‌های متمایز هینی و قاطر تا حدی به نقش ژنومی نسبت داده می‌شوند - عنصری از وراثت اپی ژنتیکی. هینی‌ها و قاطر‌ها علیرغم اشتراک در ژنوم هسته ای، از نظر خلق و خوی متفاوت هستند. اعتقاد بر این است که این نیز به عملکرد ژن‌های حک شده ربط دارد. 

طبق اکثر گزارش‌ها، هینی‌ها عقیم هستند و قادر به تولید مثل نیستند. بسیاری از آن‌ها اسپرم ندارند، برخی دیگر هم که اسپرم دارند، اسپرمشان تحرک ندارد.

سوارکاران و دوستداران اسب در سرتاسر جهان قرن هاست که آزمایش می‌کنند و نژاد‌های اسب را در تلاش برای ایجاد یک حیوان عالی ترکیب می‌کنند. به نظر می‌رسد دنیای هیبرید‌های اسب، چه برای ظاهر، ویژگی‌ها یا خلق و خوی پرورش یابد، بی پایان است. یکی از حیواناتی که از این آزمایش حاصل شده، قاطر است. این نژاد که گاهی اوقات به عنوان هینی شناخته می‌شود، می‌تواند کاملا گیج کننده باشد!

تفاوت بین قاطر و هینی 

اگرچه می‌توان از «قاطر» برای توصیف هر ترکیبی از اسب با الاغ استفاده کرد، اما چند تفاوت ظریف وجود دارد که قاطر‌ها را از خر‌ها جدا می‌کند. قاطر از پرورش اسب ماده با الاغ نر ایجاد می‌شود. از سوی دیگر، زمانی که یک الاغ ماده با اسب نر ترکیب می‌شود، یک هینی متولد می‌شود. 

اگرچه هم قاطر و هم هینی از جفت‌گیری یک اسب و یک الاغ متولد می‌شوند، اما ویژگی ها، ظاهر و رفتار آن‌ها این دو را از هم جدا می‌کند. 

هیبرید‌های اسب به طور کلی در تلاش برای بهینه سازی ویژگی ها، ظاهر و خلق و خوی نژاد‌های خاص ایجاد می‌شوند. برای مثال، قاطر‌ها در آب و هوا‌هایی که اسب اذیت می‌شود، مانند صحرا‌های گرم و خشک، خوب رشد می‌کنند. اگرچه قاطر‌ها برخی از ویژگی‌های اسب‌ها را حفظ می‌کنند، اما بسیار کندتر عمل می‌کنند و این امر باعث می‌شود سواری آن‌ها ایمن‌تر باشد.

بیشتر بخوانید: 

«لایگر» و تایگون؛ دو حیوان عجیب حاصل جفت‌گیری شیر و ببر
(تصاویر) زونکی؛ حیوان عقیمی که محصول جفت‌گیری گورخر و الاغ است 
بیفالو؛ پستاندار عجیب و غول‌پیکری که حاصل جفت‌گیری اجباری گاو نر اهلی و بوفالو است! + تصاویر 

قاطر‌ها اغلب بیشتر از اسب‌ها عمر می‌کنند و به غذای کمتری نیاز دارند، که آن‌ها را به گزینه‌ای مقرون به صرفه‌تر برای موقعیت‌های خاص تبدیل می‌کند. با ترکیب اسب با الاغ، می‌توانیم بهترین ویژگی‌های هر دو حیوان را تجربه کنیم.

در مورد هیبرید‌های اسب چند مشکل وجود دارد. مسئله اصلی باروری قاطر‌ها است. اسب‌ها با ۶۴ کروموزوم متولد می‌شوند، اما الاغ‌ها فقط ۶۲ کروموزوم دارند. هنگامی که این حیوانات جفت می‌شوند، قاطر یا هینی با ۶۳ کروموزوم متولد می‌شود. به همین دلیل، سیستم تولید مثل آن‌ها کامل در نظر گرفته نمی‌شود. تقریباً همه هینی‌ها عقیم هستند و قادر به تولید مثل نیستند. اگرچه جفت‌گیری و باروری قاطر چالش‌برانگیز است، اما مواردی وجود دارد که قاطر قادر به تولید مثل بوده است.

ویژگی‌های قاطر

قاطر‌ها فرزندان الاغ نر و اسب ماده هستند. بیشتر قاطر‌ها از نظر ظاهری شبیه به اسب هستند، اگرچه گوش‌های بلندی دارند. با این حال، ساختار ماهیچه‌ای آن‌ها بسیار متفاوت از اسب است. ماهیچه‌های قاطر بسیار صاف‌تر از ماهیچه‌های اسب هستند. به همین دلیل، قاطر‌ها نسبت به اندازه خود استقامت و قدرت بدنی بیشتری دارند.

