گوسفند پریانگان؛ گوسفند قاتل اندونزیایی که برای مبارزه و جنگ پرورش داده شد!
گوسفند پریانگان (Priangan) که به دلیل محل پرورش به نام «گاروت» نیز شناخته می‌شود یک نژاد گوسفند از اندونزی است که گفته می‌شود در قرن نوزدهم در نتیجه تلاقی دو گوسفند آفریکانر و مرینو به وجود آمده است. نکته جالب در مورد این گوسفند این است که از ابتدا نه برای گوشت و شیر و پشم بلکه مشخصا برای مبارزه پرورش داده شده است.
راز بقا: پریانگان (که با نام گاروت نیز شناخته می‌شود) یک نژاد گوسفند است که در جاوه غربی، اندونزی یافت می‌شود. این نژاد عمدتاً برای مبارزه با قوچ‌ها و همچنین استفاده از گوشت‌اش پرورش داده می‌شود. این گوسفند در واقع گونه‌ای از دم نازک جاوه است. جفت‌گیریی این گوسفند با گوسفند آفریقایی و مرینو احتمالا در قرن نوزدهم انجام شده باشد.
تاریخچه گوسفند پریانگان (Priangan)
به گزارش راز بقا، گوسفند پریانگان طبق گزارشات به نظر می‌رسد که برای مبارزه و حفاظت از گله پرورش پیدا کرده و گفته می‌شود که در حدود سال ۱۸۶۴ از تلاقی دو گوسفند آفریکانر و مرینو ایجاد شده است.
در دهه ۱۸۶۰ واردات گوسفند مرینو به اندونزی از استرالیا شدت گرفته بود. واردات گوسفند از جنوب آفریقا نیز همزمان به منطقه گاروت شدت گرفته بود و گفته می‌شود که تلاقی این دو گوسفند توسط آقای «هوله» در گاروت انجام شده و این گوسفند متولد شده است. همچنین گفته می‌شود که گوسفندانی که از آفریقا وارد شدند از نوع دم چاق بودند. آن‌ها از قبل در قرن هیجدهم نیز در دسترس بودند. یک هدف دیگر این بود که گوسفندی با قد گوسفند آفریقایی و پشمی به اندازه گوسفند مرینو تولید شود.
خصوصیات گوسفند پریانگان
به گزارش راز بقا گوسفند پریانگان (Priangan) وزن خوبی می‌گیرد. وزن قوچ نر پریانگان تا ۸۰ کیلوگرم می‌رسد و وزن میش پریانگان نیز به حدود ۴۵ کیلوگرم می‌رسد. گوسفندان پریانگان معمولا سیاه یا رنگارنگ هستند، گاهی اوقات رنگ‌های خاکستری یا خرمایی نیز از آن‌ها وجود دارد. قوچ‌ها شاخدار هستند و میش‌ها بدون شاخ. اغلب گوسفندان این نژاد فاقد گوش خارجی هستند. قوچ‌ها برای سایز، اندازه شاخ و توانایی مبارزه انتخاب می‌شوند.
تفاوت پریانگان با گوسفند دم نازک معمولی در اندازه بزرگتر، نمای محدب صورت، فرکانس بالای ژن بدون گوش، تنوع رنگ و وجود یال روی گلو و رسوب مشخص چربی در پایه دم است. رنگ این گوسفند بسیار متنوع است. سیاه، سیاه و سفید با کمی سفید (در دم، پاها)، سیاه و سفید رنگارنگ، سفید با سیاه کم (روی صورت، پاها، کفل)، خاکستری یا خاکستری و سفید، قهوه‌ای مایل به زرد یا خرمایی و سفید.
شاخ قوچ‌ها سنگین با برآمدگی‌های متقاطع مشخص و زوایای تیز است، میش‌های پریانگان بدون شاخ هستند. شاخ‌ها معمولاً به صورت نزدیک به هم مارپیچ هستند (مانند گوسفند محلی یا مرینو)، اما گاهی اوقات آن‌ها یک مارپیچ کناری شل را تشکیل می‌دهند.
با چیدن پشم گوسفند از تمام بدن به جز گردن و شانه ها، روف گلو در قوچ‌های رزمی بیشتر نمایان می‌شود. نیمرخ صورت محدب است. گوسفند پریانگان عمدتاً برای مبارزه با قوچ‌ها پرورش داده می‌شوند. مسابقات به طور منظم در باندونگ و در مراکز محلی کوچکتر برگزار می‌شود. قوچ‌های پریانگان رقیب بر اساس سن و جثه به سه دسته تقسیم می‌شوند و قوچ‌ها فقط در کلاس خود به صورت جفت می‌جنگند. آن‌ها از ۲ سالگی شروع به مبارزه می‌کنند و ۴ تا ۵ سال می‌توانند مبارزه کنند.
برای مطالعه بیشتر بخوانید:
گوسفند بزرگ‌شاخ؛ گوسفند ۷۵۰ هزار ساله که وزن شاخ آن ۱۵ کیلوگرم و طول آن یک متر است!
گوسفند بربری یا «عوداد»؛ گوسفند آفریقایی که بلندترین ریش جهان را دارد
گوسفند قره‌گُل؛ گوسفندی با مشهورترین پشم جهان که قیمت جنین آن از گوسفند بالغ گران‌تر است!
به قوچ‌های مبارز رژیم غذایی خاصی داده می‌شود که علاوه بر علف و کنسانتره، ممکن است حاوی تخم مرغ، عسل، مقوی جگر یا آهن و آبجو سیاه باشد. به آن‌ها تمرینات فشرده شامل ورزش، تمرین مبارزه، شنا و ماساژ داده می‌شود. حیوان حاصل بزرگ، عضلانی است، بدون اینکه چاق باشد به خوبی رشد کرده است و به طور قابل توجهی مطیع است مگر در زمان جنگ واقعی.
مبارزه بر روی یک سطح چمن در دایره‌ای از تماشاگران انجام می‌شود. یک گروه موسیقی می‌نوازد و قوچ‌ها با رقص و آواز خدمه خود تشویق می‌شوند. رقبا روبه روی هم و با فاصله چند متری از هم در مرکز رینگ قرار می‌گیرند. آن‌ها تا فاصله ۵ تا ۱۰ متری از یکدیگر دور می‌شوند و سپس با سر پایین یکدیگر را شارژ می‌کنند تا با هم برخورد کنند. سپس آن‌ها عقب می‌نشینند و دوباره شارژ می‌کنند. این ممکن است تا ۵۰ بار در مورد بزرگترین کلاس، اما تا ۲۵ بار برای کوچکترین کلاس تکرار شود.
پس از ۱۰-۱۲ برخورد، یک مکث وجود دارد که در طی آن حیوانات نوازش و نظافت می‌شوند. اگر یکی از قوچ‌ها با کوبیدن دیگری یا وادار کردن او به عقب برنده باشد یا اگر یکی از قوچ‌ها با دور شدن یا از دست دادن علاقه، کاملاً بازنده باشد، مبارزه متوقف می‌شود. معمولاً دو حریف بسیار نزدیک هستند و برنده توسط یک گروه شش نفره از داوران تعیین می‌شود که بر اساس تهاجمی، سبک، مهارت، هوشیاری و استقامت امتیاز می‌دهند.
لینک کپی شد
خواندنی‌ها
گوسفند سوای؛ گوسفند اسکاتلندی که کوچکترین و وحشیترین گوسفند دنیاست
گوسفند ماکویی؛ گوسفند ۱۴۰ کیلویی ایرانی که بهترین و بیشترین پشم را در ایران تولید می‌کند
غرم پامیری یا گوسفند مارکوپولو؛ باشکوهترین گوسفند افغانستان و جهان که آمریکاییها برای شاخ آن ۳ میلیارد پول می‌دهند
«گوسفند بالی بالی»؛ گوسفند ساحلی آفریقایی که به «پادراز» معروف است
گوسفند آدال؛ گوسفند آفریقایی که دنبه و پشماش سرماخوردگی و دندان درد را درمان می‌کند!
«آکسفورد داون»؛ گردنکلفتترین گوسفند جهان با ۱۵۰ کیلو وزن و چند میلیارد تومان قیمت!
گوسفند لوهی؛ بزرگترین گوسفند پشمی پاکستان که خوشمزهترین و درازترین گوش جهان را دارد!
گوسفند آتابای؛ گوسفند معروف به دالاق و «نیمدنبه» که محبوبترین گوسفند ترکمنهاست
امپراتور؛ دومین گوسفند گرانقیمت دنیا که ۷ میلیارد تومان قیمت دارد!
گوسفند فریزین شرقی؛ اعجوبهای که روزی ۳ لیتر شیر و سالی ۵ کیلو پشم می‌دهد
بولت؛ این گوسفند دورپر ایرانیالاصل ۴ میلیارد تومان قیمتگذاری شد!
گوسفند افشاری؛ گوسفندی با ۱۰۰ کیلو وزن که گل سرسبد تمام گوسفندان ایران است
لاکون؛ گوسفند فرانسوی با بهترین شیر جهان که پنیر معروف «روکفور» از آن تهیه می‌شود
آکسفورد؛ گوسفند گردنکلفت و ۱۵۰ کیلویی انگلیسی که بهترین گوشت و پشم جهان را همزمان دارد!
کومیسانا؛ بهترین گوسفند شیری ایتالیا که نماد جزیره مافیاست و به شدت از آن محافظت می‌شود
گوسفند قرمز کالیفرنیا؛ گوسفند آمریکایی ۱۲۰ کیلویی که حاصل جفت‌گیری چندین نژاد است!
ارسال نظر
ویدیوهای برگزیده
دنیای گیاهان
علم و کیهان