خلق و خوی قاطر‌ها

بیشتر قاطر‌ها خلق و خوی بین اسب و الاغ از خود نشان می‌دهند. آن‌ها بیشتر به دلیل قدرت و چابکی خود شناخته می‌شوند. قاطر‌ها به دلیل به ارث بردن توانایی اسب و هوش الاغ موجوداتی قوی و معقول هستند. برخلاف تصور رایج، قاطر‌ها در واقع موجوداتی مهربان هستند که باید با آن‌ها خوب رفتار شود. قاطر‌ها موجوداتی زیبا، صبور، با استقامت و البته دارای قدرتی باورنکردنی هستند.

قاطر‌ها در جایی که با آن‌ها به خوبی رفتار شود خوب رشد می‌کنند. از آنجایی که آن‌ها از اسب‌ها باهوش‌تر هستند، به همین دلیل اگر در موقعیت‌هایی قرار بگیرند که به نفع آن‌ها نباشد، پیروی نمی‌کنند.

ویژگی‌های هینی

هینی فرزند اسب نر و الاغ ماده است و از نظر قد کوچکتر از قاطر‌ها هستند. هینی که بیشتر به دلیل متفکر بودن و پای ثابت بودنش شناخته می‌شود، می‌تواند یک همراه عالی باشد. آن‌ها اغلب پا‌های قوی‌تر، گوش‌های کوتاه‌تر و یال ضخیم‌تری دارند. سم هینی بسیار شبیه الاغ است در حالی که سم قاطر‌ها شبیه اسب است. 

خلق و خوی هینی‌ها

هینی‌ها نسبت به قاطر‌ها دقیق‌تر هستند و همین اغلب باعث می‌شود آن‌ها بسیار کندتر عمل کنند. با این حال، این لزوما یک نقطه ضعف نیست. هینی‌ها در مسیریابی در زمین‎های شیب دار و صخره‌ای مهارت فوق‌العاده‌ای دارند. آن‌ها در این شرایط استقامت بیشتری نسبت به قاطر‌ها نشان می‌دهند. هینی‌ها نیز نسبت به آنچه که می‌خورند اهمیت کمتری می‌دهند. این کیفیت آن‌ها را برای مناطق دور افتاده با پوشش گیاهی محدود بسیار مناسب‌تر می‌کند.

هینی‌ها در گرایش‌های رفتاری خود بیشتر شبیه الاغ هستند. با این حال، آن‌ها اغلب کمتر از قاطر‌ها ماجراجو هستند. همین باعث می‌شود که آن‌ها را سازگارتر باشند. قاطر‌ها بسیار رایج‌تر و در بسیاری از موارد، مطلوب‌تر از هینی‌ها هستند.

چگونه هینی را از قاطر تشخیص بدهیم؟

اگرچه تفاوت‌های متعددی بین قاطر و هینی وجود دارد، اما شناسایی آن‌ها می‌تواند چالش برانگیز باشد. با این حال، هنگام تلاش برای رمزگشایی بین این دو، چند چیز وجود دارد که باید در نظر گرفت. جدای از اندازه حیوان، شکل سر نیز می‌تواند یک علامت متمایز کننده باشد. 

هینی‌ها اغلب سر‌هایی دارند که شباهت بیشتری به سر اسب دارند. آن‌ها معمولاً گوش‌های کوتاه‌تر و یال‌های ضخیم‌تری دارند. از سوی دیگر، قاطر‌ها ظاهری فیزیکی دارند که با گوش‌های بلندتر و یال‌ها و دم‌های پراکنده‌تر، ویژگی‌های الاغ را بیشتر منعکس می‌کند.

با این حال، تشخیص تفاوت ظاهر فیزیکی در برخی از حیوانات بسیار دشوار است. به همین دلیل، ظاهر مؤثرترین وسیله برای تعیین این است که حیوان قاطر هست یا نیست. 

قاطر‌ها معمولاً به سمت اسب‌ها جذب می‌شوند، زیرا آن‌ها توسط یک مادر اسب بزرگ شده اند. از سوی دیگر، هینی‌ها به سمت الاغ‌ها جذب می‌شوند چرا که توسط یک مادر الاغ بزرگ شده اند.

قاطر‌ها بسیار رایج‌تر از هینی‌ها هستند. به همین دلیل، اگر در مورد نژاد خاص آن‌ها شکی وجود داشته باشد، می‌توان آن‌ها را قاطر فرض کرد. تنها راه برای رسیدن به یک پاسخ مشخص، نگاه کردن به DNA میتوکندریایی است که آن‌ها از مادر خود به ارث می‌برند. با این حال، در بسیاری از شرایط، این امر غیر ضروری است.